احساس میکنم دیگه اصلا قیافه های ایرانی رو نمیخوام😭 یعنی چی؟

دیشب به خالم اینا میگفتم که چقدر عراق رو دوست دارم، و دلم میخواد بیام اینجا زندگی کنم. خالم میگفت: هیجاشو دوست ندارم، از کنار هر خونه خرابه و پدیده‌یِ مفتضحانه ای که تویِ عراق رد میشیم، یه بار میگم خدایا شکرت که ایران متولد شدم، ایرانیم. اره خب خداروشکر واقعا، ایران، اصلا که قابل قیاس نیست، فقط من خیلی دوست دارم اینجا تو عراق زندگی کنم. گفتم براتون که به بابام گفتم یه خونه نُقلی میگیریم اینجا، کسب و کار راه میندازیم، زندگی میکنیم. اینجا رو دوست دارم بخاطر مردمش، میدونی شاید خیلی هنوز یاد نگرفته باشن که آشغالاشونو بریزن تویِ سطل، یا خیابوناشون چراغ قرمز نداشته باشه، و هنوز خیلی خودشون رو پابند قوانین نکرده باشن [که خوب هم هست] ولی تفکرشون خیلی برام قابل احترامه. از دمِ حرمِ امام کاظم و امام جواد که میومدیم، هر مغازه ای حداقل یه تمثالِ امام حسین داشت، یا اگر نداشت، یه ذکری چیزی داشت، سلام صلوات چیزی، یا نه اصلا یه عکسِ آیت الله سیستانی دارن، یا عکس مقتدا صدر دارن. هیچکدوم بدونِ نشانه نیستن، ولی حالا شما برو مغازه هایِ کنارِ حرم امام رضا، خیلیاشون خدارو بنده نیستن، امام رضا که هیچ. [توهین به مِشدیا نیستا، ناراحت نشین، مثال زدم] واقعا فقط همینش باعث میشه بخوام اینجا بمونم، اینجا مردم بی تفاوت نیستن، فقط همین.

حبیبی: )))

‏متاسفانه من علاوه بر بیبی فیس بودنم بیبی عقلم هستم ... •Erfan• @farsitweets

چطوری من سه روز دیگه با این حجم از غمِ ناشی از شکست عشقی با تولدِ مبینا رو به رو بشم؟

بسیار بسیار هلال در این طریق موجود است، یا الله.

ناناعتم هلالو دیدم، خوشحال شدم بازم، ولی فن گرلی نکردم براش، چون ناراحتم، و نباید باشم، و دارم سفرم رو خراب میکنم، و دارم‌ثابت میکنم لایق این سفر نبودم.

کاظُمین. #ولاکس