بیست و هفتمین روز از سومین و گرم‌ترین ماهِ سال هزار و چهارصد و سه. به رسم همیشه، بوستانِ لاله، ۱۶ آذر، انقلاب، و آزادی. خدایا برای این چیزایی که وسط زندگیمون میذاری تا از پا در نیایم شکرت. #ولاکس

دلم یه بحث سیاسی تراز میخواد. از اینا که وسطش یه دوسه تا تلفات در میاد. واقعا دلم تنگ شده برای گیس و گیس کشی. این وضعیتِ عصبی و فشار روانی الان‌م فقط کتک زدنِ چندتا برانداز و اصلاح طلبی رو میطلبه که تا دیروز میگفت کل جمهوری اسلامی فاسده حالا میخواد پاشه بیاد رای بده به یه نفری که دوباره یه سری تپه جدید فتح کنه برامون. آخرشم بشینه بگه جمهوری اسلامی و آخوندان دیگه. توعم که دست بیلی این وسط عزیزِ دو گوش من.

مامان خیلی چیز خوبیه، یه وقتایی از کنار مامان حتی فقط رد میشی و زخمات خود به خود بسته میشن. حالت خوب میشه، گره غمات وا میشه، نا امیدیت پر میکشه. خدا میتونه بهترین نعمتش رو مامان نام گذاری کنه.

هیچ تضمینی مبنی بر اینکه یک فرد با سابقه کار اجرایی بتونه از پس رئیس جمهور بودن بر بیاد نداریم. چه بسا یک فرد به دلایل متعدد با سابقه خوبِ اجرایی که این روزها خیلی خوب تو زبونا میچرخه، نتونه اداره امور کشور رو خوب به دست بگیره، چون علاوه بر تجربه این وسط تخصص و تئوری اتفاقا خیلی هم مهمه. و اگر به صورت خاص بخوام بگم، بله آقای جلیلی در سِمت دبیری شورای عالی امنیت ملی خیلی هم خوب مدیریت رو در سابقه اجرایی خودشون ثبت کردن.