🔴معضل آینده نظام آب و #برق و نیست. معضل اصلی #نسل_پرورش‌یافته در فضای مجازی رهاشده توسط تتلو و شاهین نجفی و دنیا جهانبخت و جوکر است. نسلی که در مقابل کوچکترین #محدودیت و مشکلی دست به واکنش #خشونت آمیز خواهد زد. این نسل اعتقادی به حاکمیت #قانون و #اصول و #ارزشها ندارد و انارشیسم و وندالیسم و لیبرالیسم حرف اول را میزند. ✅ وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَلْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا. سوره نساء آیه ۹ . @bidariymelat 🌷🇮🇷🌷

🔹آیت الله حائری شیرازی (رضوان الله تعالی علیه)🔹 🔸کودک و نحوه مواجهه‌اش با دنیا🔸 در ذهن کودک، دنیا و آخرت نباید به‌عکس هم ترسیم شوند. او باید آخرت را در گرماگرم دنیا درک کند بداند که خطِّ آخرتیِ هر فرد، در مسیر دنیایی‌اش رقم می‌خورد و آخرت، جدای از دنیا نیست. کفر، از تمکن در دنیا آغاز می‌شود. فرزند باید به قصد مطالعه و درک، به دنیا روی آورد نه اینکه به قصد عضویت و تمکن و آرامش باشد. با دنیا باشد، به شرطی که دنیا وسیله بصیرت او شود. انسان وقتی در جایی قصد تمکن و ماندن می‌کند، نماز خود را تمام می‌خواند؛ اما اگر عبور کند و در شهر دیگر سکونت گزیند نمازش شکسته می‌شود. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی رحمت الله علیه🔹 🔹 اعتماد به پدر در کودکی، اعتماد به خدا در بزرگسالی🔹 پدر، مجری و واسطۀ امر الهی در خانواده است و از جانب خدای متعال به کودکش نان می‌دهد. او از باب اینکه واسطه بین خدا و فرزندش است، باید مواظب باشد که کودک به رازق کنونی‌اش یعنی پدر جسور نشود؛ زیرا در صورت جسارت، این خطر در آینده به‌وجود می‌آید که به رازق اصلی‌اش یعنی خدا جسور شود. در طفولیت، پدر باید چنان با کودک رفتار کند که دوست دارد فرزندش در آینده با خدا چنین کند. روایتی نقل شده است که این مطلب را با ظرافت بیان می‌کند: «وقتی به بچه وعده‌ای دادید، به آن وفا کنید.»کافی، ج ۶، ص ۵۰ چون طفل در زمان طفولیت در حد فکر و درک خودش، به‌جای خدا پدر را رازق می‌داند. پدر اگر بتواند اعتماد فرزند را جلب کند، فرزندش را برای اعتماد به خدا آماده کرده است. @haerishirazi

پرسش و پاسخ تربیتی با مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی (۱) پرسش: مقصود از روایاتی که می‌گویند کودک تا هفت سال سرور و آقاست، چیست؟ پاسخ: بچه وقتی به دنیا می‌آید، این عالم برایش تازگی دارد، دوست و دشمنش را تشخیص نمی‌دهد و افرادی را می‌بیند که همه چیز دارند، اما خودش چیزی ندارد! به کم‌ترین مسئله‌ای ممکن است بدبین شود یا بترسد و وحشت کند. بچه خیال می‌کند دیگران می‌خواهند با او دیکتاتوری کنند! بزرگ‌ترها باید به او بفهمانند که دوست و خیرخواهش هستند و امر و نهیی که به بچه‌های هشت، نه ساله می‌کنند، با او نکنند و یا در صورت امر و نهی، رفتارشان به‌گونه‌ای نباشد که به او بربخورد. توجه به جنبه فطرت و طبیعت بچه‌ها در این سنین، دو جنبه دارند: جنبه فطرت و طبیعت، جنبه طبیعت اهل معامله است، زیرا بچه تا جو وحشت می‌بیند، طبیعتش را مأمور مقابله می‌کند و فطرتش مستتر می‌شود. وقتی طبیعت همه‌کاره شود، منافق و زورگو می‌شود. این طبیعت همان جهل انسان است و ۷۰ صفت جهل فرصت پیدا کرده و زمام داری می‌کنند. در این شرایط، بچه آتشی به پا می‌کند، چون فطرتش اهل خواهش نیست و از بزرگ‌منشی خاصی برخوردار است؛ هر جا ببیند رعایت حالش نمی‌شود، قهر می‌کند! اینکه پدر و مادر بچه را سرور خودشان بدانند، (الولد امیر سبع سنین)، به این دلیل است که فطرت ناز نکند، چون اگر قهر کند، طبیعت فرصت پیدا می‌کند، اما وقتی با احترام، شخصیت دادن و محبت کردن پیش بروند، اعتمادش جلب می‌شود. جمع‌بندی وقتی بچه احساس عزت و اقتدارکند، اعتماد می‌کند و زمانی که اعتماد کند، فطرت حاکم می‌شود و طبیعت به سایه می‌رود. اگر در هفت سال ابتدایی فطرت بستر مناسبی برای مدیریت پیدا کند، در هفت سال دوم، به دلیل اعتمادی که به محیطش دارد، هیچ کاری پیش خود انجام نمی‌دهد و برای همه کارها حس پرسش گری دارد. @haerishirazi

پرسش و پاسخ تربیتی با مرحوم آیت‌الله حائری شیرازی سؤال: نحوه تعامل با فرزندانی که با داد و فریاد می‌خواهند به مقصود خود برسند، چگونه باید باشد؟ جواب: وقتی بچه با داد و فریاد درخواستی داشته باشد، پدر و مادر با او همکاری نکنند چون اگر به این نتیجه برسد که کلید درِ بسته شده، داد و بیداد است، شیوه‌ای غلط در او نهادینه خواهد شد. پدر و مادر زمانی به درخواست کودک ترتیب اثر دهند که با حرف منطقی پیش بیاد تا بفهمد آن‌چیزی که می‌تواند این قفل را بازکند، منطق است نه احساسات! @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی: تشویق و محبت بیش از حد، مثل کود زیاد است که به گُل داده می‌شود. همان طور که کود زیاد عامل فساد گل می‌شود محبت و تشویق زیاد نیز در تخریب اخلاق کودک تأثیری عمیق دارد. باید هنگامی کودک را تشویق نمود که تشنۀ تشویق باشد و به تعبیر دیگر: کودک منتظر تشویق از سوی شما باشد در این صورت این تشویق در بالندگی کودک نقش بسزایی خواهد داشت. اگر می‌خواهید کودکتان را نصیحت کنید آنجا نیز طوری رفتار کنید که کودک شما برای نصیحت آماده باشد.

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 شیوه برخورد با رفتارهای ناپسند کودک فرض کنید شما ظرفی پر از شیر، از مغازه ای گرفته و می خواهید به منزل ببرید. چون این ظرف پر می باشد، بسیار آهسته و با احتیاط کامل حرکت می کنید، تا چیزی از شیر بر زمین نریزد. اما اگر در این حال کسی آمد و به شما تنه زد، و نصف ظرف شیر بر زمین ریخت، در این هنگام، دیگر شما در حرکت، احتیاط نمی کنید و آهسته نمی روید؛ بلکه بدون هیچ هراسی، می توانید به سرعت حرکت کنید؛ چون دیگر خوف ریختن شیر وجود ندارد. دربارۀ کودکانِ خود نیز سعی کنید کودک شما خیال کند که ظرف حیثیت و حرمت او پر می باشد و باید با احتیاط کامل رفتار کند، و تلاش کند کسی به او تنه نزند؛ امّا اگر شما آمدید و به او تنه زدید، دیگر ظرف حرمت و شخصیت او تقلیل خواهد یافت، و طبعاً دیگر نباید توقع داشته باشید که این کودک رفتارش با شما مثل سابق باشد. پس، این نکتۀ مهم را فراموش نکنید که گاهی «تغافل» لازم است، به این معنا که شما از عیوب فرزندانتان آگاه باشید، اما کودک شما اطلاع نداشته باشد که شما از عیوب او آگاه هستید. آگاه بودن شما از عیوب فرزندانتان خوب است، اما آگاه بودن ایشان از این که شما عیوب وی را می دانید، خوب و به صلاح نیست.

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸روش صحیح تنبیه در تربیت کودک🔸 خدا رحمت کند مادرم را. یکی از راههای تربیتی وی این بود که هرگاه از ما خلافی میدید، دیگر کار به ما نمیداد و نمیگذاشت در خانه کار کنیم؛ یعنی ظرف شستن و دوخت و دوز و مانند آنها را از ما سلب میکرد و از این طریق کار را پیش ما ارزشمند میساخت. امروزه بسیاری از ما دقیقاً بالعکس عمل میکنیم؛ یعنی وقتی بچه خلافی کرد او را به کار وا میداریم یا اگر اذیت کرد، کار او را دو برابر میکنیم. در نتیجه، چنین بچه ای کار را تنبیه تلقی میکند، در حالیکه ما بیکاری را به عنوان تنبیه تلقی میکردیم! @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸تربیت حسینی🔸 امامان ما تفقّه در دین را به خوبی به اولادشان یاد میدادند و آنها را تربیت میکردند. پس از عاشورا اوضاع کمی آرامتر شده بود و یزید بر سر صلح آمده بود و میخواست استمالت کرده باشد. روزی امام سجاد علیه السلام و کودکی از فرزندان امام حسین علیه السلام را نزد خود خواند. یزید رو به آن کودک کرد و گفت: آیا با پسر من، خالد، کُشتی میگیری؟ آن کودک گفت: نه؛ ولی چاقویی به من بده و چاقویی هم به او تا با هم مقاتله کنیم. یا من او را میکشم یا او مرا. معنایش این است که کُشتی کار دوستان است و دو رفیق با هم کُشتی میگیرند، من با بچۀ تو دوست نیستم. تو با پدر من دوست نبودی، پس من چگونه با بچۀ تو دوست باشم؟! «إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ» (من در صلحم با آنکه با شما در صلح است و در جنگم با آنکه با شما در جنگ است). اسلام این است. کتاب آئینه تمام نما/فصل 2، درس‌های عاشورا/ صفحه 68 @haerishirazi

🔹آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸 دوره سیادت کودک (قسمت اول)🔸 قالَ رَسولُ اللَّهِ (ص): «الوَلَدُ سَیدٌ سَبعَ سِنینَ وَ عَبدٌ سَبعَ سِنینَ وَ وَزیرٌ سَبعَ سِنینَ. فَإن رَضیتَ خَلائِقَهُ لإحدی وَ عِشرینَ وَ إِلاّ فَاضرِبْ عَلی جَنبِهِ فَقَد أعذَرتَ إلی اللَّهِ تَعالی» رسول خدا فرمودند: فرزند، هفت سال اول زندگی سید و آقا، هفت سال دوم فرمانبر و هفت سال سوم وزیر و مشاور است. از بیست و یک سالگی اگر از اخلاق و رفتارش راضی نبودید، او را تنبیه کنید که نزد خدا معذورید. الوَلَدُ سَیدٌ سَبعَ سِنینَ، یعنی از تولد تا هفت سالگی فرزند را چنان تربیت کنید که انگار با سید و آقا طرف هستید؛ به نحوی که طفل هم احساس کند آقا است. روایت همانطور که به پدر و مادر به لحاظ تشریعی فرمان می دهد که فرزند را تا هفت سالگی امیر خود بدانند. به کودک هم از لحاظ تکوینی احساس آقایی و سیادت در این سنین را می دهد. معنی آقایی طفل این نیست که چون آقاست، هر کاری هم که برایش مضر است انجام دهد. خیر! کدام سید و آقاست که بخواهد راه اشتباهی برود و بلدچی و راهنما به دلیل آقا بودن او، وی را به حال خود بگذارد؟ وزیر، خطرها و اشکال های تصمیم ها را تذکّر میدهد و در نشست ها و مصاحبه ها نکته های ارزنده و راه های موفّقیت را مطرح می کند؛ اما همه این برنامه ها، با رعایت لطف و مرحمت و رعایت احترام و تجلیل معنی «سید» انجام می شود. آقایی به معنی رهایی نیست. وسعت راه، گستردگی احساس مسئولیت و احساس اینکه همه در خدمت طفل هستند، به او جرئت تصمیم گیری و حس اعتماد به محیط می دهد. #سیادت_کودک 🔸@haerishirazi🔸

🔹آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸دوره سیادت کودک (قسمت دوم)🔸 همیشه دیده ایم وقتی طفل کمتر از هفت سال می خواهد به لیوان آب دست بزند، لیوان را از پیش او بر می دارند یا طفل را از لیوان دور می کنند. در نحوه برداشتن لیوان یا دور کردن طفل هم، هر جماعتی فرهنگ خود را اعمال می کند. بعضی که فرزند را با استخفاف و تحقیر بزرگ کرده اند، پشت دست طفل می زنند. بعضی که تحصیل کرده تر هستند، با نوع دیگری از استخفاف، مثلا به جای زدن با نگاه تند، بچه را از دست زدن به لیوان باز می دارند. فرق بین نگاه تند و کتک چیست؟ گرهی که با دست باز می شود چرا با دندان باز کنیم؟ وقتی با رفتاری مناسب و تربیتی می توان طفل را ادب کرد، چرا با پرخاش و برخورد فیزیکی و پرتاب اجسام کار را خراب کنیم! این افراد فکر می کنند که با این کارها طفل حساس تر بار می آید. بله، این درست است، به شرط آن که زخم زبان از درد دست کوبنده تر و تحقیر کننده تر نباشد. به شرط آن که تندی نگاه، از زهر گفتار، سوزاننده تر نباشد. تحقیر، تحقیر است و اخطار، اخطار! اشاره چه با دست، چه با زبان، چه با نگاه، فرق نمی کند. گاهی نگاه چنان کشنده است که شخصیت طفل را ذوب می کند. اینجا مسئله، مسئله ارتباط است. در واقع ما از همان کودکی بچه را محجور بار می آوریم. همان گونه که به انسان سفیه حق تصرف در مالش را نمی دهیم، به همان شکل هم نمی گذاریم بچه های خردسال از استعدادهای خود استفاده کنند و به اشیاء دست بزنند تا پرورش یابند. ما به عنوان اینکه بچه صدمه نبیند، او را محجور می کنیم و از کودکی «قالبی» بار می آوریم. بعد می خواهیم بچه در بزرگ سالی استعمار را قبول نداشته باشد. این طور نمی شود! باید از همان بچگی، قالب شکنی و بت شکنی در روحیه او به وجود آید........ «این بحث ادامه دارد» #سیادت_کودک @haerishirazi

🔹 آیت‌الله حائری شیرازی رضوان‌الله‌علیه🔹 🔸 دوره سیادت کودک (قسمت سوم)🔸 به متربّی یا طفل اجازۀ پرواز بدهیم. برداشتن لیوان آب از جلوی بچه، چندین معنی دربر دارد: 1. نمی‌دانی 2. نمی‌فهمی 3. نمی‌توانی بفهی 4. نمی‌توانی بدانی 5. هنوز کوچکتر از آن هستی که بتوانی 6. توانایی تو عین ناتوانی است 7. دانایی تو عین نادانی است 8. تو لایق این کار نیستی 9. تو مهارت این کار را نداری و...؛ اما اگر طبق سخن رسول خدا «صلی الله علیه و آله» عمل کنیم، کودک به یک بت شکن تمام عیار تبدیل می‌شود. در یک کشور غیرمسلمان استعمارگر، اگر به یک پیام کودک پاسخ دهند، او یک استعمارگر کامل می‌شود، اما ما فرزاندانمان را به حالت مغلوب بار می‌آوریم. برژینسکی می‌گوید: «نفت بزرگ‌تر از آن است که کشورهای اسلامی مسئولیت آن را به عهده گیرند. اسرائیل و کشورهای یهودی باید نفت را اداره کنند» این صحبت‌های آقای برژینسکی، به دلیل اشتباه‌های مسلمانان در تربیت کودکانشان است که آن‌ها را مغلوب بار آورده‌اند. بعضی‌ها هم برای این که طفل از دست زدن به لیوان منصرف شود، او را در آغوش می‌گیرند یا به چیز دیگری مشغول می‌کنند. در این حالت طفل تحقیر نشده، اما رشد هم نکرده است. عالی‌ترین برخورد را آن مربی می‌کند که یک لیوان خالی کنار لیوان نیمه پر او می‌گذارد تا طفل با این دو لیوان آب بازی کند و بعد از ارضا شدن حس کنجکاوی‌اش، جهت کار دیگری حرکت کند. «این بحث ادامه دارد» #سیادت_کودک @haerishirazi