#دانستنی #أهمّیّت_دعا (3) سوم. عقل در شكوفايي دفائن خود وامدار نقل است: «ويثيروا لهم دفائن العقول» [5] ، چه اينكه تعامل عقل و نقل در اين است كه بسياري از دفائن نقل به بركت عقل اثاره مي شود؛ يعني خداي سبحان گنجينه هاي فراواني را كه در درون جان انسان نهادينه فرمود، به وسيله رهبران الهي در طي متون مقدّس ديني شكوفا مي كند، چه اينكه دفينه هاي بي شماري را در باطن آيات و روايات مستور داشت كه به وسيله عقول برهاني استنباط مي گردد، بنابراين اصل اثاره كردن دفينه ها تعاملي است كه خداوند دو بال عقل و نقل =========== [5]ـ نهج البلاغه، خطبه 1. را در آن فضاي باز و آزاد، به پرواز در مي آورد. يكي از آن موارد جريان دعاست، زيرا با طرح جريان نيايش كه در چهره تابلوي متون نقلي مي تابد، عقل حكيمان به جست وجو پرداخت كه آيا دعا با نظام علّي و معلولي جهان هستي كه مورد پذيرش عقل و نقل است، مخالف است يا نه. حكمت الهي عهده دار اصل طرح و حلّ نهايي آن شده است و ثابت نمود كه: 1. نظام علّي و معلولي حقّ است. 2. دعا و نيايش حقّ است. 3. هماهنگي دعا با نظام علت و معلول قابل توجيه است. 4. نه كسي كه معتقد به نظام علّي و معلولي است، مجاز است كه از فيض دعا محروم شود و نه مؤمن به دعا و نيايش، مجاز است نظام علّت و معلول را باور نكند.... نموداري از گسترش فلسفه الهي در پرتو مبادي ديني را مي توان در نوشتار ابن سيناِ يافت. وي در اين باره چنين مي نويسد: «سبب اجابت دعا، موافات و هماهنگي دعا با ساير اسباب تحقّق چيزي است كه خواسته داعي است؛ يعني وقتي نيايش داعي با ساير اجزاي علل موافق باشد، آن چيز يافت مي شود و اگر با آنها هماهنگ نباشد، آن چيز يافت نمي شود، زيرا در تحقّق معلول لازم است تمام اجزاي علّت تام حاصل شود، به طوري كه موادّ لازم از يك سو و كيفيت تركيب آنها از سوي ديگر، همراه با پيدايش همه شرايط و رفع همه موانع باشد و چون دعا يكي از اجزاي علل است، نه بدون آن مقصود حاصل مي شود و نه به صرف آن بدون تحقّق ساير اجزاي علل، همانند تأثير بعضي از اجزاي داروي تركيبي كه سهم تعيين كننده اي در درمان بيماري دارد كه اگر همه مواد لازم پديد نيايد و تركيب علمي و فنّي آن صورت نپذيرد، اثر درمان حاصل نخواهد شد؛ يعني بدون آن جزء معين علاج حاصل نمي شود، چه اينكه به صرف وجود آن جزء، بدون تحقّق ساير اجزا درمان پديد نمي آيد. همان طور كه تأثير جزء مهمّ داروي تركيبي برابر نظام علّي و معلولي است و طبق نظم تكويني مسبّب الاسباب صورت مي پذيرد، تأثير دعا و سهم تعيين كننده آن(در مجموعِ اموري كه مورد آزمون گردد) نيز از اين قبيل است. البته گاهي ارتباط دعا با خواسته اي كه انجام مي شود، از سنخ علّت و معلول نيست، بلكه از قبيل معلولهاي علّت واحداند كه معيّت معلولي دارند و هر دو از يك علت حاصل مي شوند. پس دعا لازم و توقع اجابت نيز مناسب خواهد بود و اگر گاهي اجابت نشد، معلوم مي شود هماهنگي تامّ بين اجزاي علل حاصل نشد و موافات نيز با در نظر گرفتن مصلحتِ مجموع نظام هستي است، نه خصوص مصلحت دعا كننده، هرچند مفسده ديگران را به همراه داشته باشد، همان طور كه روح در بدن مؤثر بوده و بدن از نفس متأثر، نفس تزكيه شده هنگام دعا، مشمول فيض ويژه مي شود كه مي تواند با آن در عنصري از عناصر طبيعت، يا در بدني از ابدان انساني، بلكه در نفسي از نفوس جامعه بشري اثر بگذارد. چنين تأثيري براي دعا، نه با هندسه علّي و معلولي ناهماهنگ است و نه مستلزم تأثير موجود داني در موجود عالي است، و نه موجب انفعال مبدأ اعلي از دعاست، زيرا علم ازلي هماره متبوع است نه تابع و اراده سرمدی همواره فعّال است نه منفعل، و اشياي منطقه اسكان هميشه تابع اند نه متبوع، و نفوس بندگان همانند ديگر موجودهاي امكاني منفصل اند نه فعّال، هرچند نسبت به حوزه اختيارات خود فعّال اند نه منفصل، و مختارند نه مجبور و نه مفوض».[1] حكيمان متأخّر نيز با عنايت به نوشته هاي حكماي متقدّم؛ نظير ابن سينإِ، به تأثير دعا و ورود آن در قلمرو نظام علّي و معلولي از يك سو، و منطقه قضا و قدر از سوي ديگر پرداخته و چنين مرقوم داشتند: «...دعا و طلب از جمله اسباب پيدايش و وجوداند. شكّي كه در اين باره مطرح مي شود كه اگر چيزي كه مورد دعا و خواستن است، قلم قضا بر آن جاري نشده باشد كه دعا سودي ندارد و اگر مورد مزبور متعلّق جريان قلم قضاي الهي باشد، تكلّف دعا براي چيست، قابل دفع است، زيرا طلب نيز از قضا و دعا از قدر است و اين دو از شرايط تحقّق مطلوب اند؛ ادامه دارد 👇 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

يعني قضا و قدر الهي چنين تنظيم شده است كه فلان مطلوب توسّط دعا و طلب حاصل شود».[2] =========== [1]ـ تعليقات ابن سينا، ص 51 و 155 و 180 و 181 (با تحرير و تلخيص). [2]ـ قبسات، ص 444 ـ 445 و 449 ـ 450 (با تحرير و تلخيص). جوادی آملی، سروش هدايت، 35/3 تا 38 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

🎥🔴 بدون تعارف با پزشکی که برای خدمت به مجروحان زیر بمباران اسرائیل رفت 🎴به کانال #اخبار2020 بپیوندید 👇 @bisto20_irib @bisto20_irib @bisto20_irib @bisto20_irib

شکوه به معنای حقیقی کلمه هیچ مرگی از شهادت زیباتر نیست مخصوصا شهادتی که قبلش بدنت اینقدر جراحت بردارد که وقتی مچ دستت قطع شد، سیم به آرنجت ببندی تا شدت خونریزی را کم کنی و انگشت اشاره دست چپت هم قطع شده باشد اما با همان دست مجروح، سنگ و چوب و آهن به طرف کوادکوپتر دشمن پرتاب کنی تا لحظه آخر، پوشش روی صورتت را برنداری تا شناسایی نشوی و دشمن طمع نکند که تو را به هر قیمتی که هست، زنده دستگیر کند هر چه از شرح روضه لحظات آخر یحیی بنویسم، از شکوهش کم می‌شود قلم ما کجا و شرح عاشقانگی این مردان کجا؟ https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

گفتن سنوار توی تونل‌ها پنهان شده و نفوذیه، ولی تو خط مقدم مثل یه سرباز شهید شد گفتن سید حسن فرار کرده ایران ، ولی وسط لبنان شهید شد گفتن هنیه بچه‌هاش رو فرستاده قطر ، ولی همه بچه و نوه‌هاش وسط غزه شهید شدن قهرمان‌های واقعی این جهان رو قبل از ترور فیزیکی، ترور شخصیتی کردن... https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

بسم الله الرحمن الرحیم اللهم عجل لولیک الفرج #گزیده_تفسیر_سوره_آل‌عمران_آیه و ما جعله الله إلاّ بشري لكم و لتطمئنّ قلوبكم به و ما النّصر إلاّ من عند الله العزيز الحكيم (126) ليقطع طرفاً من الّذين كفروا أو يكبتهم فينقلبوا خائبين (127) خداوند براي مؤمناني كه با وصول نشانه هاي حق آرام مي شوند فرشتگاني را كه علامت خدايند نازل خواهد كرد كه نشانه هاي فتح و ظفر را همراه دارند. اين امداد، بشارت به مجاهدان نستوه بود و براي تكريم و اهتمام، به ضمير خطاب (لكم) تصريح شد. البته محور اصلي در اين مقام، طمأنينه است كه عامل و سبب پيدايش آن ايمان به خداوند، بشارت و وَعْد الهي است، چنان كه طمأنينه برتر مايه وعد خدا و انجاز نويد الهي است. نصر منحصراً نزد خداست و آنچه از نزد خداي عزيز و حكيم نيست خذلان است نه نصر. منشأ نصرت تنها اوست و واسطه هاي امداد غيبي خداوند، يعني فرشتگان، مانند ديگر انصار، در حقيقت مظهر نصرت الهي اند؛ نه آنكه ذاتاً مؤثر باشند. منشأ و پشتوانه نصر الهي، عزت و حكمت است و از اين رو نه مغلوب مي شود و نه خطاپذير است. خداي سبحان فرشتگان را به ياري مسلمانان مي فرستد تا بخشي از سپاه دشمن را از مجموعه آنان جدا كند، يا بر اثر مخالفت با خدا و كفر به او با رسوايي، ذلت و خواري شديد به سرزمين خويش بازگردند. در جنگ، نخست بايد دشمن نزديك طرد و آن گاه به دفع دشمن دور اهتمام شود، بنابراين مراد از «طرف» در اينجا بخش كناري و نزديك دشمن است كه در نخستين اقدام پيروزمندانه همان قسمت را شكست مي دهند. به هر روي، (لِيَقطَعَ طَرَفا) كه متعلق به (النَّصر) است كه واقع شده كنايه از كاستن عدد كافران و ضعيف كردن قدرت آن ها به سبب پيروزي در جنگ و كشتن و اسير گرفتن آن هاست. اينان انقلاب خائبانه، يعني بازگشت محرومانه و به آرزو نرسيده خواهند داشت و چون نااميدي بعد از آرزو همراه با خشم حيواني است، منقلبان خائب، مردودان غيظناك و خشم آلودند. تسنيم ج 15 صص 501 و 502 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#اختلاف_شیعه_و_سنی چرا امامت از اصول دین است؟ امامت نزد شيعه مسئله كلامي است؛ چون تعيين امام، فعل خداست و نزد اهل سنت، مسئله فقهي است؛ چون تبيين آن كار خلق است قبل از اينكه امام را از صحنه خارج كنند، امامت را از كلام به فقه كشاندند؛ بنابراين، سرّ آنكه امامت در فرهنگ شيعه از اصول به شمار مي‌آيد روشن شد. جوادی آملی، سرچشمه اندیشه، 214/4 و 215 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

#عجیب قلم را پشت گوش چپ بگذارید. بعضي از بزرگان تاريخ نقل كرده اند كه يكي از منشي هاي پيامبرصلي الله عليه و آله و سلم هنگام نوشتن كاري برايش پيش آمد و نتوانست نوشتن را ادامه بدهد و خواست قلم را بر زمين بگذارد؛ ولي حضرت فرمود قلم را پشت گوشت بگذار نه بر زمين: ضع قلمك علي اُذنك اليُسري، و روي عن النبيّ صلي الله عليه و آله و سلم أنّه قال لبعض كتّابه ألق الدواة و حرّف القلم و انصب الباء و فرّق السين و لا تعوّر الميم و حسّن الله و مدّ الرحمن و جوّد الرّحيم و ضع قلمك علي اُذنك اليسري فإنّه أذكر لك (منية المريد، ص 350 ـ 349؛ بحار الانوار، ج 2، ص 152)، پس اينكه بعضي مداد يا خودكار را پشت گوششان مي گذارند، برابر دستور پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم است كه اولاً قلم را به زمين نگذار كه آلوده شود و ثانياً آن را پشت گوشت بگذار تا به گوش مردم برسانيم كه تا مي توانيد بنويسيد. جوادی آملی، روابط بين الملل، ص 67 پانوشت 2 https://eitaa.com/Mohammadrezakaramati1402

اگر بزرگواری مایل باشد، می‌تواند ترجمه‌ی قسمت عربی را برایم بفرستد.