کیکی که نخوردیم.

هیچی نگید فقط نگاه کنید

دیروز از صبحش برایِ من دارایِ اتفاقات جالبی بود.

ولی خب بزرگ ترین و مهم ترینش تولدِ مبینا بود.

دیروز چقدر حرف داشتم بزنم زبونم قفل کرده😀👍

هیچی دیگه ما رفتیم تولد، بعد قرار بود زهرا یکم زودتر بره برای عکاسی محصولاتش با مبینا و نرسیده بود کادو هاشو، کادو کنه، سپرد به من و ریحانه.

من رسیدم اونجا و میخواستم واقعا همه رو بدرم، اینقدر که اعصابم از دست اسنپی که سوار بودم خورد بود، مرتیکه چرا وقتی اعصاب رانندگی نداری اسنپ ثبت نام میکنی؟ نزدیک بود تصادف کنیم یه جا. هی مینداخت پشت این کامیونا، وای، واااای. میخواستم همون وسط بگم تو رو خدا پیادم کن خودم بقیه شو میرم.

رسیدم تو کوچه پیاده شدم، همینجوری اطرافمو نگا میکردم پلاک خونشون رو پیدا کنم، تو حال و هوای خودم بودم اصلا. یک بوقی پشت سرِ من زده شد که حس میکنم قلبم رو اون لحظه از دست دادم اصلا، برگ و شاخه و گل هر چی داشتم ریخت. برگشتم نگا کردم دیدم ریحانه است:)

رسیدیم من واقعا حالم بود، یعنی تو ماشین یارو من یک اپسیلون فاصله داشتم با بالا اوردن همه محتویات معدم. از اونور پبینارو فرستادیم تو اتاق ادامه عکساشون با زهرا رو بگیرن ماهم کادوهایِ زهرا، و یا کادویِ سه نفری داشتیم، اونارو درست کنیم.