تا اینجا امروز خوشگل ترین روزِ زمستونه. امروز تهران در یک یاز زیباترین حالات خودشه. خدایا برای روزایِ اینطوری شکرت. کاش میتونستم امروزو بیرون باشم.

پرچم ایران خیلی خوشگله، خیلی زیاد. امروز فکر کنم چهاربار براش در اقصا نقاطِ تهران بوس فرستادم. بسکه خوشگله وقتی تو باد میرقصه لعنتی.

اگر به پلی لیست اینجا محبت نمیکنید برید نمیخوام نگاتون کنم.

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

تولدم مبارک، یا شایدم زادروزم فرخنده.

من امشب باید مینوشتم، باید یکمی حرف میزدم باهاتون، یه مقداری عکس به اشتراک میگذاشتم و از برنامه های امروز و فردا و هفته آینده و سال پیش روم براتون میگفتم، ولی میدونید، فردا امتحان عربی هم دارم و حتی اونم نخوندم. امروز هیچ اندر هیچ و واقعا هیچ‌. هیچِ بیان نشدنی. یه هیچِ قشنگ و لذت بخش و خوشمزه که واقعا حتی اگر امتحان فردا رو هم بیفتم می ارزید. دیشب هر کسی که تبریک گفت یه تیکه خوشحالی امروز رو تکمیل کرد. ممنونم از خوشحالی‌ هایی که برام فرستادید، چشمک* رضایت بدین به اینکه به شرط حیات، فردا پیشونی همتونو ببوسم بخاطر تبریکای قشنگتون، اینکه بودین به یادم و فراموشم نکردید بین این همه کلافگی. تبریک های امسال خیلی از هر سال قشنگ تر بود، خاص تر، خالص تر، عزیز تر. فردا مفصلا در آغوش میگیرمتون. شب بخیر.

اللّهم‌عجل‌لولیک‌الفرج؛

یا اُمّ بَنین.

اینجا کم‌کم داره به چنل طرفداری از حاج مهدی رسولی تبدیل میشه.