با این وضعیت اگر اسرائیل نابود بشه دیگه حتی موسادیم نیست که به واسطه تولید محتوا ترورمون کنه. نچ. ای بابا.
من نباید جلو کسی زیادی خودم باشم. این تهش میشه ضرر. دیدم که میگما، البته راجع به خودم میگم نه دیگران. من الان بین خوشحالیام یهویی یادم میاد که زیادی خودم بودم، زیادی بازخورد منفی گرفتم، زیادی وابسته شدم و زیادی زیادی زیادی. دوباره غم میگیرتم.
برای بار چندم نمیدونم این لحظه باید باستم جلو آینه و خطاب به خودم بگم:
هی، میدونی که قرار نیست آدما همشون بتونن، تمام ابعاد شخصیتی تو رو درک کنن، و میدونی قرار نیست همه شبیهت باشن. از همین لحظه تا آخر عمرت قرار نیست یه آدم دقیقا شبیه به خودت از لحاظ شخصیت و افکار پیدا کنی و هر چی بری جلو تر سخت تر میشه خب؟ خیلی سخت تر، خیلی طاقت فرسا تر. چون قراره جامعهت بزرگ بشه، مشکلاتت دغدغه هات و همه چیز قراره همینقدر سخت و خونه خراب کن ادامه پیدا کنه. این حرفایی که الان میشنوی قرار نیست افکارت رو شکل بدن، قرار نیست ملاک مقایسه خودت و بقیه بشن. تو قرار نیست شبیه کسی باشی کسی هم قرار نیست شبیه تو باشه. اگر آدما تو رو هُل میدن سمتِ مقایسه شدن با بقیه ای که از دیدگاه اونا بهترن، تو که نباید مقایسه کنی باید بکنی؟ نکن آفرین نکن.
هدایت شده از - دلدادھ مٺحول -
اشتباه "تکیه کردن" به بعضیها،
مثل اون مدادیِ که تو دبستان، سر کلاس با چشمای خمار از خواب، تکیهش میدادی به دندونت و سُر میخورد و لثهت یجوری زخم میشد که تا چند روز جای زخمش میسوخت و خون میومد...