من این روز ها رو دوست ندارم. چرا؟

چون پارسال این روزها میرفتم امتحان میدادم، گاهی با بچه ها میشستیم یه کناری حرف میزدیم گاهیم نه میومدیم زود خونه، مدرسه و هر چیزی که بهش مربوط میشد کاملا تموم شده بود، کاملا. فقط مونده بود این امتحانا که بدیم و تموم شه بریم با تابستون حال کنیم.

البته نه، یه ژوژمان طراحی شخصیتمون مونده بود که اونم اونقدرا فشاری وارد نمیکرد.

امسال ولی ما برای درس پویانمایی دو تا پروژه داشتیم یه سه بعدی استاپ موشن یه کات اوت دو بعدی. و هنوز هیچ کدومو تحویل ندادیم. و الزامِ وجود تمام افراد گروه برای پیشبرد کار خودش اذیت کننده تره، چرا؟ چون باید یه زمانی باشه که همه باشن مدرسه قبول کنه، معلم قبول کنه، اگر همه چیز اوکی نباشه نمیتونیم بمونیم و کار کنیم. زمانی که نداریم، خیلی ایده هایی که هنوز کامل نیست، همشون یه جوری دارن آدم و عذاب میدن. برای اون یکی درس طراحی فضا هم ژوژمان آخر مونده و من واقعا هر ثانیه ای که دارم میگذرونم پر از استرسه.

ریحونچه گفت تاکید کن اینو من [ریحونچه] دادم.

میخوام بشینم انیمیشن ببینم و چیزای خمیری درست کنم و یا حتی شاید اسکرب بوک ولی جزوه‌ی تاریخ بهم لبخند میزنه.

یه جوری دوستام داف و خوشگلن که هروقت میبینمشون میگم خدایا چه‌جوری تونستی این همه زیبایی رو تو یه نفر جا بدی ؟

_

علی امینی تویِ تاریخ برا من عذابه عذاب، خدایا کمککک.

آیم گاد آف هیستورییی😏👍

وای همینهههه😍😂 ┈─────────┈ ❥︎@pintando🎨 ֶָ࿐

هر یه جمله از تاریخ که میخونم یاد یه جایی از کلاس میفتم و همش به خودم میگم چرا چرا من اون لحظه دستمو نگرفتم بالا حرف بزنم. همش افسوسه میتونستم خیلی چیزا بگم. نگفتم. کوتاهی کردم.