نظر نامحبوب: از دیدن این همه مهاجرت، تلاش برای مهاجرت و شنیدن «برنامه‌ت چیه؟ اپلای نمی‌کنی؟» و... حالم بد شده. انگار که مسیر موفقیت فقط همینه. »ممّدِ با ح« @farsitweets

سال دهم که دوست پیدا کردم هی میگفتم خدایا میشه یه بار من تویِ کلاس غافلگیر شم؟ سال دهم رفاقتا اوتقدر سفت نبود که کسی اصلا به این چیزا فکر کنه، فقط یادم میاد زهرا برام برچسب کیبورد اورد تولدم با یه دفترچه کوچیک ک اولش نقاشی داشت و من جقدر اون کادوهارو دوس داشتم. سال یازدهم امیدوار بودم ولی شرایط طوری شد که نشد. شدا ولی میدونی پس ذهنم یه غافلگیری بود که توش بچه هایِ کلاس هستن و یه میزان عشق زیادی میاد طرفم. کلا همیشه خیلی آدم رویا پرداز و پر توقعی بودم از زندگی. ولی امسال واقعا شد و اتفاق افتاد و آرزو به دل نمیمیرم. خدایا شکرت. از دوستایِ خوب، آدمایِ خوبِ سر راهمون، از اتفاقای خوب. همه چیز.

و ممنون همه دست‌اندر کارانی که تلاش کردن من رو یه جوری بازی بدن که مثلِ همیشه نفهمم چه کارایی دارن میکنن.

لعنت به زهرا و ریحانه، این دوتا یجای انیمیشن باید میرفتن تاتر میخوندن.

امروز کسی رو بغل کردم که نزدیک به یکسال بود بغلش نکرده بودم. حس عجیبی داشت.

زهرا واقعا زیباست، زنیکه‌یِ زیبا.

جدیدا رغبتی ندارم بگم براتون. جذابیتی نداره روزمرگیام. میخوام خودمو بندازم دور بچه ها، فقط همین.

یه سری آدما خیلی رندوم اومدن پیویم و راجع به پروفایلم بهم ذوق نشون دادن. آدمایی که به بقیه احساس خوب منتقل میکنن خیلی دوستداشتنی ان.