🍃فایل ۲۹#انسان_شناسی انسان باید معیار ارزشی خود را بشناسد،که‌مثلا برادنیا غصه بخورد که فلانی وضعش خوب است من ندارم،،،انسانی که معیار ارزشی خود را بشناسد ،دغدغه اش انسانی میشود،همه ذهنش برای ابدیت خرج میکند. تمام بدبختی هایی که سر انسان میاید ،چون انسان خود را دست کم میگیرد و‌قدر خود را نمیداند،دغدغه کم باشد انسان اذیت میشود. ۵۰سال زیارت عاشورا میخواند و‌دغدغه بزرگ دارد و‌حقیقتا دلش نمیخواهد اینطور شود،میخواند ان یبلغنی مقام المحمود،من میخواهم مقام تو را داشته باشم.(اما ته دلش به دنیا و دل خوشی کوچک خوش است،،،که زن و‌بچه و‌خانه و این چیزا باشه و یه بهشتی هم در اخرت ما در کنارت باشیم) اما مقام محمود را نمیخواهد،،هرشب و روز هی عاشورا مبخوانیم،صبح که ازخواب پا میشوند ،یادشان میرود. برای،دغدغه مادی خوب را ازچشمشان مبگیرد. دغدغه وهم و‌خیال هم همینطور.. دغدغه عقلی نمیگذارد بخوابد،درس و امتحان دارد. اما یکی برای کسب اطلاعات نظری و به چیزی،بفهمد بیدار میماند،،، اما یکی برای ارتباط و حرف با خدا بیدار میماند که انسان خاصی هستند و قیمتشان آمده دستشان.. ایا دغدغه انسانی ما را ازخواب بیدار میکند؟! امتحان داشته باشیم یا مشکل مادی،یا غم و‌غصه دنیا نمیزاره بخوابیم... اما برا دغدغه انسانی نه...میگیریم تخت میخوابیم. ببینیم چه چیزی،دل انسان را آشوب میکند،برا چه چیزی شاد میشوی،برا چه چیزی خوابت نمیبرد..(قیمتت همان است) ما ازخودشناسی چه میخواهیم،هم حکمت نظری و حکمت عملی،داریم،ما برای ابدیت افریده شدیم ،ما برای،این خلق نشدیم تمام دغدغه این دنیا فکر و ذهن ما را به خود جلب کند أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ «115» پس آيا گمان مى‌كنيد كه ما شما را بيهوده آفريده‌ايم، و شما به سوى ما بازگردانده نمى‌شويد؟ شما مگر بیهوده خلق شدید؟ترجعون(شما برمیگردید به جایی که بودید) ..انالله و‌انا الیه راجعون ذکر بالایی است،این دکر را تکرار کنیم. که این تکرار بفهمیم که که هستیم. اصلا تکرار ذکر یعنی قلب درک کنه،یک تلقینه انسان بدون تلقین به جایی نمیرسد. دائما خود را به جهتی ببرد که خقیقت او ابدی است،هی باید غذا دهد ،اگر غذا ندهد ،عقب نیافتیم. دائما شنیدنی ها،دیدنی ها ،همه چیزی،باشه یادآوری باشد. چرا،،،چون انسان زود یادش میره(ان الانسان لکفچر و لظلوم کفار...زود خودش را فراموش میکند،زود به هوس های کمال های گیاهی و‌جمادی و‌خیالی و‌وهمی میرود.) ما باید ارتباطات طوری باشد ،ماجرای ابدیت هی به گوشمان بخورد تا انقد به قلبمان تلقین شود که یادمان بیاید جاودانه هستیم. در حوزه ها درسی برای خودشناسی نیست، میایند درس میدهند و‌میروند. فقط رشد ذهنی است و درس های حوزه میخوانند،این همه محفوظات و این همه اطلاعات ،اما ذره ایی در قلب او اتفاقی نیافتاده است،چرا؟!چون برنامه خودسازی را ندارند. همین کارهای روزمره است،همت روبه رو شدن با خودمان را نداریم.این تنها شدن و‌ به یاد خودمان آمدن مهم است،چون ازخودمان میترسیم،برای همین دوری میکنیم ازخودسازی.. #انسان_سازی منتظـــــران ظهــــور 🍃اَللّھُمَّ؏َـجِّل‌لِوَلیِّڪَ‌الفَࢪَج 🍃 •┈••✾🍃🌼🌺🌼🍃✾••┈