عاشق امام حسین بود. هرسال در پیاده‌روی اربعین شرکت میکرد؛ خیلی علاقه به کربلا داشت. دنبال مقام ومسئولیت نبود وبه زندگی وکاری که داشت قانع بود. همیشه دغدغه داشت که درست کارکند. حتی ازوقت اداری استفاده شخصی نمی‌کرد. هر کار شخصی که داشت بعدازکاراداره و در زمان های آزاد خود، انجام میداد. ابوالفضل خیلی بامعرفت بود.هیچ کس از کناراو بودن احساس ناراحتی وخستگی نمی‌کرد. دوست نداشت کسی ازمشکلاتش باخبرشود.همیشه لبخندبرروی لبانش بود. بسیار رازدار بود؛ شایدیکی ازویژگی های بارز ابوالفضل رازداری اوبود به طوریکه همه ی افراد می توانستند پیش او درددل کنند. هنوز باورم نمیشود که ابوالفضل شهید شده است. درسفرکربلا به او گفتم که سال بعد اینگونه به کربلا بیاییم و چنین کارهایی کنیم؛ گفت: من سال بعدنیستم‌. گفتم ابوالفضل فیلم بازی نکن.به شوخی به او گفتم که بادمجان بم آفت ندارد! گفت حالا میبینیم فقط من که شهید شدم عکس من را پشت کوله پشتی‌هایتان بچسبانید... مشتاق و بیتاب شهادت بود، ابوالفضل پاسدار حقیقی حرم آل الله شد. راوی: برادرشهیدامیرلطفی #شهید_ابوالفضل_نیکزاد @Modafeaneharaam