بشر قرن بیستم مشغول دست و پا زدن در«مرداب متعفّن الحاد و جاهلیت عصر مدرن» بود که ناگهان...
نسیمی با «رایحه خوش توحید» از «سرزمین سلمان» نواختن گرفت... چهارده قرن پس از هجرت تاریخ ساز رسول اعظم، فرزندی از نسل او برخاست؛
طنین نگاهش، زلزله ای در کاخ طاغوتیان و شیاطین عالم انداخت و فیض وجودش، فصل جدیدی در ربط زمین و زمینیان با عالم نور و ملکوت گشود...
او با قیام خود نه تنها اسلام و تشیع را جانی دوباره بخشید؛ بلکه میلیاردها انسان گمگشته در «برهوت شرک» را به
رجعتی دوباره به «معنویت» و «توحید» فراخواند.
او تبر ابراهیمی‌اش را بر گردن بت‌های رنگارنگ دوران؛ ،لیبرالیسم، کاپیتالیسم، مارکسیسم، ماتریالیسم، ناسیونالیسم و فمینیسم فرود آورد. او جبهه شرک را به مبارزه طلبید و حقیقت «الله اکبر» را نه در لابلای کتاب‌ها و بر روی کاغذها، بلکه در میدان اجتماعی
به ظهور رساند...
آری؛«امام روح الله خمینی»،حقیقتاً «روح خدا» بود و انقلاب اسلامی‌اش هم «روح یک جهان بی‌روح».
-تعبیر «میشل فوکو» فیلسوف فرانسوی از انقلاب اسلامی ایران
📚کتاب روح خدا از مجموعه کتب قاف
احیاء
شاید فکر کنی احیاء فقط برا لیله های قدر است و شب نیمه شعبان و چند شبی که شیخ عباس در مفاتیح آورده است.
شاید فکر کنی توصیه های مراقبه صرفا برای ماه های قمری است. کتابش هم المراقبات میرزا جواد ملکی تبریزی.
باشد حرفت درست. اما اهمیت احیای شب ۲۲ بهمن اگر بیشتر از شب قدر نباشد قطعا کمتر نیست.
کتابش را هم برایت می‌گویم. صحیفه امام خمینی رحمة الله عليه.
دیوان شعرش را خوانده‌ای؟
گوش کن:
من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم
چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم
خوب گوش کن:
دیده ای نیست نبیند رخ زیبای تو را
نیست گوشی که همی نشنود آوای تو را
گفتم. حواست باشد. امشب کمتر از شب قدر نیست. فکر نکنی فقط روز های ماه قمری نیاز به توصیه های خاص دارد. نه. امشب لیله ی قدر انقلاب است. فردا هم روز قدر.
روز قدر هم مانند شب قدر فضیلت دارد.
دست کم نگیری...
یاعلی‌مددی.
#آقا_روح_الله
#جیگر_دار
#پنجاه‌ونه
بعضی پیامرسانا:
با اینکه گوگل‌پلی رفع تحریم شده و راحت میشه توش رفع موانعِ دولتی در حوزهٔ اینترنتی رو دانلود کرد(🐘🐘🐘)، با اینکه سایت‌های تغییر مسیر اینترنتی وجود دارن، ولی شما حق نداری اسمش رو بیاری و نقض قانون کنی.
(بعد تازه مطلب تو راجع به Vozoo، Pakdamni و Namaz بوده.)
اى نفس بى حیاى نویسنده! واى بینوا شنونده! اگر قطع به این عوالم دارى، کو اثرش؟! چرا آرامى؟! چرا بر سر کوه ها نمى روى؟! چرا به بیابان ها فرار نمى کنى؟! چرا ورد شب و روزت وا حسرتا على ما فرطت فى جنب الله نیست؟!
بلکه اگر مظنه هم دارى چرا از غصه نمى میرى؟! بلکه اگر احتمالش هم مى دهى باید این احتمال، عیش تو را منغص کند و لذتت را از اعراض این دنیاى دنیه فانیه قطع کند. بگو:
وا حسرتاه! وا حسرتاه! وا حسرتاه! وا ثبوراه! وا حیرتاه! یا ویلى! یا دمارى! یا عولى! یا شقوتى!
بلى! ایمان ضعیف است که هست، ولى قلوب هم از محبت دنیا مریض شده؛ والا اگر ایمان نشد، شک هم کافى است. احتمال هم کافى است.
-رسالهٔ لقاءالله؛ میرزا جواد ملکی تبریزی