⭕️ توجیه‌المسائل عدالت‌نخواهی! 🔺یکی از صورت‌های #فرعی_سازی_عدالت، ایجاد واهمه از تزاحم #عدالت با #ولایت است. برای تشدید این واهمه، مثال‌ها و موقعیت‌هایی را پیش می‌کشند تا دست و دلِ متدینین را بلرزانند. موقعیت‌هایی که اغلب استثنایی‌اند و دور از ذهن. لااقل برای جوانی در فلان گوشۂ پرت کشور، چنان موقعیت‌هایی به ندرت پیش می‌آید. 🔺فارغ از انحرافی بودن دوگانه‌سازی‌هایی نظیر «عدالت یا ولایت»، نکتۂ مهمی که وجود دارد این است که با فرضِ تقدم ولایت بر عدالت، اگر موقعیت‌های ضدعدالت را فهرست کنیم، دهها مسئلۂ آشکار ضدعدالت وجود دارد که اعتراض به آنها اصلاً شبهۂ احتمال تضاد با رأی ولایت را در پی ندارد؛ با این وجود، جریان مقدس‌مآب، ذهن جوان‌های متدین را چنان آشفته کرده که از ترس معصیت، دست به سیاه و سفید نمی‌زنند! 🔺بنده خدایی از جماعتی که اصولاً همواره برای ذره‌ای عدالتخواهی هم در تردیدند، می‌گفت «مسئلۂ ما این است که اگر یکی از اعضای بیت رهبری دچار خطا شد، آیا مصلحت است که خطای او را افشا کنیم یا نه؟» مرادش این بود که برخورد عدالتخواهانه در چنین مواردی، موجب خدشه به اعتبار ولایت می‌شود، پس سکوت می‌کنیم! 🔺به او گفتم «حالا شما لطف کنید همین‌جا در همسایگی‌ات مفاسد و مظالمِ روشن و واضح را برنتاب و متعرضش شو، هروقت رسیدی به بیت رهبری، آن وقت دنبال رفع شبهه‌ات هم می‌روی.» با چنین استدلال‌های حیرت‌آوری، هم منت سرِ ولایت می‌گذارند و هم عدالتخواهی را رها می‌کنند. 🔹 پی نوشت: جریان موسوم به #تقوای_گریز با این معارفِ مجعول، جمع کثیری را معطل و مردد کرده است. ✍ #روح‌الله_رشیدی 🌺🇮🇷 @Mobin_rfm

⭕️ افسانه‌های ویرانگر #روح‌الله_رشیدی 🔹اساساً همۀ آتش‌های اقتصادِ ایران، از گورِ افسانۀ پلید بودنِ #اداره_دولتی_اقتصاد برمی‌خیزد. مبتنی بر همین افسانه، بسیاری از دارایی‌های ملت را دود کرده‌اند. سال‌هاست اصحاب بازار، در بوق می‌دمند که «باید هر چه سریع‌تر، اقتصاد و همه‌چیز را از بندِ دولت رها کنیم؛ درست مانند همۀ ممالک مترقی و موفق»! 🔸این حُکم را آن‌قدر تکرار کرده‌اند که خیلی‌ها خیال می‌کنند واقعاً همین‌طور است که این‌ها می‌گویند و واقعاً در همۀ ممالک مترقی و موفق، افسار اقتصاد و همه‌چیز را از دولت گرفته‌اند و داده‌اند دستِ تاجران و سرمایه‌داران! 🔹طرفه اینکه، سمفونی گوشخراشِ «افسانۀ پلید بودن ادارۀ دولتیِ مملکت» را «دولتی‌ترین آدم‌ها» رهبری می‌کنند! آدم‌هایی که چهل است عرض و طول #دولت را درنوردیده‌اند و به‌هیچ‌روی، حاضر به خروج از چرخۀ دولتمردی نیستند و حتی آن‌وقت که نوبت به «واگذاری همه‌چیزِ جمهوری اسلامی به مثلاً #بخش_خصوصی» می‌رسد، خودشان در ابتدای صف‌های تک نفره ایستاده‌اند! 🔸یعنی واگذاریِ جمهوری اسلامی به خود! انگار این وسط، فقط جمهوری اسلامی بود که عرضه نداشت چندتا کارخانه را مدیریت کند! و جمهوری اسلامی بود که مانعِ بهینه شدنِ مدیریت اقتصاد و صنعت بود! 🔹نکته دقیقاً همین‌جاست. دولتی‌های مادام‌العمر و مدرسانِ شریفشان، با افسانه‌سرایی‌های ناجوانمردانه، می‌خواهند ذهن را از اصل دردِ اقتصاد ایران منحرف کنند. از آن سویِ مرزها و بهشتِ بدونِ دولتِ دنیای مدرن می‌گویند و با این دستاویز، چوب حراج زده‌اند به اموال و املاک ملت. 🔸اما نمی‌گویند که در آمریکا و اتحادیۀ اروپا و ژاپن، همچنان بخش قابل‌توجهی از اقتصاد و صنعت، دست دولت است (اتحادیۀ اروپا نزدیک ۵۰ درصد و آمریکا و ژاپن قریب ۴۰ درصد). آنجا، دولت - اگرچه سرمایه‌دارترین باشد - همۀ مسئولیت‌ها را از سرِ خود وا‌نمی‌کند و دارایی‌هایی ملت را به بهانۀ زیان‌ده بودنِ مدیریت دولتی، مفت به چنگِ #رانت‌خواران نمی‌دهد! 🔹آنچه به‌ واسطۀ سیطرۀ نظری و عملی #نوسرمایه‌داران، به نام #کوچک_سازی_دولت یا #خصوصی‌سازی در حال اجراست، یک پیرویِ سطحی و خسارت‌بار از اندیشه‌هایی‌ست که حتی در مراکزِ تولد و تولیدشان نیز اینگونه متعصبانه و مقدس‌مآبانه پرستش نمی‌شوند! 🔸به قول یکی از اقتصاددانان سرمایه‌داری، «این اقتصاد بازار آزاد که در ایران هوش و حواس خیلی‌ها را برده است، در جهان بیرونی وجود ندارد. این الگویی است در درس‌نامه‌ها که برای کسانی مثل بنده که کارشان معلمی اقتصاد است کار ایجاد شود.» (احمد سیف، نگاهی با دوربین به اقتصاد ایران) 🌺🇮🇷 @Mobin_rfm

⭕️ #مستضعفین چه سهمی از #خصوصی‌سازی می‌برند؟ #روح‌الله_رشیدی 🔹فارغ از مناقشات نظری در باب خصوصی‌سازی، که احتمالاً فرجامی نخواهد داشت، می‌توان مطلوبیت و کیفیت خصوصی‌سازی در کشور را بر مبنای نتایج و آثارش سنجید. 🔸یکی از چشم‌اندازهای اساسی که در سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی هم مورد توجه قرار گرفته، توزیع عادلانۀ ثروت و کاهش فاصلۀ طبقاتی از رهگذر خصوصی‌سازی است. 🔹قضیه چندان پیچیده نیست؛ قرار بود مالکیت‌های دولتی به نحوی واگذار شود که منافعش به مستضعفین برسد. همین نکته کافی‌ست تا خصوصی‌سازی در سه دهۀ گذشته را قضاوت کنیم. 🔺امام(ره) نیز همان زمان که بحث از ضرورت تقویت بخش خصوصی صورت می‌گرفت این نکته را تذکر داده بود: «دولت و این دوستان باید دقیقاً توجه کنند که آزادیِ بخش خصوصی به صورتی باشد تا هرچه بهتر بشود به نفع مردم محروم و مستضعف کارکرد؛ نه چون گذشته تعدادی از خدا بی‌خبر در تمام امور تجاری و مالی مردم سلطه پیدا کنند.» (صحیفۀ نور، جلد ۱۹) 🔸به راستی چه کسانی از واگذاری اموال عمومی به‌نام خصوصی‌سازی، بهره برده‌اند؟ در منطقۀ آذربایجان که خصوصی‌سازی‌ها جز به فربه شدنِ سه‌چهار نفر ختم نشده است. 🌺🇮🇷 @Mobin_rfm

🔴 نولیبرال‌های وطنی می‌گویند: تا آزادسازی اقتصادی اتفاق نیفتد، خصوصی_سازی خطرناک است ✍️ #روح‌الله_رشیدی 🔹 اولاً دارند دبه درمی‌آورند؛ سه دهه است با زورِ باتوم و گاز اشک‌آور، سیاست خصوصی‌سازی را پیش برده و رسانده‌اند به امروز. حالا که آش خصوصی‌سازیشان را زیادی شور می‌بینند، یادشان افتاده که «آزادسازی» نفرموده‌اند! یعنی سه‌چهار دهۀ دیگر هم مملکت را بسپارید به ما تا آزادش کنیم، بعد می‌آییم از نو برایتان خصوصی‌سازی راه می‌اندازیم! 🔸 ثانیاً؛ اگر آزادسازی یعنی سپردن بازار به قانون عرضه و تقاضا و دست کشیدن دولت از سیاستگذاری و...، نتیجۀ این آزادسازی از الان معلوم است. ✅ دهه‌هاست با ایده‌ی تقدم توسعه بر عدالت سد راه تحقق عدالت شده‌اند و نگذاشته‌اند غل و زنجیر از پای ملت باز شود (آزاد شوند!) و جامعه‌ای شکل داده‌اند با اقلیتی سرمایه‌دار رانتی و گردن‌کلفت و اکثریتی که هشتشان گروه نُه‌شان است. حالا می گویند اول باید آزادسازی کرد بعد خصوصی‌سازی. 🔹 چه کسی در این بازار آزادِ خیالی برنده خواهد شد؟ 🔸 کسی که قدرت دارد. قدرت کجاست؟ جایی که ثروت است. ثروت دست کیست؟ دست خودشان. ✅ درست‌تر این است بگوییم «تا نابرابری از بین نرفته، آزادسازی، یعنی فساد، یعنی ظلم». در شرایط نابرابر، آزادسازی یعنی سیطرۀ بی‌چون و چرای گردن‌کلفت‌ها. 💢 رقابتی ‌کردن فضا، زمانی عادلانه است که همه‌ی مردم قدرت، قابلیت و امکانِ مساوی برای حضور در رقابت داشته باشند. پس نخست باید تن به عدالت بدهیم و توازن را در جامعه حاکم کنیم، پس از آن، سوتِ آزادسازی را بزنیم. #سیاسی 🌺🇮🇷 @Mobin_rfm

🔴 مخالفان شفافیت را درک کنیم! ✍️ #روح‌الله_رشیدی 🔹 نماینده‌ی مجلس در شهرهای کوچک، حُکمِ یک حاکمِ مطلق را دارد. در حوزه‌ی انتخابیه‌اش، از آبدارچی مدرسه تا رئیس اداره‌اش، باید وفاداری‌اش را به نماینده اثبات و اذعان کند. 🔸 کیست که با این سنتِ دیرین آشنا نباشد. اصلاً یکی از جاذبه‌های نمایندگی در شهرهای کوچک‌، همین اقتداری‌ست که حاصل می‌شود. ✅ برخلاف مظلوم‌نمایی برخی نمایندگانِ مخالفِ شفافیت، این مدیران اجرایی هستند که در چنبره‌ی مطالبات نماینده‌ها گرفتارند و نه بر عکس! 🔹 حتی در شهر بزرگی مانند تبریز، کافی‌ست لشکرِ سفارش‌شده‌ها و اعضای ستادهای نمایندگان مجلس را در ادارات، سازمان‌ها، صنایع، شرکت‌ها و... بشماریم؛ وحشتناک است! 🔸 این سهم‌خواهی‌ها آنقدر رسمیت داشته که حتی گاهی تقسیم‌بندی نانوشته‌ای برای حریم اختصاصی هر نماینده ابداع شده؛ مثلاً آموزش و پرورش استان، برای نماینده‌ی الف است، صنعت برای ب، دانشگاه‌ها برای ج و...! 💢 اگر شفافیت را یک تحول در مناسبات قدرت بدانیم و نه یک تغییر جزئی در آیین‌نامه‌ی داخلی مجلس، آن‌وقت باید معلوم شود که چرا نماینده به محض ورود به مجلس، شروع می‌کند به شخم زدن همه‌ی مناصب و موقعیت‌ها! با این وصف، مخالفت مجلس با طرح شفافیت را باید درک کرد! #سیاسی 🌺🇮🇷 @Mobin_rfm👈