میدونی، با همه خوشحالیایِ این روزا من یه بغضِ بزرگم. احساس میکنم انیمیشن یه گوشه نشسته داره با چشم‌های اشکی نگام میکنه. بیشترِ ناراحتیم بخاطر این نیست که یه رشته دیگه میخونم، ناراحتم چون انیمیشن نمیخونم. نمیدونم میتونید تفاوت این دوتارو بفهمید یا نه ولی حس یه آدمی رو دارم که از شهرش مهاجرت کرده و دیگه تا مدت های زیادی دوستش رو نمیبینه. انیمیشن دوستِ منه، اون دوستمه، همیشه بوده.

هفته انیمیشن ایز کامینگ. نپوستیدن در گُنجِ خود*

خدا یه هفته رو انتخاب میکنه برای گرفتن همه امتحانای الهی از من.

صدایِ بارونو میشنوی؟

این روزا پر کارم. هم دارم درس میخونم، هم دارم کار میکنم، هم دارم به علایقم میرسم، هم دارم روی بُعدِ علمی و شخصیت خودم کار میکنم، هم دارم یه کسب و کار نوپا راه میندازم یا شاید بهتره بگم میندازیم، هم روابط اجتماعیم رو اصلاح کردم و هم خداروشکر که خدا توان اینهمه کاری که قبلا توانش در من نبود رو بهم میده. واقعا ماچ بهت خدا جونم.

امروز برای اولین بار در طول زندگیم از طلق بالای روسری استفاده کردم واقعا قبل از اینم همینقدر صاف بود فقط الان یه چیزیم رو کلَمه که آزادی عملمو سلب کرده😭

خدایا، امیدوارم ته این سختیایی که دارم میکشم الان، یه چیز خوب برام جایزه گذاشته باشی وگرنه تو میدونی من چقدر هنوز برای این مرحله نانازی و نا آماده‌م.