سپس پیامبر(ص) فرمود: یا علی قسم به خدایی که مرا بشیر و نذیر قرار داد و مبعوث به رسالت کرد، اگر یکی از شما با وضو قیام به نماز کند، گناهان او از اعضای او فرو می‎ریزد؛ یَا عَلِیُّ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ بَشِیراً وَ نَذِیراً إِنَّ أَحَدَکُمْ لَیَقُومُ إِلَى وُضُوئِهِ فَتَسَاقَطُ عَنْ جَوَارِحِهِ الذُّنُوب‏»

چون با چهره و دل خود به خدا روى کند، هنوز نماز را به پایان نبرده، تمام گناهانش پاک شود، مانند روزى که از مادر متولد شده است و گناهانى که در فاصله دو نماز کرده نیز پک شود؛ فَإِذَا اسْتَقْبَلَ اللَّهَ بِوَجْهِهِ وَ قَلْبِهِ لَمْ یَنْفَتِلْ عَنْ صَلَاتِهِ وَ عَلَیْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ شَیْ‏ءٌ کَمَا وَلَدَتْهُ أُمُّهُ فَإِنْ أَصَابَ شَیْئاً بَیْنَ الصَّلَاتَیْنِ کَانَ لَهُ مِثْلُ ذَلِک.‏» حضرت به همین ترتیب نمازهاى پنجگانه را بر شمرد.

سپس پیامبراکرم(ص) فرمود: یاعلی! بدان که منزلت نماز های پنجگانه برای امت من مانند نهری است که بر درِ خانه یکی از شما باشد. آیا اگر شخصی در بدن او چرک باشد و هر روز پنج بار در آن نهر شستشو کند، آیا در بدن او از آن چرک باقی خواهد ماند؟ به خدا سوگند که نمازهاى پنجگانه نیز براى امّت من چنین حکمى دارند؛ یَا عَلِیُّ إِنَّمَا مَنْزِلَةُ الصَّلَوَاتِ الْخَمْسِ لِأُمَّتِی کَنَهَرٍ جَارٍ عَلَى بَابِ أَحَدِکُمْ فَمَا ظَنَّ أَحَدُکُمْ لَوْ کَانَ فِی جَسَدِهِ دَرَنٌ ثُمَّ اغْتَسَلَ فِی ذَلِکَ النَّهَرِ خَمْسَ مَرَّاتٍ فِی الْیَوْمِ أَ کَانَ یَبْقَى فِی جَسَدِهِ دَرَنٌ فَکَذَلِکَ وَ اللَّهِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ لِأُمَّتِی.»

هدیه صبحگاهی به منتظران امام زمان عج بروید و امیدوار باشید به رحمت و غفران الهی انسان نباید نا امید باشد که ناامیدی خود گناهی کبیره هست

بسم الله الرحمن الرحیم صلی الله علیکِ یا ایتها الصديقة الطاهرة فاطمة الزهرا قبل ورود به موضوع امشب توجه بزرگواران را به مقدمه ای جلب میکنم امیدوارم مورد توجه شما و رضایت خداوند متعال واقع بشود

مادر در تربیت و پرورش فرزندان نقشی کلیدی و حساس دارد. پس از انعقاد نطفه و شکل گیری جنین، حیات فرزند در رحم مادر آغاز می شود. این دوران علاوه بر آغاز شکل گیری ظاهری و جسمی کودک، آغاز شکل گیری شخصیت روحی او نیز است. طبق آمار 66 درصد کودکان که دارای امراض روحی هستند، بیماری خود را از مادران خود به ارث برده اند. بنابراین شالوده خصوصیات روحی کودک در این پایه گذاری و بعد از تولد و در اثر عوامل بیرونی تربیتی تکمیل یا ویران می گردد. لذا با نگاهی نو به مقوله تربیت، این امر از اولین لحظات تشکیل نطفه شروع می گردد نه از بدو تولد نوزاد.بعد از تولد نیز مادر با در آغوش گرفتن فرزند و تغذیه او با شیر خود به انتقال آرامش و روحیات خود به کودکش می پردازد. در همین رابطه امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرماید: “فرزندان خود را از شیر زنان سرکش و زشت کار حفظ کنید…که شیر آثار خود منتقل می کند.

بعد از دوران شیرخوارگی نیز کودک در مراحل مختلف رشد بیشترین ارتباط و دلبستگی را با مادر خویش دارد و عمیق ترین نکات تربیتی را از او می آموزد و یاد می گیرد. با توجه به این نقش حساس مادران در تربیت و پرورش فرزندان، ایشان باید الگویی ارزنده و نیکو را در این مسیر برای خویش برگزینند و با تأسی و پیروی از آن در این راه سخت و دشوار محکم و استوار قدم بگذارند. حضرت صدیقه ی طاهره، فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) نمونه کامل و تمام این الگو است که یکی از جلوه های وجودی ایشان، تجلی مقام مادری به معنای حقیقی آن بود.

حتما جریان داستان حضرت فاطمه زهرا و امام حسن علیه السلام در سن طفولیت را شنیده اید بسیار آموزنده هست و خود پاسخ منطقی و کامل این سوال چگونه فرزندانی فاطمی تربیت کنیم هست

در داستانی نقل شده است: حسن جان! مانند پدرت علی باش و ریسمان را از گردن حق بردار و خدای صاحب نعمت و احسان کننده را پرستش کن و با افراد بدخواه و کینه توز دوستی مکن «در آن شب، به کلمات مادر که در گوشه اى از اتاق، رو به طرف قبله کرده بود، گوش مى داد. رکوع و سجود و قیام و قعود مادر را در آن شب، که شب جمعه بود، تحت نظر داشت. با این که هنوز کودک بود، اما مراقب بود ببیند مادرش که این همه درباره زنان و مردان مسلمان دعاى خیر مى کند و یک به یک را نام مى برد و از خداى بزرگ براى هر کدام از آن ها سعادت و رحمت و خیر و برکت مى خواهد، براى شخص خود از خداوند چه چیزى مسألت مى کند؟ امام حسن (علیه السلام) آن شب را تا صبح نخوابیده و مراقب کار مادرش حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) بود. او منتظر بود که ببیند مادر درباره خود چگونه دعا مى کند و از خداوند براى خویش چه خیر و سعادتى مى خواهد؟ شب، صبح شد و به عبادت و دعا درباره دیگران گذشت و امام حسن (علیه السلام) حتى یک کلمه هم نشنید که مادر براى خودش دعا کند. صبح به مادر گفت: مادرجان! چرا من هر چه گوش کردم، شما درباره دیگران دعاى خیر کردى و درباره خودت یک کلمه هم دعا نکردى؟ مادر مهربان جواب داد: “پسرک عزیزم! اول همسایه، بعد خانه خود. داستانی که ذکر کردیم نمونه ای از چنین تربیت ارزنده و والایی است که یک مادر می تواند با رفتار و کردار خود برای فرزندش ایجاد کند. هم عبادت و شب زنده داری را به فرزند بیاموزد و هم از خودگذشتگی و اولویت دادن دیگران نسبت خود در رفتارهای اجتماعی.