میدونم خیلی حرف میزنم ولی چند روزِ پیش یکی از بچه‌های سال بالایی یه عکس استوری کرده بود. عکسِ همه‌یِ کلاسشون پایانِ ترمِ⁴. خیلی جالب بود چون فهمیدم تقریبا نصف آدم‌هایی که تو دانشگاه می‌شناختم تو این کلاس زیست میکنن.

همه آدمای جالب دانشگاهمون کارگردانی میخونن بچه ها🎀.

بعدش داشتم فکر میکردم که ما تو این دو ترم، از این عکس‌های دسته‌جمعی نداشتیم. ترم دو داشتیم واقعا، ولی روز‌های آخر ترم و سرِ کلاس. نه از مثل اینا، جلو درِ دانشگاه و خیلی شیک و گوگولی. ترمِ یک‌هم که درود بهش. حتی عکس کلاسی‌هم نداریم با یه استاد. کلا عکس نداریم. الان ریحانه میاد بهم فحاشی میکنه که چرا سیاه‌نمایی میکنی ولی تا ابد دلگیرم از این کلاس. تا ابد.

کارگردانیا انسان های خیلی کول تری هستن نسبت به اکثر بچه های ما

بچه ها یه ترندی اومده اینستا، واقعا دوسش دارم.

اگر انجام ندم این چالش رو و زمانِ ترند بودنش تموم بشه واقعا نمیبخشم خودمو. حانیه به خودت بیا.

برونگراییِ ۹۸درصدی، عواقب هم داره دیگه.

هادی ولی گاهی فکر میکنم که داستانِ ما اگر می‌شُد، داستانِ جالبی می‌شُد. مخصوصا اگر من تعریفش می‌کردم. ولی نشُد.