🔴 جناب آقای دانشگر ؛ در نوشتار اخیرتان تلاش کرده‌اید با کنار هم چیدن گزاره‌هایی از جنس خیال و تحلیل‌هایی از قبیل 《 تمارض رهبری برای گریز از تسلیم 》 ، تصویری معکوس از واقعیات ترسیم کنید. پیش‌فرض‌های ذهنی شما البته محترم‌اند، اما زمانی که در لباس تحلیل به میدان آورده می‌شوند، باید در محک خرد، تاریخ و تجربه آزموده شوند. بیایید چند پرسش ساده اما مهم و کلیدی را بررسی کنیم : ■ آقای دانشگر ، آیا آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، رهبر مصلحت‌اندیش و مقتدر این نظام، تا امروز نشانی از فرار از میدان نشان داده‌اند؟ کسی که در بحران‌های واقعی چون: فتنه ۸۸، تهدیدهای نظامی آمریکا و اسرائیل، ترور حاج قاسم، تحریم‌های بی‌سابقه، جنگ اخیر 12 روزه دو ابر قدرت علیه ایران اسلامی ، با صراحت و صلابت ایستاد، آیا امروز نیاز به سناریوی تمارض دارد؟ چرا با طرح سخنان ناشیانه چوب حراج به آبروی علمی خود می زنید؟ چرا این همه عاشقان و دلدادگان ایشان را در ایران و حتی آن طرف مرزها نمی بینید؟ رهبر حکیم انقلاب در این سال‌ها نه تنها از تصمیم‌های سخت نگریخته، بلکه بارها مسئولیت تصمیم‌گیری‌های حساس را شخصاً به عهده گرفته‌ است. آیا شما برای چنین مردی، تمارض را تجویز می‌کنید یا خود دچار توهّم تحلیل و حرف تصنعی شده‌اید؟ ■ آقای دانشگر ، اتفاقاً آنکه می‌خواهد زمان بخرد، آمریکا و غرب‌اند، چون تسلیم را با آتش بس پذیرفته اند ، نه رهبری که صراحتاً فرمودند: 《 نه جنگ می‌شود ( یعنی جنگ تمام عیار فرسایشی ) ، نه مذاکره می‌کنیم ( یعنی مذاکره مستقیم ) 》 چه در دولت روحانی، چه در دولت فعلی، خطوط قرمز رهبری مشخص بوده و اجازه ندادند کشور به تسلیم کشیده شود، حتی اگر هزینه‌اش سنگین باشد. این عقلانیت مقاومتی‌ست، نه سیاست تمارض. ■ آقای دانشگر این نوشته از شما بعید بود. حتی اگر جسمی ضعیف شود، مگر پیامبران در بستر بیماریشان از مسئولیت گریختند؟امیرالمؤمنین(ع) در اوج زخم سرش فرمود : 《 دیروز همراه شما بودم، امروز موعظه‌گر شما هستم.》 بیماری، افتخار کسی نیست، اما نشانه‌ی خیانت و نیرنگ هم نیست؛ بلکه گاه نشانه‌ی صداقت در میدان ایستادن است، تا لحظه‌ی آخر. ■ آقای دانشگر ؛ دشمنان رهبری از بیماری او خشنود می‌شوند یا از هوشیاری‌اش خشمگین‌اند؟ اینکه رسانه‌های اسرائیلی، سعودی، آمریکایی، و جریان‌های شبه‌روشنفکری داخلی، از بیماری رهبری سخن می‌رانند، نشان قدرت اوست نه ضعفش. دشمن از بدن ناتوان نمی‌ترسد، از 《 مغز بیدار و قلب آرام و صبور و مقاوم 》 می‌ترسد. و این همان سرمایه‌ای‌ست که امروز در جهان بی‌صبر سیاست، نایاب است. ✅ خلاصه آقای دانشگر ؛ تحلیل‌تان را خواندم. قلم‌تان روان است، اما تحلیل‌تان ریشه در باورهایتان دارد، نه واقعیت ها. کاش پیش از نوشتن این سناریو، کمی تاریخ، کمی صحنه‌های میدان، و کمی صدای رهبری را مرور می‌کردید. رهبری ما نه تمارض می‌کند، نه تسلیم می‌شود. او راه انبیا را ادامه می‌دهد: راه ایستادن، نه وانمود کردن. کاش تحلیل‌تان، نه توهین، که گفت‌وگویی شریف بود. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/6090

🔴 خانم محترم ؛ وقتی کسی در پاسخ به استدلال، فقط فحش می‌دهد، یعنی منطق کم آورده و دهان به دشنام باز کرده است. شما اگر دلسوز ایران بودید، دست‌کم می‌توانستید چند جمله‌ی تحلیلی بیاورید تا باور کنیم پشت این خشم، اندکی شعور سیاسی هست، اما افسوس... ■ شما نه از منطق دفاع کردید، نه از واقعیت‌های میدان، نه از تاریخ، نه از تجربه. تنها حرفتان، مرگ بر... بود. و این یعنی شما نه اهل دیالوگید، نه اهل تحلیل، بلکه فقط بر موجی سوارید که می‌خواهد فریاد بکشد تا صدای عقلانیت شنیده نشود. ■ گفتید : رهبر شما ایران را نابود کرد ، اما بفرمایید،: کدام رهبر در منطقه پرآتش غرب آسیا توانست کشورش را از تجزیه، جنگ داخلی، اشغال خارجی، تسلیم‌طلبی، وابستگی اقتصادی، تلاشی هویتی، و بی‌دینی گسترده نجات دهد و همچنان بر قله‌ی عزت جهانی مقاومت بایستد؟ ■ شما اگر نابودی را با ایستادگی اشتباه گرفته‌اید، بدانید که برخی ملت‌ها سال‌هاست نفت دارند، اما آزادی ندارند. اسلحه دارند، اما اراده ندارند. پول دارند، اما عزت نه ؛ ما رهبر داریم که در چشم دشمن زل می‌زند و با لبخند، آیه‌ی صبر می‌خواند. ■ بله، مشکلات هست. اما گناه گرانی با رهبری‌ست، یا با آن مدیرانی که بعضاً از اوامر ایشان تمرد کردند و بر اشرافی‌گری، سیاست‌بازی و غرب‌پرستی ، اصرار داشتند؟ چرا نمی‌پرسید که اگر رهبر نبود، امروز ایران چه سرنوشتی چون افغانستان، لیبی، یمن، سوریه یا اوکراین داشت؟ ■ بله، ما پیرو رهبری هستیم که: در روزگار فتنه، چراغ راه بود در روزگار جنگ، شجاع‌ترین حامی مقاومت بود در روزگار تحریم، نسخه‌ی اقتصاد مقاومتی را نوشت در روزگار بی‌تربیتی، پرچم اخلاق را بالا برد و در روزگار ناامیدی، به ما امید داد. شما اگر به مرگ برای دشمنان‌تان ایمان دارید، ما به زندگی با عزت در راه خدا باور داریم. ✅ خانم ؛ فحش دادن، سندی بر حقانیت شما نیست. اما صبوری، ادب، استدلال، تحلیل، توکل، مقاومت و صداقت، سرمایه‌ی کسانی‌ست که در رکاب ولایت، هنوز هم سر خم نکرده‌اند. بگذار دشمن فریاد بزند، ما آرام، اما کوبنده می‌نویسیم، چون راه حق نیازی به عربده ندارد. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/6093

🔴 تمسخرِ دشمن، نشانِ ترس از حقیقت است؛ نه ضعف حقیقت در روزگاری که صدای رسانه‌ها، سلاحی در حد موشک و پهپاد شده، و روایت‌سازی، مهم‌تر از حتی تصرف خاک و جغرافیاست، حمله به یک مجری زن ایرانی توسط رسانه رسمی رژیم صهیونیستی، یعنی شبکه ۱۲ اسرائیل، خود نشانه‌ای است از عمق اثرگذاری صدای زن ایرانی، بانوی مقاوم، سحر امامی. آنچه آنان را به تمسخر و تحقیر وا داشته، نه ضعف این بانوی شریف، بلکه قدرت صدای اوست؛ صدایی که از دل آوار، از زیر بمباران، با فریاد الله‌اکبر بلند شد و معادلات جنگ روانی دشمن را به هم ریخت. ■ چرا سحر امامی آماج حمله شد؟ دشمنان، با هزاران حمله رسانه‌ای و عملیات روانی، در تلاش‌اند زن ایرانی را یا در قفس مصرف‌گرایی و خودنمایی گرفتار کنند، یا در قالب قربانی نشان دهند. اما وقتی زنی برخاسته از ایمان و وطن‌دوستی، در بحبوحه آژیر خطر، میکروفون به دست می‌گیرد و با تمام وجود فریاد حق سر می‌دهد، تئوری‌های رسانه‌ای غرب فرو می‌ریزد. تمسخر او یعنی: ما نمی‌توانیم ساکتش کنیم؛ پس مسخره‌اش می‌کنیم. ■ تمسخر، آخرین تیر ترکش شکست‌خورده‌هاست رژیم صهیونیستی که در میدان واقعی جنگ، حتی توان پاسخ‌گویی شفاف به حمله موشکی ایران را نداشت، اکنون در میدان رسانه نیز از چهره‌ای زنانه می‌ترسد. چرا؟ چون سحر امامی با لباسی ساده، لهجه‌ای بومی، و صدایی نافذ، حقیقتی را فریاد زد که سال‌ها رسانه‌های غربی با میلیاردها دلار تلاش کردند خاموش کنند: زن ایرانی، نه ابزار غرب است، نه اسیر شرق؛ زن ایرانی، میدان‌دار عزت است. ■ این تمسخر، برای ما یک نشانه است، نه تهدید ابن‌زیاد، امام سجاد(ع) را مسخره کرد؛ ولی امروز جهان، ابن‌زیاد را نمی‌شناسد، اما امام سجاد(ع) را الگو می‌داند. این قانون تاریخ است: مسخره کردن، واکنش ضعیف‌کشان است در برابر بزرگان. اگر سحر امامی دیده نمی‌شد، اگر او پیام‌آور عزت نبود، آیا حتی نامش در دهان دشمن می‌چرخید؟ ■ وظیفه ما چیست؟ ✅ دفاع، نه از شخص، بلکه از پیام ایشان لازم است. سحر امامی، یک نفر است؛ اما اکنون نمادِ صدای زن با بصیرت ایرانی شده است. دفاع از او، دفاع از آن پیامِ درخشانِ عزتمندی و آگاهی است. ✅ بازنشر و تبیین عملکرد ایشان لازم است. سخنان او را در فضای مجازی، در محافل دانشجویی، فرهنگی و حتی خانوادگی تحلیل کنیم. بگوییم چرا دشمن این‌چنین خشمگین است. ✅ خلق روایت در برابر تخریب روایت بر همگان لازم است. دشمن روایت‌سازی می‌کند. ما نیز باید با مستند، کلیپ، مقاله، پادکست، نقاشی و تصویرسازی، سخنرانی و گفت‌وگوی نخبگانی، پیام این صدا را به یک نماد تمدنی زن مسلمان ایرانی تبدیل کنیم. ✅ الگوگیری برای تربیت نسل جدید لازم است باید دختران‌مان را با این نمادها تربیت کنیم؛ نه با سلبریتی‌های بی‌هویت و کم‌مایه‌ای که خود را در آغوش شبکه‌های معاند انداخته‌اند. الگو یعنی سحر امامی، نه سحر قریشی. ■ یک حقیقت تاریخی : سخنِ حق، اول مسخره می‌شود، بعد می‌گیرد این رویهٔ تاریخ است : نوح را مسخره کردند، اما کشتی او نجات‌بخش تاریخ شد. موسی را مسخره کردند، اما عصای او فرعونیان را غرق کرد. پیامبر اسلام را مسخره کردند، اما قرآن تا ابد زنده است. و امروز، بانوی رسانه ایرانی را مسخره می‌کنند؛ اما صدای او، تا دلِ مقاومت نفوذ کرده است. ✅ مسخره شدن توسط رسانه اسرائیل، مدال افتخار است، نه لکه ننگ. بانویی که زیر سایه موشک، فریاد عزت زد، امروز در قلب ملت ایران جا گرفته است، و دشمنانش، با همه سلاح‌هایشان، حتی نتوانستند صدایش را خاموش کنند. این است رمز پیروزی در جنگ روایت‌ها؛ و این است قدرت ایمان در عصر رسانه. و ما همگی، پاسداران این پرچم خواهیم بود. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/6095

🔴 جناب آقای پدرام ؛ نخست اینکه از اینکه بر خلاف برخی دیگر، تلاش کردید به‌جای فحاشی، چند خط تحلیل بنویسید، هرچند آمیخته با برخی خطاهای تاریخی و تحلیلی بود، باید تشکر کرد. چراکه حداقل، گفت‌وگو را به میدان منطق کشانده‌اید، نه فریاد. اکنون، با استناد به عقل، تاریخ و تجربه، نکاتی را خدمتتان در پاسخ می‌نویسم : ■ پهلوی اگر می‌ماند، خطر تجزیه کمتر بود؟! جنابعالی یا تاریخ را نمی‌شناسید یا از یاد برده‌اید: 🔹 در دوران پهلوی، خوزستان توسط انگلیس رسماً طرح جداسازی داشت (به رهبری شیخ خزعل) و فقط با فشار انگلیس عقب‌نشینی کردند. 🔹 بلوچستان عملاً توسط انگلیسی‌ها اداره می‌شد. 🔹 ترک‌ها، کردها و حتی آذری‌ها بارها تحرکات استقلال‌طلبانه داشتند (فرقه دموکرات پیشه‌وری، جدایی‌طلبی‌های کردها، جریان‌های فدرالیستی). و اما چرا امروز، با این همه فتنه و دشمنی و تهاجم، ایران هنوز تجزیه نشده؟ اگر این را وظیفه‌ی عادی هر مدیری ، می‌دانید، پس سؤال این است: چرا اکثر دولت‌های منطقه از این وظیفه عادی هم عاجز بودند؟! ■ بله، رهبر انقلاب خطوط کلی را تعیین می‌کند؛ اما جزئیات در دست دولت‌هاست. 🔹 دولت‌ها هشت‌ساله می‌آیند و با رأی مردم، سیاست‌گذاری می‌کنند. 🔹 اگر مشکل کشور، صرفاً سیاست‌گذاری رهبر بود، چرا در دولت‌هایی که ۸۰٪ اقتصاد و فرهنگ و روابط خارجی را به غرب گره زدند، باز هم مشکلات حل نشد؟! اگر نسخه شما غرب‌گرایی است، چرا نمونه‌های عینی‌اش، یعنی ترکیه، اردن، مصر، لبنان و عربستان، امروز گرفتار بحران‌های بزرگ‌تر هستند؟ ■ اتفاقاً برخلاف ادعای شما، پیش از انقلاب، رژیم پهلوی حتی حق‌تألیف فقه اهل سنت را در مدارس نمی‌داد. در جمهوری اسلامی، ده‌ها هزار طلبه اهل سنت، امام‌جمعه، شوراهای افتا، و رسانه‌های ویژه‌ی اهل سنت فعالیت می‌کنند. اما وهابیت و سلفی‌گری؟ بله، رشد کرده؛ اما با پول عربستان سعودی و دلارهای آمریکایی، نه با سیاست‌های فرهنگی نظام. در مورد مسجدهای خالی هم اگر صادق باشیم، باید بپذیریم که محصول فساد رسانه‌ای، تهاجم فرهنگی، کم‌کاری نهادها، و اشرافی‌گری برخی مدیران است؛ نه رهبری. خود رهبری بارها با صدای بلند فریاد زد که: اشرافی‌گری، بلای انقلاب است. ساده‌زیستی پیامبرگونه باید برگردد. ■ جناب پدرام؛ آیا مردم فرانسه، با وجود رفاه، مذهبی‌تر شده‌اند؟ آیا در ژاپن، با وجود رشد اقتصادی، ایمان به خدا ریشه‌دار است؟ اتفاقاً رفاه بی‌هویت ، دین‌زدایی می‌آورد؛ و مذهبِ ریشه‌دار، باعث رفاه عزتمند می‌شود، نه برعکس. ■ بله، داغ جوان‌ها سوزناک است. اما : 🔹 چه کسی دستور آشوب را صادر کرد؟ رسانه‌های خارجی یا رهبر انقلاب؟ 🔹 چه کسی خواست، به‌جای گفت‌وگو، سطل زباله بسوزد و پلیس کشته شود؟ 🔹 آیا کشته‌های بسیجی و حافظ امنیت، جوان نبودند؟ رهبر انقلاب، همان روزها با بغض فرمودند: همه‌ی ما برای جان این جوان‌ها متأثر و داغ‌داریم. اما اغتشاش با اعتراض فرق دارد؛ تخریب با انتقاد فرق دارد؛ این خط را ما از هم جدا می‌کنیم. ■ بله، ما به‌زبان دینی‌ یعنی سنت الهی باور داریم : إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ اگر مردم به‌راستی بر خط خدا بایستند، خدا هم بر آن‌ها پیروز خواهد کرد. و اما گناه بزرگ را کسانی دارند که نسل جدید را از دین و میهن‌دوستی بریدند، دروغ گفتند، و نقش دشمن را در بحران‌ها پنهان کردند. ✅ جناب پدرام؛ شما نگرانید؛ ما هم. شما نقد دارید؛ ما هم. اما فرق ما در این است که : 🔸 شما راه‌حل را در برگشت به دوره وابستگی و پهلوی و غرب‌گرایی می‌جویید 🔸 ما راه‌حل را در بازگشت به مردم، ساده‌زیستی مسئولان، خودکفایی، اخلاق و روحیه جهادی می‌بینیم. ما با همه‌ی انتقادها، هنوز به عقلانیت این انقلاب، به صداقت رهبری، به قدرت مقاومت، و به بیداری نسل جدید، امید داریم. نه تسلیم می‌شویم، نه تهییج. بلکه مثل قله‌ای خاموش، اما استوار، ایستاده‌ایم. ✍ موسی آقایاری 🆔 https://eitaa.com/Myidea/6098