من این وضعیت‌و دوست ندارم میخوام به عقب برگردم. میخوام‌ همه‌چی مثل قبل بشه. من دوستای قدیمیمو میخوام. من مدرسه‌ی قبلیمو میخوام. من واقعا خسته شدم.

حتی منم عوض شدم. تبدیل شدم به هیچی احساس میکنم به هیچی تعلق ندارم هیچ چیزی برای خودم ندارم هیچ کسی'

اولویت هیچ‌کس نیستم.

حتی تو مدرسه هم هیچی نیستم. قبلا فکر میکردم یه استعدادی دارم که الان مطمئنم اونم دیگه ندارم(:

مشکلم اینه که از چیزای تکراری بدم میاد غذاهای تکراری، لباس‌های تکراری، حرف‌های تکراری و آدمای تکراری_

و این خیلی بده نمیتونم به یک چیز پایبند باشم کلاسایی که میرم‌و ول میکنم کتابامو نصفه ول میکنم فیلمامو نصفه ول میکنم ولی هیچوقت دوستامو ول نکردم اونا ولم کردند. و نمیدونم دلیلش چیه تعداد کسایی که ولم کردنند و دیگران‌و بهم ترجیح دادن قابل شمارش نیست.

کاش حداقل بهم بگن دلیلش چیه که سعی کنم دیگه اون رفتار یا حرف رو تکرار نکنم خودمو تغییر بدم از این ورژنی که الان دارم حالم بهم میخوره به یه تغییر اساس نیاز دارم به یه دوست نیاز دارم. دوستی که بتونم باهاش درباره‌ی همه‌چی حرف بزنم. کسی که اولویتش باشم و اونم اولویتم باشه. کسی که کمکم کنه و تغییرم بده.

منظورم از آدمای تکراری کساییه که باهاشون دوست نیستم و نسبتی باهاشون ندارم ولی مجبورم هر روز ببینمشون.

وای یکی جلومو بگیره دارم توی خاطرات غرق میشم 🙏🏼.

یکی نیست بگه آخه احمق وقتی می‌دونی قراره تهش چی بشه چرا میری توی دل خطر 😀.

من همشون رو دیدم بیا دربارشون حرف بزنیم😭😭😭

الویت من هستیییییی