اگر اقامه كنندگان نماز نبودند بی نمازها در دنیا هلاك می شدند.  آقا امام جعفر صادق علیه السلام 🔸همانا خداوند به وسیله شیعیان نمازگزار ما از شیعیان بی نماز ما (بلا را) دفع می كند، ولی اگر همه تارك نماز بودند هر آینه همه هلاك می شدند.» الكافی ج : ۲ ص : ۴۵۱

🔻بعضی ها می گویند نماز کار تکراری است. 💫ما می گوییم وقتی شما از نردبان بالا می روید می گویید این پله ها تکراری هستند؟! نه، چون هر پله با اینکه شبیه دیگری است اما شما را به سمت بالا هدایت می کند. 👈نماز خواندن مثل بالارفتن از پله و مثل کلنگ زدن است با اینکه تکراری است اما هر کلنگی ما را به آب نزدیک می کند. 🍃 📕منبع: کتاب زیر باران مولفان:اصغرآیتی.حسن محمودی عطر_نماز ‎‎‌‌‎‎🌹🍃🌹🍃

🇮🇷 فرارسیدن سال ۱۴۰۳ خورشیدی ، سال «جهش تولید با مشارکت مردم» مبارک باد 🇮🇷

حاج اسماعیل دولابی (ره): هنگامی که به یاد امام حسین (ع) افتادید تردیدی نداشته باشید که حضرت هم به یاد شماست. #صلی_الله_علیک_یااباعبدالله هیت محبان الزهرا سلام الله علیها https://eitaa.com/mohabanAlzahra18

💠در فقه ، ما دو نوع «ابراء» داریم: ابراء از ما فی الذمّه (ابراء حقوقی) و ابراء از نجاست (ابراء فقهی). در ابراء از نجاست هم ابراء از نجاست مأکول داریم که حسب آن،مستحب است کسی که نجاستی خورده، در صورت امکان آن را قِی و استفراغ کند که ذره ای از نجاست در بدن او نماند! (در حقیقت می‌خواهد کراهت و پلیدی خوردن نجاست را تاکید کند). 🔻به نظر می‌رسد که نظم جهانی با پذیرش صهیونیسم به عنوان یک دولت (اسرائیل)، آدمی را مانَد که نجاست خورده و اکنون وقت آن است که آن نجاست را قِی و استفراغ کند (تا ذره ای از آن در تارک بشریت نماند) که اگر نکند، چنان آبرویی از بشریت برود که انعام و بهائم از فصل مشترک خود با انسان (حیوانیت) برائت جویند! 🔰 آیین چراغ | روح الله شمسی کوشکی🔰 https://eitaa.com/joinchat/4165402769C8f31c5c323

حالا دغدغه مسلمین جهان برای جزء‌های عقب‌افتاده‌شان از ختم رمضانی قرآن، بیش از نگرانی‌شان برای وعده‌های عقب‌افتاده غذایی در نوار غزه است. واللّه نگرانی زنان خانه‌هامان برای انتخاب غذایی برای پخت سحری فردا، بیشتر از نگرانی‌شان برای مادران غزه شده که گوشت‌های سوخته اطفال‌شان را در پلاستیک جمع می‌کنند. امروز صیام و گرسنگی مردان در سراسر بلاد اسلامی، آنها را به یاد ساعت‌های باقی‌مانده تا افطار می‌اندازد اما به‌یاد گرسنگی مسلمین غزه نه. والدینِ بچه‌های ناز لطیفی که هنوز به تکلیف نرسیده‌اند، وقتی اندک زحمت و اذیت‌ کودک‌شان در روزه‌ی کله‌گنجشکی را می‌بینند، تاب نمی‌آورند و اصرار میکنند که غذا بخور، ولی لحظه‌ای برای ماه‌ها گرسنگی اطفال غزاوی بغض نمی‌کنند. جوان‌ها کتب اخلاقی می‌خوانند؛ شیعیان ابوحمزه و سنیان رکعت‌به‌رکعت تراویح می‌خوانند، اما کسی برای نوامیس مسلمین زیر یوغ یهود فریادی برنمی‌کشد. قحطی شده. امکانات پزشکی نیست. خانه‌ها تخریب شده. مساجد خاکستر شده. همه اما کنج محراب‌اند. جهان اسلام مرده؛ در تابوت خفته؛ و حتی غیورمردی نیست که بر جنازه‌اش نماز بگذارد. نه دول اسلامی رگ غیرتی برای حمایت و نطق کشیدن دارند و نه حتی عموم مسلمین مواسات و هم‌دردی با مسلمان‌های زیر بمب و آوار غزه. فراموش شده‌اند. انگار که هرگز نبوده‌اند. نه دیگر تیتر خبرهایند و نه موضوع یادداشت‌ها. نه در دعاهای جمعیِ مساجد می‌شود یافتشان، و نه در محتوای مجازی تایم‌لاین جهان اسلام. سفره‌های افطار در پنجاه‌ودو مملکت اسلامی، روی خون اطفال غزه پهن‌شده انگار. هیچکس به یادشان نیست. هیچکس. چه خوب گفته بود آن خبرنگار فلسطینی: این بدترین ماه رمضانی نیست که بر امت مسلمان می گذرد؛ بلکه بدترین امت مسلمان است که ماه رمضان بر او میگذرد! «مهدی مولایی»