خدایا انقلاب مارو از شر اجانب خارجی و از شرِ نادان های داخلی خلاص کن، الهی آمین.

خدایا یه قلب های ما آرامش و قدرت بده تا بتونیم یکم دیگه توی زندگی در ایران دووم بیاریم. الهی آمین.

خدایا مارو به جشن نیمه شعبان و الله اکبر گفتن توی قدس برسان، الهی آمین.

خدایا عاقب هممونو ختم به خیر کن، یه جوری که آخرش سرمون جلوی تو، حداقل یکم بالا باشه. الهی آمین.

خدایا وجود پر رنگ خورت رو از زندگی ما نگیر، بذار حس کنیم بودنت رو، لطفا باش، همینجوریشم داریم گم میشیم، شما همیشه باش. الهی آمین.

خدایا اضطراب و نگرانی رو از قلب های ما ببر. الهی آمین.

تصورم از پسری که راهپیمایی ۲۲ بهمن نمیره:

همونقدری که باور من اذیتت میکنه، باور توهم منو آزار میده. من استدلال های خودم رو دارم که تو رو قانع نمیکنه. فقط متاسفانه یا خوشبختانه در یک زمانی از زندگیم باهات ارتباط قلبی برقرار کردم. برای همین همه اینارو میذارم کنار و وقتی خشم بهم غلبه میکنم میزنم تو دهنش، چون خیلی وقت ها نتیجه خوبی ازش نگرفتم و میگم، مهم نیست، هممون یه جا زندگی میکنیم و هممون یه چیز از زندگی میخوایم. ولی تا وقتی بهم توهین نکنی. به من و هرکسی که مخالفته. داشتن رای و نطر شخصی چیز خوبیه، ولی نه وقتی بخوای به زور همه شکل تو باشن. از قالب دیکتاتور درونت بیا بیرون و یادت بیار این ادمایی که بهشون فوش میدی یه روزی از نزدیک باهاشون زندگی کردی. همه چی اینستا نیست.