‏خندیدند و رد شدند.. این خلاصہ‌یِ زندگیِ آنهایۍ بود کہ به دنیا آلوده نشدند ! ✨ #شهید_محسن_حججی ❤️ #مزارداداش‌محسنم

دم‌ازامام‌زمان‌زدن‌یہ‌حرفہ امام‌زمانۍ‌بودن‌یہ‌حرفِ‌دیگہ.. #استادرائفےپور

‌•°~🍁📙 -میگفت.. مااگه‌بتونیم‌توی‌شهرخودمون، خُدامونُ‌داشته‌باشیم‌هُنرکَردیم: #شهیدمحسن‌حججی🌿

چه خواب خوبی بود...🙂 منم باید برم 🚶🏻‍♂آره برم سرم بره 👀💔 . . .

این قسمت: شهید علیرضا نوری #شهدا

زندگینامه شهید علیرضا نوری عليرضا نورى در مهر ماه سال 1331 در محله سروار در شهرستان سارى متولد شد. او پنجمين فرزند خانواده بود. هنگام تولد، پدرش (عسكر) به حج مشرف شده بود و پدر بزرگش اذان و اقامه در گوش او قرائت كرد. در سه سالگى به كودكستان رفت و از همان كودكى با پدرش به مسجد مى ‏رفت و با تقليد از پدرش نماز مى‏ خواند.

نویدشاهد: عليرضا نورى در مهر ماه سال 1331 در محله سروار در شهرستان سارى متولد شد. او پنجمين فرزند خانواده بود. هنگام تولد، پدرش (عسكر) به حج مشرف شده بود و پدر بزرگش اذان و اقامه در گوش او قرائت كرد. در سه سالگى به كودكستان رفت و از همان كودكى با پدرش به مسجد مى ‏رفت و با تقليد از پدرش نماز مى‏ خواند. بسيار پر جنب و جوش بود و با همه بچه ‏هاى محله ارتباط برقرار مى ‏كرد و به كارهاى دسته جمعى علاقه ‏مند بود. كنجكاو بود و به ساختن وسايل و اسباب بازى بسيار علاقه داشت. گاهى در مغازه به پدرش كمك مى‏ كرد؛ به مطالعه و ورزش مى ‏پرداخت و در شنا و ورزش رزمى مقامهايى هم كسب كرد. در سال 1337 به مدرسه ابتدايى رفت. مادرش مى ‏گويد: هرگز به خاطر ندارم كه از رفتن به مدرسه كوتاهى يا امتناع كرده باشد. خيلى زود آمادگى يافت كه كارهايش مانند پوشيدن لباس، تهيه وسايل مدرسه و رفت و برگشت را به تنهايى انجام دهد. درس خواندن را بسيار جدى مى ‏گرفت؛ در انجام تكاليف احساس مسئوليت مى ‏كرد. بسيار با استعداد بود و دوران ابتدايى و راهنمايى را با موفقيت به پايان رسانيد و سپس در دبيرستان شريف شهرستان سارى ادامه تحصيل داد. در سال 1350 آخرين سال تحصيلى را مى ‏گذراند كه پدرش را از دست داد. در گذشت پدر اگر چه غمى جانكاه و سنگين براى او بود ولى با بردبارى به تحصيل ادامه داد و در همين سال موفق به اخذ ديپلم رياضى شد. با فرارسيدن دوران خدمت سربازى به مدت دو سال در ارتش خدمت كرد و پس از پايان خدمت در سازمان محيط زيست مشغول به كار شد. در سال 1354 با شركت در كنكور در دانشكده پلى تكنيك در رشته مهندسى راه و ساختمان پذيرفته شد. پس از مدتى به استخدام راه‏آهن در آمد؛ ابتدا در راه آهن سارى بود ولى بعدها به تهران منتقل شد و در قسمت پل‏ سازى و ساختمان راه آهن به عنوان تكنسين مشول شد. عليرضا در كنار امور فنى داراى طبع شعر نيز بود و سروده ‏اى از او از سال 1354 باقى مانده كه به شرح زير است:

طفل بغلى لحن سخن را به من آموخت افسوس كه تيرى به عبث حنجره‏ اش دوخت‏ شاهنشه دين ناله برآورد، خدايا كز ناله او رعشه بيفتاده به دلها امروز چه روزى است؟ بلاخيز، بلاخيز امروز چه روزى است؟ غم‏ انگيز، غم ‏انگيز دل پاره شده، خون بچكد، ديده بسوزد هفتاد و دو لب را كفر ظلم بدوزد از غيب ندا آمد كى مرغ خوش آواز روح از بدن زاغ رها گشته زآغاز دل داده به باد و پر مشكين زتنش ريخت اين مرثيه‏ات ولوله در عرش برانگيخت‏ رو، نوحه سرايى تو هم گشته قبولى بر ما شده معلوم كه امروز ملولى‏ اى خلق دوستى كن و بر حق نظر انداز چون هرگره‏ ات جز به حقيقت نشود باز نورى جگرش سوخت و چشمش گره ‏ها بفت با بوى حسين آمد و با خوى حسن رفت‏