مکانیزم دفاعیم در برابر همه مشکلات اینه که اول بشینم یک دِل سیر گریه کنم، بعدش یه لیوان چایی سر بکشم، حالا میتونم فکر کنم به پیدا کردن راه‌حل.

اساسا فکر میکنم مکانیزم دفاعیم اونقدراهم که باید خوب داره عمل نمیکنه.

مهم نیست حانیه. بقچه غم‌هاتو جمع کن بذار تو‌ کمد. صبر کن وقتی بری پیش امام رضا بقچه رو هم میبری.

خدایا کمکم کن یه روزی سربلند اینو فریاد بزنم.

رندوم ترین استادِ زبان دنیا-

خداجونم خیلی ممنونم به اندازه کافی از بهار و زیبایی های تولد دوباره طبیعت لذت بردیم، لطفا اسکیپ بزن بریم پاییز.

خداروشکر به علاوه روباه و طوطی و لاک پشت، حالا دارکوبم تو حیاط دانشگاه دیدم. واقعا ووفور نعمته، به‌به، محشره، بی نظیره.

من یه چیزی فهمیدم. اینکه آدم‌ها [مخصوصا در جوانی] هرچقدر بیشتر سعی در خودداری و پرهیز از گناه داشته باشند، بیشتر رشد میکنند. داری به یه آدم هیفده تا بیست‌ویک ساله نگاه میکنی ولی انگار بیست‌و‌پنج سالشه. گاها وقتی به این آدما نگاه میکنم و ویژگی های رفتاری‌شون رو در خودم نمیبینم، فکر میکنم یا شاید میکردم که اه چقدر آدمِ خشک مذهب و مسخره ایه، داری تو سال بیست‌بیست‌و‌پنج زندگی میکنی بابا. ولی جدیدا فهمیدم که نه. چقدر این‌ها افراد محترم‌تر و رشد‌کرده‌تری هستن.

اگر اتوبوس تا ده دقیقه دیگه نیاد ارتش باید به نفعِ من وارد عمل بشه.