بـرای تـو امّـا ، بےشـیـلـه‌پـیـلـه‌تـر می‌نویسم . . . سـلـام آقـاے مـن ! ایـن روزهـا در خـودم دقیق‌تر شـده‌ام ؛ بـعـیـد می‌دانـم آن چـیزی بـوده بـاشـم کــه باید . . . امّـا ! امـیـد دارم بـه سـمـت بـایـدهـا قـدم بـگـذارم و ایـن را از تـو می‌خـواهـم . . . می‌دانـم می‌شـود و بـه مـن خـواهے داد ؛ « بـا مـن مـثـل کسے بـاش کــه تـو را اجابت کـرده و بـه رسـم عـشـاق تـنـفـس کـرده . . . » مـن ، نـقـطـه تـاریکے هـسـتـم ، کــــه دسـت بـــه دامـان خـورشـیـد شـده . . . خـورشـیـدِ مـن ! در آغـوشـم بـگـیـر . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده رگـــ‌ِخـوابِ قـلـم بـه دسـتـان تـو بـود ، ۲۰ آبـان

« راه می‌رفـت و چـشـم می‌چـرخـانـیـد ؛ هـرجـا بےکسی را می‌دیـد ، غـریبے را می‌دیـد ، فـقـیـر و مـسـتـمـنـدے ، تـنـهـا و دردمـنـدے را می‌دیـد ، بــه او مـحـبـت می‌کـرد ، نـوازشش می‌کـرد و بـه خـانـهٔ خـودش می‌بـرد . . . » * مـولـاے مـن ! اے تـخـیّـلِ آغـوشِ تـو مـونـس و غـم‌خـوارِ مـن ! چـه کسے جـز تـو دارم ؟ ! درد غـربـت ، درمـان تـنـهـایے شـده ؛ دسـت را کـاسـهٔ گـدایے کـرده‌ام و سـربـه‌زیـر انداخته‌ام . . . سـربـه‌زیـر انـداخـتـه و چـشـم بـسـتـه‌ام و ثـانـیـه‌ثـانـیـه در #انتظار گـرمـاے دسـتـان تـوام ؛ شـایـد گـوشـهٔ خـیـمـه‌ات جـایے بـاشـد بـرای بےچـاره‌ای . . . می‌دانـم ! دسـتِ خـورشـید را ابـرِ گـنـاه تـنـگ کـرده ؛ آنـقـدر بـایـد بـبـارم ، تـا آسـمـان روشـن شـود . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده دلے کـه خـواسـت فـقـیـرِ کـوچـه‌های مدینه باشد ؛ ۲۲ آبان‌ماه __________________________________________ * تـوصـیـف پدرانه‌های علےبـن‌الحسین ، امام سجاد علیه‌السلام

سـلـام پـدرجـان ؛ سـلـامے بـه شـمـا از طـرف فـرزنـدے نـاخـلـف ! شـرمـنـده‌ام کـه جـز لـکـهٔ نـنـگ نـبـودم . . . امـیـدوارم ؛ یـعـنے از تـو می‌خـواهـم روزی کــه نزدیک هـم بـاشـد ، بـاعـث افـتـخـار ، سـربـلـنـدی و غـرورت شـوم . . . دسـتـم را بـگـیـر تـنـهـا امـیـدم ♥️ ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده ؛ ۱۱ خرداد ۱۴۰۲

سـلـام بـر تـو ، هـنـگـامے کـه نـگـاهـم می‌کـنـے . . . هـنـگـامے کـه نـگـاهِ تـو را حـس می‌کـنـم ، اگـرچـه سـنـگـیـن اسـت ، طـعـم زنـدگے را عـوض می‌کـنـد ؛ چـنـد صـبـاحے اسـت شـب‌ و‌ روزم را کـه مـزه‌مـزه می‌کـنـم ، چـهـره‌ام دَرهَـم می‌شـود . . . پـدرجـانـم ! ایـن چـیـزهـا بـه ذائـقـه‌ام نـمی‌سـازد ، حـالِ دلـم را کـه می‌پـرسـم ، خـوب نـیـسـت ، تَـهَـوُّع دارد ! ای طَـبِـیٖـب‌ُٱلـنُّـفُـوس مـن ! آرامِ جـٰانِ مـن ! مـن مـریـضـم بـه دورے تـو ، دردِ مـن تـویے و چـه خـوب کـه درمـان هـم تـویے . . . " تُـو نَـبْـضَـمْ راٰ بِـگـیٖـرےٖ بےٖگُـمـاٰن آراٰم می‌گـیٖـرم " ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده نـامـه‌ام را خـوانـده‌ای ، نَـبْـضَـمْ راٰ بِـگـیٖـر . . . ۱ آذر ۱۴۰۲

سـلـام اے مـخـاطـب نـامـه‌هـای مـن ! گـاهے کـه مـریـضـم و بـوے تـو را کـمـتـر حـس می‌کـنـم ، کـافے اسـت پـلـك بـر هـم گـذارم ، ثـانـیـه‌اے صـبـر کـنـم و نـفـسے عـمـیـق بـکـشـم ، صـداے سـکـوت حـاکـم شـود و زیـر لـب زمـزمه کـنـم : تـخیّـل مےکنمـ آغـوش گـرمـت را چـه شـیـریـن است . . . حـلـواے یـاد تـو ، کـامـم را شـیـریـن می‌کـنـد و دل‌تـنـگ می‌شـوم ؛ دل‌تـنـگ روزهـایے کـه بـوے پـیـراهـنِ تـو مـرا بـیـنـا کـرده بـود . . . خُـورشـیٖـدِ پُـشْـتِ اَبْـرِ مَـن ! غـنـچـه‌ات دور از تـو ، پـژمـرده اسـت ؛ پَـ‌رپَـ‌ر می‌ٖشـود . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده خـورشـیـد کـه پـشـت ابـر نمی‌مـاند ، قـبـل آنـکـه دیـر شـود بـرگـرد . . . ۱۳ آذر ۱۴۰۲

ان‌شاءالله امـشـب یـکے دیگه از 📜 #نامه‌های_خوانده_شده رو می‌ذارم کـانـال ؛ مـربـوط می‌شـود بـه دم‌دماے گـرم‌تـر شـدن هـوا و اذن ورود تـابـسـتـان . . . امـیـدوارم لـذت بـبـریـد و بـرسـونـیـدش بـه دسـت کـسے کـه ازش لـذت می‌بـره ✨

سـلـام آقـا جـان ! چـقـدر صـبـر دارے شـمـا ؛ بـه مـا گـفـتـه بـودنـد ، کـسے بـیـش از خـودمـان دوسـتـمـان نـدارد ، امّـا حـالـا کـه از خـود خـسـتـه‌ام و بـراے تـو می‌نـویـسـم می‌فـهـمـم ، مـرا بـیـش‌ از خـودم ، تـو دوسـت دارے . . . چـرا کـه اگـر دعـوت شـمـا نـبـود ، دسـت بـر قـلـم نـمی‌بـردم . و چـه خـوش‌مـوقـع دعـوت می‌کـنے غـلـامـت را ؛ هـمـیـشـه دسـت می‌گـیـرے امّـا در سـخـتے و بـلـا بـیـش‌تـر ؛ شـایـد طـاقـت نـدارے نـاخـوش‌احـوالےام را . . . و نـمی‌دانـم چـطـور خـسـتـه نـمی‌شـوی از مـن ؟! مـن کـه دائـمـاً مُـسَـبِّـب‌ُٱلْـأَسْـبـاٰبِ زحـمـت شـمـام ، حـتے گـاهے «مـن» حـوصـلـه‌ام را نـدارد ، می‌دانـم اگـر می‌شـد ، او هـم جا می‌زد . . . چـه می‌شـود روزے ، کـه نـزدیـک هـم بـاشـد ، آنـقـدر بـرایـت دل‌بـرے کـنـم ، کـه تـمـام خـسـتـگےِ تـنـت بـیـرون رَوَد ، خـسـتـگےِ یـك عـمـر بـار مـرا بـه دوش کـشـیـدن . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده لـبـخـندِ رضـایـت تـو ، رؤیـاے شـیـریـنِ مـن ؛ ۲۳ خرداد ۱۴۰۲

📪 پیام جدید 💬سلام فلسفه هشتک « نامه‌های خوانده شده » چیه؟ ___ #سیدمعین سلام علیکم بـر ایـن بـاوریـم ، نـوشـتـه‌اے کـه خـطـاب بـه مـولـامـون بـاشـه ، قـبـل از ایـنـکـه نـوشـتـه بـشـه خـونـده مـیـشـه ؛ ایـن سـلـسـه مـتـن‌ها هـم مـربـوط مـیـشـه بـه سـالـنـامـه شـخـصے بـنـده کـه قـرار بـود روزے شـب نــشــه مـگـر ایــنــکــه در مـورخ اون روز نـوشـتـه و نـامـه‌ای خـطـاب بـه آقـا بـنـویـسـم ؛ حـقـیـقـتـاً تـوفـیـق می‌خـواسـت و بـسـیـاری از روزهـا کـم‌تـوفـیـقے می‌شـد آفـتِ قـلـم ! امّـا روزهـای سـال رو کـه ورق می‌زنـم ، کـم نـیـسـتـنـد روزهـایے کـه مـنـوّر شـده‌انـد بـه نـوشـتـن بـراے او . . . اول قـرار بـود مـن بـنـویـسـم و فـقـط او بـخـوانـد ، امّـا شـایـد خـودش بـه مـن گـفـت : _ بـگـذار بـبـیـنـنـد ، بـخـوانـنـد ، بـشـنـونـد ، شـایـد اشـك بـریـزنـد و شـایـد کـمے بـیـشـتـر مـرا یـاد کـنـنـد . . . 📜 #نامه‌های_خوانده_شده

سـلـام مـولـاے مـن ! حـالـا کـمے می‌فـهـمـم چـرا انــقــدر حــرصِ مـرا می‌خورید ؛ با تمام "مـن" بودنم ، نیم‌نگاهے بـه روزهـای رفـتـه و بی‌بـازگـشـت می‌انـدازم ، آهے می‌کـشـم جــان‌ســوزِ جـنـبـنـدگـان دریـا و مـرغ‌هـای آسـمـان . . . چـه رسـد بـه شـمـا ؛ شـمـایے کـه بـه مـن از مـن دل‌سـوزتـری و از مـن بـه مـن آگـاه‌تـر . . . اے هـمـیـن « مـن » بـه فـدایـتـان کـه بـه‌جـاے ایـنـکـه بـار بـردارم ، بـار بـودم بـه روی دوشِ ولےّ . . . مـرا بـبـخـشـیـد مـولـاے مـن کـه سـخـت شـرمـنـده‌ام ! ولےِّ مـن شـمـا بـودی و اُوْلـاے مـن ، « مـن » بـود . . . « إِنِّےٖ فَـرَرْتُ إلَـیـكَ مِـن نَفْـسےٖ » پـنـاهـنـده و مـحـتـاجِ شـمـام ؛ پـنـاهـم دهـیـد کـه جـز شـمـا پـنـاهے نـیـسـت . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده اگـر غـیـر تـو پـنـاهے هـم بـود ، مـن تـو را می‌خـواسـتـم . . . ۲۲ آذرماه ۱۴۰۲

شـمـا ، مـخـاطـب تـمـام نـامـه‌هـاے مـن هـسـتے ؛ دلـم جـز بـراے شـمـا نـمےخـوانـد و ایـن قـلـم ، جـز بـراے شـمـا نـمےرقـصـد . . . 📜 #نامه‌های_خوانده_شده

سـلـام آقـا جـان ! چـقـدر صـبـر دارے شـمـا ؛ بـه مـا گـفـتـه بـودنـد ، کـسے بـیـش از خـودمـان دوسـتـمـان نـدارد ، امّـا حـالـا کـه از خـود خـسـتـه‌ام و بـراے تـو می‌نـویـسـم می‌فـهـمـم ، مـرا بـیـش‌ از خـودم ، تـو دوسـت دارے . . . چـرا کـه اگـر دعـوت شـمـا نـبـود ، دسـت بـر قـلـم نـمی‌بـردم . و چـه خـوش‌مـوقـع دعـوت می‌کـنے غـلـامـت را ؛ هـمـیـشـه دسـت می‌گـیـرے امّـا در سـخـتے و بـلـا بـیـش‌تـر ؛ شـایـد طـاقـت نـدارے نـاخـوش‌احـوالےام را . . . و نـمی‌دانـم چـطـور خـسـتـه نـمی‌شـوی از مـن ؟! مـن کـه دائـمـاً مُـسَـبِّـب‌ُٱلْـأَسْـبـاٰبِ زحـمـت شـمـام ، حـتے گـاهے «مـن» حـوصـلـه‌ام را نـدارد ، می‌دانـم اگـر می‌شـد ، او هـم جا می‌زد . . . چـه می‌شـود روزے ، کـه نـزدیـک هـم بـاشـد ، آنـقـدر بـرایـت دل‌بـرے کـنـم ، کـه تـمـام خـسـتـگےِ تـنـت بـیـرون رَوَد ، خـسـتـگےِ یـك عـمـر بـار مـرا بـه دوش کـشـیـدن . . . ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده لـبـخـندِ رضـایـت تـو ، رؤیـاے شـیـریـنِ مـن ؛ ۲۳ خرداد ۱۴۰۲

. ۳۶۵ روز اسـت چـیـزے نـدارم کـہ‌ بـگـویـم ؛ نـوشـتـہ‌هـایـم لـبـریـز از شـرمـنـدگے و سـیـنـہ‌ام پـر از درد . . . چـقـدر اشـک نـریـخـتـہ‌ دارم ؛ چـقـدر بـغـض نـشـکـسـتـہ‌ و آه نـکـشـیـده . . . اے بـہ‌ فـداے دلِ تـنـگ‌تـرت در فـراقِ مـن ! اے بـہ‌ فـداے تـوبـہ‌هـاے مـکـررت بـہ‌جـاے مـن ! اے بـہ‌ فـداے گـریـہ‌هـاے شـبـانـہ‌ات بـراے مـن ! آقـا جـان ! دلـم بـی‌قـرار اســت ، نـمی‌دانـم چـہ‌ می‌خـواهـم بـگـویـم ؛ اگـر عـاشـقے بـدون عـمـل مـمـکـن نـیـسـت ، بـارهـا گـفـتـہ‌ام ، بـہ‌ زبـان هـم کـہ‌ شـده دوسـت دارمـت ! ایـن روزهـا خـیـلی دلـم هـواے تـو دارد ؛ ذکـر یـاصـاحـب‌الـزمـان از لـبـم نـمی‌افـتـد و دلـم هـربـار پـر می‌کـشـد . . . شـمـا را بـہ‌ حـرمـت مـیـهـمـانے خـدا ! شـمـا را بـہ‌ هـمـان چـیـزے کـہ‌ نـمی‌تـوانـم بـه آن قـسـم بـخـورم ! از ایـن فـراق خـسـتـہ‌ام ، پـر از دردم . . . می‌دانـم بـرایـت عـزیـزم ، شـمـا را بـہ‌ جـان خـودم دسـتـم را بـگـیـر و بـہ‌ خـودت بـرسـان ! می‌دانـم شـمـا بـہ‌ ایـن وصـال مـشـتـاق تـرے . . . بـہ‌ زبـان هـم کـہ‌ شـده ، دوسـت دارمـت . . .♥️ ✍️ #معین 📜 #نامه‌های_خوانده_شده آخرین شبِ ۱۴۰۲ ، آخرین صفحهٔ دفترِ نامه‌هایم . . . صـحـن گـوهـرشـاد ، روبه‌روی گـنـبـد طـلا