eitaa logo
(✌️تاظهور✌️) ‌‌‌‌‌‌‌‌
4هزار دنبال‌کننده
54.9هزار عکس
48هزار ویدیو
1.7هزار فایل
https://eitaa.com/joinchat/3122724864Cdeade52bf9 (لینک مادرتلگرام) ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌http://کانال.شهیدنوری https://t.me/Noori82325 #یازهرای_مرضیه #حضرت_زهرا #زهرا #مادر #ایام_فاطمیه #فاطمیه #عزاداری #فاطمه_الزهرا #حضرت_فاطمه #فاطمه_پاره_تن_من_است_هرآنكس_كه.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 خشم علیه چه کسی؟! 🔴 بسیج امکانات و هیجانات علیه چه کسی؟! ترور مجاهدان، اعم از سربازان و فرماندهان جبهه مقاومت همیشه دردناک است. اقدامی که همیشه و تحت هر شرایطی محکوم است و نیازمند پاسخ توسط جبهه مقاومت ... اما؛ اما؛ همیشه بعد از عملیات‌های اینچنینی توسط دشمن یک چیز انسان را می‌آزارد. اینکه عده‌ای از رفقا و دوستان از سر تعهد و دغدغه خط را گم می‌کنند. این خشم مقدس که باید علیه اسرائیل بسیج بشود را علیه خودی‌ها به کار می‌گیرند و از هر مسیری می‌روند در حال تحقیر جبهه خودی هستند. به شخصه دقیقا نمی‌فهمم مطالبه این دوستان چیست و از چه کسی است؟! برخی مؤدبانه می‌گویند که فرماندهان به حرف‌های رهبری توجهی نمی‌کنند. من نمی‌دانم این چه حرفی است؟! فرماندهی که خودش در خط مقدم در حال جنگ و طعمه ترور دشمن است را نشانه رفته‌ایم؟! از عالی‌ترین سطوح فرماندهان گرفته تا فرماندهان میانی ما در وسط میدان جنگ و در حال مبارزه‌اند و ما در تهران نشسته‌ایم و از روی کاناپه فرمان حمله می‌دهیم! برخی هم مؤدبانه‌تر رویکرد کلی نظام را در مواجهه با اسرائیل غلط می‌دانند. می‌گویند چرا کار را یکسره نمی‌کنیم! این‌ها به نظر نه درکی از شرایط کشور و جامعه ایران دارند، نه درکی از منطقه، نه درکی از دشمن، نه درکی از جنگ! و عموما نسخه‌ای برای فردا حمله هم ندارند! نمی‌دانم آیا رفقا صحنه را نمی‌بینند؟! نمی‌بینند ایران و مقاومت چه بر سر اسرائیل آورده‌اند؟! نمی‌بینند مردم دنیا نسبت به اسرائیل بعد از ۶ ماه چه فکر می‌کنند؟! نمی‌بینند اسرائیل در باتلاق غزه گیر کرده که نمی‌تواند پیش بیاید و نه می‌تواند پس برود؟! نتیجه پیش روی همه ماست! این سوال جدی است که چرا متوجه نیستیم شرایط جنگی است و ما در جنگی که زد و خورد دارد و هزاران تلفات هم از سمت مقابل گرفته شده دچار خودتحقیری می‌شویم؟! در طوفان‌الاقصی چند هزار نفر از ارتش اسرائیل تلف شده‌اند، چند ده فرمانده و چند ژنرال عالی رتبه کشته شده‌اند، ۵۰۰ هزار نفر از سرزمین‌های اشغالی مهاجرت معکوس کرده‌اند و هزاران مشکل دیگر برای رژیم درست شده. این‌ها و تدبیر پشتیبان این این‌ها را نمی‌بینیم، بعد بلافاصله بعد از هر ترور اینچنین به هم می‌ریزیم ... شاید باید صبر کرد و قدری به تدبیری که اینچنین رژیم را زمین‌گیر کرده برای باقی ماجرا اعتماد کرد ... حالا می‌خواهیم لفظ صبر را هم مؤدبانه مسخره کنیم باکی نیست، ولی صحنه را درست بیینیم و متوجه باشیم الآن وقت زدن خودی نیست! این خشم را علیه خودی‌ها بسیج نکنیم ...
🔴 حالا که رییس‌جمهور شده! (این متن را دو روز پیش از انتخابات و با پیش‌بینی چنین شرایطی نوشتم. با اندک تغییر و اضافه کردن یکی، دو جمله منتشر می‌کنم) 👈 شنبه صبح است. از خواب بیدار می‌شویم و می‌شنویم مسعود پزشکیان رییس‌جمهور شده! چیزی که نه ما، بلکه خودِ او هم باورش برایش سخت بود ... پزشکیان تا همین یک ماه قبل یک نماینده مجلس بود و حالا بالاترین مقام اجرایی کشور است! آقای پرزیدنت است! تیم تشریفات ویژه رییس‌جمهور نیمه شب رفته درب منزلش! و او الآن در معرض این مسئولیت سخت و بزرگ است. نمی‌دانم خودش می‌داند چه چیزی را پذیرفته یا نه؟! هر چند به‌نظر می‌رسد دولت مسعود پزشکیان به انتها نخواهد رسید و عمر آن بسیار کوتاه است! (امیدوارم غلط فکر کنم) 👈 اما موضوع اصلی این نوشته چیز دیگری است. موضوع این است که ما به عنوان جامعه حزب‌اللهی چه کنیم؟! به نظر ۳ انتخاب پیش روی ماست: 1️⃣ می‌توانیم شروع کنیم با هم بجنگیم که چه کسی مقصر است و چه کسی قهرمان؟! جنگی که ته نخواهد داشت و جالب اینکه اگر چند سال هم بجنگیم هیچ‌کدام از دو طرف کوتاه نخواهند آمد، کما اینکه بخشی از جنگ از سال ۹۲ جاری است. هر دو گروه هم فارغ از فضای عقده‌گشایی، دلایلی دارند، اما شاید در نگاه هیچ‌کدام به عنوان مولفه مهم باخت ۱۴۰۳ در جبهه انقلاب لحاظ نشده باشد. واقعیت این است که حداقل در دور دوم اصلاحات ما را نبرد، ما به باختیم. ۱۴۰۰ سال پس از بعثت، هنوز قدر و قیمت قومیت بسیار بالاست. مولفه‌ای که وزن آن را هیچ‌کس اینقدر بزرگ نمی‌دید! (صرفا جهت اطلاع، در روستای محل سقوط بالگرد شهید رییسی، ۱۶۳ رأی مسعود پزشکیان آورد و تنها یک رأی سعید جلیلی) این دعوا در درون جبهه انقلاب به هر روی پایانی ندارد و نفعی هم جز بیشتر نخواهد داشت. شاید خود من به عنوان یک سوی ماجرا ده‌ها مطلب برای نوشتن داشته باشم، اما فعلا تصمیم به انتشار مطالب ندارم، مگر به اقتضای بحثی که در درون جبهه انقلاب پیش آمده باشد. 2️⃣ می‌توانیم غم‌باد بگیریم و از سرخوردگی این شکست دچار شویم. به گوشه‌ای برویم و به زندگی خودمان برسیم. بد هم نیست! هر کس توانش را داشت از ایران برود به یکی از کشورهای جبهه مقاومت! و هر کس توانش را نداشت، کنج عافیت بنشیند، به گوشه‌ای از ایران برود و کسب و کاری ایجاد کند. فارغ از مسائل جامعه و مثل خیلی از مردم زندگی خوب و خوشی برای خودش ایجاد کند ... اما این هم کار یک مؤمن نیست! مؤمن درد جامعه دارد و هیچگاه بیرون نمی‌نشیند. 3️⃣ می‌توان فعال‌تر از قبل شد. از گذشته درس گرفت و برای بازسازی جریان انقلاب از همین امروز تلاش کرد. (به شخصه چیزهای فراوانی در این سه هفته آموختم که شاید باید برای هر کدام ده‌ها سال زمان سپری می‌شد. نمی‌دانم این‌ها که من آموختم در نظر دیگران هم اینقدر برجسته باشد یا نه) آنچه مهم است؛ بچه‌های انقلاب خیلی نگاه نمی‌کنند دولت دست کیست! هر کس رییس دولت باشد، وظیفه ما کمک به اوست. این کمک هم نه از باب کمک به آن فرد، بلکه از باب کمک به و است. قطعا نه دعواهای زرگری و نه گوشه‌نشینی به نفع انقلاب نیست. باید بود. باید برای اعتلای این پرچم تلاش کرد. خودمان را جمع کنیم‌. دنیا به انتها نرسیده. کار ما تازه شروع شده. باید سخت‌تر کار کنیم ... 👇👇