👆👆 خب این همه بحث چه ربطی به‌عنوان مطلب داره«راهی برای بزرگی»؟! 😉 آهان خوشم میاد حواست جمعه! 👌این دفعه از این وری می‌خوام بحث کنم، از خود آرمانی به سمت خود واقعی. تو #تفکر_اسلامی(کار به تفکرهای دیگه ندارم که گاهی نگاه منفی نسبت به آدم دارن)، توی تفکر اسلامی، خدا به آدم‌ها از اول یه #احساس_بزرگواری و #ارجمندی_درونی عطا کرده که آدم گاهی احساس میکنه از فرشتگان هم بالاتر رفته. خدا اون رو خودآرمانی انسانها قلمداد کرده و از همه آدم‌ها خواسته که از این بزرگواری و آقایی فاصله نگیرن! افراد به میزان فاصله گرفتن از این احساس بزرگواری؛ در دنیای تیره و تار خود واقعی گم میشن و حتی راه رو هم گم میکنن! اونوقت نمی‌فهمن خوب چیه؟ بد کدومه؟ 🤔 تصورشو بکن آدم دائما احساس بزرگی بکنه! احساس بزرگواری درونی! احساس کنه دائم به اون خودآرمانی که خدا براش رقم زده نزدیکه! فاصله‌ای نداره! و یا تا فاصلش با اون احساس کم میشه بلافاصله دوباره برمی‌گرده و نزدیک میشه! 🤗 🤔 حالا چنین انسانی فکر نکنم خودشو دچار کارهایی بکنه که حقارت‌های درونی به ارمغان بیاره! یا از درون احساس بکنه خوار و ذلیل شده! 🤔 فکر می‌کنم با این حال بزرگواریِ درونی خیلی چیزهایی که برای یه عده لذت بخشه، برای این آدم خوار و حقیر باشه. eitaa.com/Mohyiee ☘️☘️🥀🥀☘️☘️