#سرود 📝 دوباره بارون رحمت رو کویر دل می‌باره... 🎤 حاج‌سیدمهدی #میرداماد 🌺 ویژه ولادت #امام_باقر

#مدح 📝امشب بهشت را به تماشا گذاشتند 🎤سید مهدی#میرداماد 🌺ویژه ولادت #امام_زمان

🔻خلسه‌ای ملکوتی و شهودی معنوی از زبان میرداماد عارف بزرگ عهد صفوی در ماه شعبان گرچه بزرگان #عرفان کشف و کرامات را از قبیل حیضُ الرجال می‌دانند، امّا گاهی جهت یقین مستضعفین معرفتی یا منکرین ذوق و #شهود شطری از تجارب معنوی خویش را بازگو می‌کنند، رساله‌ی الخلیعه #میرداماد (قدس سره) از همین قبیل است: "من در روزِ جمعه شانزدهمِ ماهِ رسول الله (ص) یعنی شعبانِ مکرّم از سالِ هزار و بیست و سه از هجرتِ مقدّسه‌ی رسول الله(ص) در بعضی از خلوت‌هایم به ذکرِ پروردگارم در لابلایِ اذکار و اورادم به اسمِ شریفِ «الغنی»ِ او مشغول بودم و به صورتِ «یا غنیُّ یا مغنیُّ» این ذکر را تکرار می‌کردم که از هر چیزی روی‌گردان بودم مگر از توغّل و فرو رفتن در حریمِ سرِّ او و محو شدن در شعاع و پرتوِ نورش تا اینکه برقی قدسیّه جهید که مرا از لانه‌ی جسمانی و بدنم بیرون بُرد و این جذبه مرا از حلقه‌یِ شبکه‌ی حسّ جدا کرد که گرهِ ریسمانِ طبیعت را گشودم، و با بالِ روح در وسطِ ملکوتِ حقیقت به پرواز درآمدم، و مثلِ اینکه از بدنم خلع شده بودم، و مرتبه‌یِ پایین را تکاندم و ریختم و انگار که پیر شدم و جسدم را کهنه نمودم در حالی که اقلیمِ زمان را درنوردیدم و به عالمِ دهر گردیدن گرفتم، پس من ناگهان به شهرِ وجود درآمدم با مهترانِ امّت‌هایِ نظامِ زیبا از ... عالمِ امکان حاضر بودند که در این هنگام همگان به صورتِ دسته‌دسته و گروه‌گروه به سمتِ درگاهِ او روی آورده بودند که ... نگاهِ انّیات‌شان به جانبِ درگاهِ حق جلّ سبحانه بودند از آن حیث که می‌دانستند، که در این حال همه‌شان با زبان‌هایِ فقرِ ذاتی و لسانِ نداری که هویّت‌شان در ضجیجِ خواری و ذلّت و فریادِ ابتهالی و زاری گویایِ او بودند در حالی که حق تعالی را می‌خواندند و جیغ و داد و ناله و فریادِ او می‌کشیدند و می‌گفتند: "یا غنیّ یا مغنیّ" از حیثی که خودشان هم نمی‌دانستند و نسبت به ذکرشان شعور نداشتند، پس من هم در این ضجّه‌ی عقیله و داد کشیدنِ غیبیّه با همگان همسو شدم و نزدیک گردیدم که حالتِ بیهوشی بر من دست داد، و از شدّت وله و دهشت، جوهرِ ذاتِ عاقله‌ام را فراموش کردم و از دیدگانِ نفسِ مجرّدم ناپدید گشتم که در پهن‌دشتِ زمینِ هستی مهاجرت نمودم و از صُقعِ شعاعِ وجود به طورِ کلّی بیرون رفتم زیرا که آن خلسه‌ی خالسه در یک مدّت زمانی مرا به طورِ کلّی رها کرده و مثلِ برق مرا ربوده ... تا این‌که از آن حال بیرون آمدم و به ... جایِ زور و قریه‌یِ غرور [یعنی عالمِ طبع و طبیعت] برایِ بارِ دیگر بازگشتم." ╰๛---๛---๛------------------