#پشت_سنگر_شهادت #پارت18 به محض خروج هستی به آشپزخانه رفته و لیوانی آب خورد. چند نفس عمیق کشید و به اتاق پدر و مادرش رفت. کاغذ را برداشت ، گوشه ای نشست و شروع به خواندن کرد: السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا سلام امام رضا جان.... سلام امام مهربونم.... سلام جانم به قربانت.... من ، چهارسال پیش در همین روز ، روبروی گنبدت گله کردم... گله کردم از اینکه نمیتوانم مادر شوم... گله کردم و بچه خواستم... یا امام رضا... چهارسال پیش در همین روز روبروی گنبدت ، میان خون و جنازه.... میان دود و انفجار... خودت پسرم را به من دادی. هیچگاه فراموش نمیکنم آن روز را.... روزی که به زحمت همسرم را راضی کردم تا به زیارتت بیاییم.... از تو و خدایت گله کردم و بچه خواستم.... و تو ای ضامن آهو لطفت را در حقم تمام کردی آن لحظه که میان انفجار پسرکی دو ، سه ساله به آغوشم آمد و مرا مامان خطاب کرد. به آغوشم آمد و در آغوش من از هوش رفت. اگر در آن روز ، آن پسر که حال جان من است مرا با مادرش اشتباه گرفت از لطف تو بود. نمیدانم حال پدر و مادر واقعی راشایم زنده هستند یا نه. اما امیدوارم من و همسرم را ببخشند. کمکم کن بتوانم پسرم را درست تربیت کنم. یا انیس النفوس از لطفت سپاسگزارم... جانم به فدایت از تو متشکرم.... امضا: آتوسا مردان حسینی. ۱۳۷۷/۰۳/۳۰ قطرات اشکش نشان از دل بارانی اش بود. چگونه میتوانست باور کند عمری کسانی را پدر و مادر خطاب کرده که پدر و مادرش نبودند؟؟؟ دیگر نمیتوانست حقیقت را کتمان کند. باید قبول میکرد که پدرش هنگام مرگ توهم نزده.... باید قبول میکرد عمری کنار افرادی زندگی کرده که هیچ نسبتی با او نداشته اند... و باید قبول میکرد این را که در حرم پیدایش کرده اند... اما..... چگونه؟؟؟؟ سرش را روی سرامیک های سرد کف اتاق گذاشت و از ته دل ضجه زد.... اشک ریخت و هق زد... ******** صابخونه.... کجایی؟؟؟ من اومَد... چشم هایش روی شیشه های شکسته کف پذیرایی قفل شد. چه اتفاقی افتاده بود؟؟؟ _راشا... جوابی نشنید. دسته گل نرگس را روی مبل گذاشت و از پله ها بالا رفت: راشا.... درب اتاق راشا باز بود. نگاهی به داخل آن انداخت کسی نبود: راشا... کجایی؟؟ از پله ها پایین رفت و شماره راشا را گرفت: در حال حاضر مشترک مورد نظر پاسخگو نمیباشد. لطفا بعدا تماس بگیرید. چاره ای غیر از صبر کردن نداشت. پس از تعویض لباس دستی به سر و روی خانه کشید. شیشه ها را جارو کشید و قند ها را جمع کرد. گل های نرگس را در آب گذاشت و خسته روی مبل نشست. موبایلش را برداشت و دوباره شماره راشا را گرفت........... نویسنده: سیده زهرا شفاهی راد

#پشت_سنگر_شهادت #پارت19 چند ثانیه بعد صدای گرفته راشا در گوشش پیچید: سلام ، بله؟؟ _سلام ، کجایی تو؟؟؟ خوبی؟؟؟ _علی تویی؟؟؟ _آره علی ام . خوبی؟؟؟ صدایش بغض داشت: خوبم.... _مطمئنی؟؟ کجایی؟؟؟ نفس عمیقی کشید و پاسخ علی را داد: حرم..... چشم های علی تقریبا از حدقه در آمد: حرم؟؟؟؟؟ *********** زانوانش را در بغل گرفته و روبروی گنبد به دیوار تکیه زده بود: نمیدونم چرا اومدم پیشت. شاید اومدم ببینم مامان و بابام کجا منو پیدا کردن. اصلا اومدم ازت شکایت کنم. مامانم بچه خواست ، درست. این همه بچه! چرا من؟؟؟ چرا منو از خانواده اصلیم جدا کردی؟؟؟ مامانم تو نامه گفته بودش روبروی گنبد ازت بچه خواست و تو منو بهش دادی..... الآن من روبروی گنبدت ازت میخوام منو به خانواده اصلیم برسونی.... نمیدونم قضیه دود و انفجار اون سال چی بوده. یه جایی خوندم که تو اون سال حرمو منفجر کردن. امام رضا مامان بابای اصلی من زنده ان؟؟؟ تو ازشون خبر داری؟؟؟ قطرات اشک میهمان صورتش شد: tired of depression.... (خسته شدم از افسردگی) tired of grief of.... (خسته شدم از غم و اندوه) grief of crying.. (از غصه از گریه) Help me get away from this.... (کمکم کن از اینا دور شم) Help me flnd my real family... (کمکم کن خونواده اصلیمو پیدا کنم) Let's make a promise... (اصلا بیا یه قولی بدیم) تو کمکم کن از غم و غصه و افسردگی دور شم. کمکم کن زندگیم درست شه. منم تلاش میکنم اونی بشم که تو دوست داری. قول نمیدما ... سعی میکنم. از علی سوال میکنم و کارای آسونی رو که تو دوست داری انجام میدم. تو کمکم کن مامان بابامو پیدا کنم. منم تلاش میکنم آدم شم. قبول؟؟؟؟ نویسنده: سیده زهرا شفاهی راد

کسی‌مارا‌نخواست...❤️‍🩹

شمایل‌توبدیدم‌نه‌عقل‌ماندونه‌هوشم❤️

من‌می‌ترسم‌که‌بمیرم‌نبینم‌حرم‌تورو؛ازاین‌غم‌می‌میرم!(:💔

نوشته‌خداروقلبم؛امیری‌حسین!(:♥ تویی‌که‌همش‌دستم‌رومیگیری‌حسین!

_همه‌رفیقامم‌نیمه‌راه‌الاحسین...!(:♥

_خدایٰا‌امشب‌میخام‌شکایت‌کنم‌ ازدست‌قلبم...!(:💔

آخرش تویی که میمونی برام..(:♥🚶🏻‍♂

(:

می‌ریزه اشکام،تنهایِ تنهام...(((:💔🌧