فردا شهادت امام #حسن_عسکری عليه السلام در اين روز(۸ ربیع۱)، سنۀ ٢٦٠، بنابر مشهور، وفات كرد سيّد ما حضرت ابى محمد حسن بن على #عسكرى - سلام الله عليه. و آن در ايام خلافت معتمد على الله احمد بن جعفرِ متوكّل بوده. و در وقت وفات از سن شريف آن حضرت بيست و هشت سال گذشته بود و آن جناب را دفن نمودند در همان خانه‌اى كه پدر بزرگوارش حضرت هادى عليه السلام مدفون است و صدمات و گرفتارى‌ها كه براى جوارى و زنان آن حضرت روى داد از حبس و اعتقال و شدت صعوبت طلب سلطان زمان در پيدا كردن حجّة بن الحسن #امام_زمان (عج) و تفتيش خانه‌ها و اخافۀ شيعيان و تشريدِ ايشان به سعايت جعفرِ كذّاب، در ارشاد مفيد و غيره مسطور است. فيض العلام ص ۳۱۱ https://eitaa.com/MohammadGelayeri

کثرت حبس حضزت امام #حسن_عسکری علیه السلام: شيخ مفيد و غيره روايت كرده‏اند كه بنى عبّاس داخل شدند بر صالح بن وصيف، در زمانى كه حبس كرده بود حضرت امام حسن عسكرى عليه السّلام را و با او گفتند كه: تنگ بگير بر او و وسعت مده بر او. صالح گفت: چه كنم من با او؟ همانا سپرده‏ام او را به دست دو نفرى كه بدترين اشخاص مى‏باشند كه من پيدا كرده‏ام ايشان را، يكى به نام علىّ بن يارمش است، و ديگر اقتامش، و اينك آن دو نفر از اهل نماز و روزه گشته‏اند، و رسيده‏اند در عبادت به مقامى عظيم. پس امر كرد آن دو نفر را آوردند، پس ايشان را عتاب كرد و گفت: واى بر شما، چيست شأن شما با اين شخص؟ گفتند: چه بگوييم در حقّ مردى كه روزها را روزه مى‏گيرد و شب‏ها را تا به صبح به عبادت مشغول است؟ تكلّم نمى‏كند با كسى و مشغول نمى‏شود به غير از عبادت. و هر وقت نظر بر ما مى‏افكند بدن ما مى‏لرزد و چنان مى‏شويم كه مالك نفس خود نيستيم و خوددارى نمى‏توانيم بكنيم. آل عبّاس چون اين را شنيدند برگشتند از نزد صالح در كمال ذلّت به‏ بدترين حالى. (مؤلّف گويد): از روايات ظاهر مى‏شود كه آن حضرت بيشتر اوقات محبوس و ممنوع از معاشرت بود، و پيوسته مشغول بود به عبادت، چنانچه از روايت بعد ظاهر مى‏شود. قمی ، منتهى الآمال فى تواريخ النبى و الآل عليهم السلام(فارسى)، ج‏3، صص 1908 و 1909 https://eitaa.com/MohammadGelayeri

کثرت حبس حضزت امام #حسن_عسکری علیه السلام: شيخ مفيد و غيره روايت كرده‏اند كه بنى عبّاس داخل شدند بر صالح بن وصيف، در زمانى كه حبس كرده بود حضرت امام حسن عسكرى عليه السّلام را و با او گفتند كه: تنگ بگير بر او و وسعت مده بر او. صالح گفت: چه كنم من با او؟ همانا سپرده‏ام او را به دست دو نفرى كه بدترين اشخاص مى‏باشند كه من پيدا كرده‏ام ايشان را، يكى به نام علىّ بن يارمش است، و ديگر اقتامش، و اينك آن دو نفر از اهل نماز و روزه گشته‏اند، و رسيده‏اند در عبادت به مقامى عظيم. پس امر كرد آن دو نفر را آوردند، پس ايشان را عتاب كرد و گفت: واى بر شما، چيست شأن شما با اين شخص؟ گفتند: چه بگوييم در حقّ مردى كه روزها را روزه مى‏گيرد و شب‏ها را تا به صبح به عبادت مشغول است؟ تكلّم نمى‏كند با كسى و مشغول نمى‏شود به غير از عبادت. و هر وقت نظر بر ما مى‏افكند بدن ما مى‏لرزد و چنان مى‏شويم كه مالك نفس خود نيستيم و خوددارى نمى‏توانيم بكنيم. آل عبّاس چون اين را شنيدند برگشتند از نزد صالح در كمال ذلّت به‏ بدترين حالى. (مؤلّف گويد): از روايات ظاهر مى‏شود كه آن حضرت بيشتر اوقات محبوس و ممنوع از معاشرت بود، و پيوسته مشغول بود به عبادت، چنانچه از روايت بعد ظاهر مى‏شود. قمی ، منتهى الآمال فى تواريخ النبى و الآل عليهم السلام(فارسى)، ج‏3، صص 1908 و 1909 #تسلیت @MohammadGelayeri