💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به يكى از آفات حسد اشاره كرده مى‌فرمايد: «در شگفتم كه چگونه حسودان از سلامتى خويش غافل‌اند»؛ (الْعَجَبُ‌ لِغَفْلَةِ‌ الْحُسَّادِ، عَنْ‌ سَلَامَةِ‌ الْأَجْسَادِ!) . «حُسّاد» جمع «حسود» است. روشن‌ترين تفسير براى گفتار حكيمانۀ بالا آن است كه حسد روح و قلب انسان را مى‌فشارد و بر اثر اين فشار، انسان بيمار مى‌شود و گاهى از شدت حسد دق مى‌كند و مى‌ميرد، زيرا مى‌بيند شخص محسود داراى نعمت‌هاى مختلفى است. هرچه نعمت او بيشتر مى‌شود، غم و اندوه حسود فزون‌تر مى‌گردد. ادامه دارد...... #حکمت_225