‌ کسانی که گندم هارا به خاک می سپارند ، آنهایی هستند که وسعت خسیس زمستان را فهمیده اند و نیازهای‌عظیم را شناخته اند و می خواهند گندم ها را زیاد کنند. آنها که راه دراز و وقت کم را فهیمیده اند ، مجبورند که خود را رشد دهند. اینها زندگی و مرگ را با همین معیار می سنجند اگر زنده اند و اگر می میرند، به خاطر همین زیاد شدن ست . زندگی شان تلاوت‌ تکرار‌نیست و مرگشان‌ گم‌شدن‌واز‌دست‌ رفتن‌و‌ خودکشی‌ نیست انسان باید انتخاب کند ؛ چه زیستن را چه مردن را . و در انتخاب دنبال رجحان ها و اهیمت ها و ضرورت هاست. هنگامی که زندگی سازنده تر است زندگی و آن لحظه که مرگ بارورتر است مرگ انتخاب شود و این است که مرگ اینها خود زندگی ست و ادامه ی عالی تری از حیات... #صفایی‌حائری