این بار حصارِ کلمات را می‌شکنم و دلم را به قاصدک‌هایِ آواره می‌سپارم. برای از تو گفتن نیازی به کلام نیست. از تو که بگویم اشکی بی بهانه از آسمان چشم‌هایم می‌بارد.  واژه ها در رگِ سخنم می‌جوشد و جملات در نوک قلم به رقص در می‌آیند و می‌نگارد. می‌نویسد، از غم و از دل تنگی‌ها و این که هنوز دوستت دارم #عباس_معروفی

می‌شود صدایت را همیشه در خواب من جا بگذاری؟ #عباس_معروفی

خواب نمی‌برد مرا، یار نمی‌خرد مرا مرگ نمی‌دَرد مرا، آه چه بی‌بها شدم... #عباس_معروفی #شعر

پوسته‌یِ ظاهری چه اهمیت دارد، درونَم ویران است. #عباس_معروفی