🔸سیره ی آیة الله علی اکبر #مرندی (۱۲۷۵- ۱۳۷۳ شمسی)، شاگرد آیت الله سیدعلی قاضی؛ شبها قبل از خواب دو زانو می نشست و سوره های مسبّحات را می خواند سپس می خوابید. 🔹هرشب حدود سه ساعت نماز شب می خواند. 🔸ایشان بعد از نماز صبح تا طلوع آفتاب یک سجده طولانی همراه با گریه و زاری داشت. 🔹شبهای جمعه سوره صاد را قرائت می کرد. هرگاه در قرآن به آیه «هل من مزید» می رسید مثل باران اشک می ریخت. 🔸می فرمود: طلاب به مرحوم قاضی گفتند شما ما را به خواندن مثنوی سفارش می کنید؛ ما باید روایات بخوانیم! فرموده بود: اشعار مثنوی متن آیات وروایات است. سپس فرموده بود: من می میرم اما شما از مثنوی دست نکشید. 🔹به اشعار حافظ بسیار علاقه داشت. این شعر را بسیار می خواند و می گریست: ای دل آن به که خراب از می گلگون باشی بی زر وگنج به صد حشمت قارون باشی.. درره منزل لیلی که خطرهاست درآن شرط اول قدم آنست که مجنون باشی 🔸یکی از بزرگان خدمت ایشان رسید و با اصرار نصیحت خواست. فرمود: به آنچه یادگرفته اید عمل کنید. امروز ریاست دست شماست. خیلی مواظب باشید. ریاست است، شوخی نیست! مشکل است، مشکل! bazmeghodsian