🔴 باید از مصداق به ریل، روال و زیرساخت رسید! 🔹یک مدل عدالتخواهی، مبارزه با مصادیق بزرگ و کوچک فساد است؛ اینکه در منطقه ای، در اداره و دستگاهی، در وزارتخانه ای یا در هر نقطه ای، فسادی شکل بگیرد و اشخاصی بصورت شبکه ای و سازماندهی شده اقدام به سوءاستفاده از بیت المال کنند و مجموعه‌های مردمی بصورت نامنظم و پارتیزانی اقدام به افشای این فساد کنند حتماً جزو با ارزش‌ترین کارهاست؛ در فضایی که مبارزه با فساد، سیستماتیک نیست و سیستم در مبارزه با فساد، خلاء‌های جدی دارد، این‌ مدل چریکی و پارتیزانی، حداقل‌ترین کارهاست و البته هر مجموعه و هر فرد یا مجموعه‌ای شجاعت ورود به این عرصه را ندارد. بالاخره هزینه بسیار دارد. 🔸مثال؛ در برخی واگذاری‌ها، دست‌اندرکاران به کمک طبقه سرمایه‌دار، کارخانه ای را به خود یا باندشان واگذار می‌کنند، معدنی را تصاحب می‌کنند، در خرید و فروش و واردات و صادرات یک محصول ویژه خواری می‌کنند. مثل ماجری #چای_دبش؛ #صندوق_ذخیره_فرهنگیان، #هفت_تپه، #گروه_ملی_اهواز و فساد سه هزار میلیاری، فولاد مبارکه سپاهان، فولاد خوزستان و ... . این‌ها مصادیقی است که جز با حضور و پیگیری خصوصی و افشاگری جریانات مردمی و همکاری جریانات سالم درون دستگاه‌های نظارتی و امنیتی و قضایی به سرانجام نمی‌رسد. 🔹اینها مصادیقی هستند که وقتی کسی روی آنها تمرکز می کند به یکسری گلوگاه ها و روال های فسادبرانگیز پی می‌برد. بطور مثال، بعد از اینکه فساد در پروژه های خصوصی سازی، یک به یک افشا شد از هفت تپه تا هپکو و غیره، یا خصوصی سازی هایی که به دستگاه های حاکمیتی مثل ستاد اجرایی و آستان قدس و ... واگذار شد، انسان به این نکته پی می برد که ریل و روال خصوصی سازی، فسادزاست. رهبر انقلاب سال قبل به این مسئله اشاره کردند که بیش از 50 درصد واگذاری ها فاسد بود. پس این روال مشکل دارد؛ این ریل فسادزا است. 🔸جدا از اینکه؛ اگر این خصوصی‌سازی ها سالم هم برگزار می‌شد باز از دیدگاه اسلام باید بررسی می شد که آیا اسلام موافقِ واگذاریِ انفال اعم از صنایع و کارخانجات مادر، معادن، زمین ها، منابع زیرزمینی و روزمینی به طبقه‌ی دارا و ثروتمند جامعه است یا نیست؟ جدا از اینکه مبنای خصوصی سازی قابل خدشه و قابل بحث است، باز همین روال هم فسادبرانگیز بوده تاکنون و نیاز به اصلاحات عمیق دارد. 🔹پس در این مدل، از نقد و افشای مصادیق متعدد فساد، ما باید به گلوگاه ها و روال های فسادبرانگیز برسیم. 🔸این مدل از عدالتخواهی، بسیار مهم تر و بااهمیت تر است که در مصادیق و بن بست پرونده ها، دچار انسداد نشویم بلکه باید پا را فراتر بگذاریم و روال و مکانیزم ها و گلوگاه ها را شناسایی کنیم. گلوگاه هایی که زیرساخت مفهومی فراتر از فساد یعنی تبعیض را در جامعه فراهم می کنند. 🔹یکی از این گلوگاه های اساسی فساد و تبعیض و افزایش فقر و فاصله طبقاتی در جامعه، #تورم است. یعنی زیرساخت‌های علمی و قانونی‌ای که زمینه افزایش تورم را فراهم می‌کنند، آن گلوگاه تبعیض است. چرا که تورم، تبعیض را جهشی می کند. دارایی طبقه دارا را چند برابر می کند و داشتن مسکن، خودرو و غیره را برای طبقات پائین دست نیافتنی می‌کند! 🔸اگر زیرساخت های علمی و قانونی که مایه شکل گیری تورم در اقتصاد هستند را شناسایی و برای اصلاح آنها اقدام به مبارزه کنیم، بسیار جدی تر از افشای چندفساد در ادارات و دستگاه هاست! چرا که اینجا ریشه ی فساد را می خشکانیم. البته سطح دعوا چون اینجا عمیق و علمی و نظری است هرکسی وارد این سطح نمی‌شود. اگرچه اهمیتش بالاتر است. 🔹از این جهت، معتقدم کاری که برادرانی چون سیدیاسر جبرائیلی و همت قلی زاده و سایرین، در بحث های علمی، دست جریان نئولیبرالیسم را رو کردند و با مستندات فراوان نشان دادند که ریشه تورم در ایران، جدا از نظام بانکی علی‌الخصوص بانک‌های خصوصی، دلارسازی اقتصاد و جهانی سازی قیمتهاست، جزو بالاترین عدالتخواهی هاست. این دوستان نشان دادند که نسخه های صندوق بین المللی پول، چگونه گام به گام در این مملکت اجرا شدند و منجر به این بی ثباتی و تبعیض طبقاتی شدند. 🔸ما باید از مصادیق استفاده کنیم برای رسیدن به روال‌ها و زیرساخت‌ها؛ برخورد در پرونده‌ها حتماً موضوعیت دارد اما مسئله مهم‌تر اصلاح زیرساخت‌هاست. ✅ #داود_مدرسی_یان