🎙امام علی علیه السلام می فرمایند: کسی که با دست کوتاه ببخشد با دست بلند به او بخشیده می شود ! 📚 #حکمت_232 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار نورانى اشاره به تفاوت پاداش الهى نسبت به اعمال بندگان كرده مى‌فرمايد: «كسى كه با دست كوتاه ببخشد با دست بلند به او بخشيده مى‌شود»؛ (مَنْ‌ يُعْطِ بِالْيَدِ الْقَصِيرَةِ‌ يُعْطَ بِالْيَدِ الطَّوِيلَةِ‌) . اشاره به اين‌كه عطاى بندگان هرقدر زياد باشد در مقابل عطاى الهى و پاداش‌هاى بسيار عظيمش كم و كوچك است. قرآن مجيد مى‌فرمايد: «مَنْ‌ جٰاءَ‌ بِالْحَسَنَةِ‌ فَلَهُ‌ عَشْرُ أَمْثٰالِهٰا» ؛ هر كس كار نيكى را به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد». در جاى ديگر مى‌فرمايد: «مَثَلُ‌ اَلَّذِينَ‌ يُنْفِقُونَ‌ أَمْوٰالَهُمْ‌ فِي سَبِيلِ‌ اَللّٰهِ‌ كَمَثَلِ‌ حَبَّةٍ‌ أَنْبَتَتْ‌ سَبْعَ‌ سَنٰابِلَ‌ فِي كُلِّ‌ سُنْبُلَةٍ‌ مِائَةُ‌ حَبَّةٍ‌ وَ اَللّٰهُ‌ يُضٰاعِفُ‌ لِمَنْ‌ يَشٰاءُ‌ وَ اَللّٰهُ‌ وٰاسِعٌ‌ عَلِيمٌ‌» ؛ كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‌كنند، همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند؛ كه در هر خوشه، يكصد دانه باشد و خدا آن را براى هر كس بخواهد (و شايسته باشد)، دو يا چند برابر مى‌كند؛ و لطف خدا گسترده، و او (به همه چيز) داناست #حکمت_232 🔶 @Nahj_Et

💠 شرح نهج البلاغه 🔸 #حکمت_232 🎙 استاد #محمدی_شاهرودی 🔶 @Nahj_Et

🍃قَالَ ع:مَنْ یُعْطِ بِالْیَدِ الْقَصِیرَةِ یُعْطَ بِالْیَدِ الطَّوِیلَةِ 🍃کسی که با دست کوتاه بخشش کند، با دست دراز خواهد گرفت). این سخن امام (ع اشاره دارد به آیات شریفه: من جاء بالحسنه فله عشر امثالها و ان تقرضوا الله قرضا حسنا یضاعفه لکم که لفظ ید (دست) را در هر دو مورد، برای نعمت و بخشش استعاره آورده است. و دراز و کوتاه، کنایه از زیادی و کمی است. 📙شرح#حکمت_232 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص236 🔶 @Nahj_Et

شرح حکمت 232 ❣امیرالمومنین علیه‌السلام مى فرماید: ✨مَنْ یُعْطِ بِالْیَدِ الْقَصِیرَةِ یُعْطَ بِالْیَدِ الطَّوِیلَةِ 🟤کسى که با دست کوتاه ببخشد با دست بلند به او بخشیده مى شود ✍مرحوم سید رضى در اینجا شرح نسبتاً مفصلى براى این سخن آورده، مى گوید: «معناى این کلام این است که آنچه انسان از اموال خود در راه خیر و نیکى انفاق مى کند هرچند کم باشد خدا پاداش او را بسیار مى دهد و منظور از دو دست (دست کوتاه و بلند) در اینجا دو نعمت است که امام(علیه السلام) میان نعمت پروردگار و نعمت انسان را با کوتاهى و بلندى فرق گذاشته است; نعمت و بخشش از سوى بنده را کوتاه و آنچه را از ناحیه خداوند است بلند شمرده است و این بدان جهت است که نعمت خدا همواره چندین برابر نعمت مخلوق است، زیرا نعمت هاى الهى اصل و اساس تمام نعمت هاست; تمام نعمت ها به او باز مى گردد و از سوى او سرچشمه گرفته مى شود (حتى نعمتى که انسان آن را به دیگرى مى بخشد آن هم از سوى خداست و با توفیق الهى بذل و بخشش مى شود 📘#حکمت_232 🔶 @Nahj_Et

#نهج_الیلاغه ▫️مَنْ یُعْطِ بِالْیَدِ الْقَصِیرَةِ یُعْطَ بِالْیَدِ الطَّوِیلَةِ 🟤کسى که با دست کوتاه ببخشد با دست بلند به او بخشیده مى شود ✍ «معناى این کلام این است که آنچه انسان از اموال خود در راه خیر و نیکى انفاق مى کند هرچند کم باشد خدا پاداش او را بسیار مى دهد و منظور از دو دست (دست کوتاه و بلند) در اینجا دو نعمت است که امام(علیه السلام) میان نعمت پروردگار و نعمت انسان را با کوتاهى و بلندى فرق گذاشته است; نعمت و بخشش از سوى بنده را کوتاه و آنچه را از ناحیه خداوند است بلند شمرده است و این بدان جهت است که نعمت خدا همواره چندین برابر نعمت مخلوق است، زیرا نعمت هاى الهى اصل و اساس تمام نعمت هاست; تمام نعمت ها به او باز مى گردد و از سوى او سرچشمه گرفته مى شود (حتى نعمتى که انسان آن را به دیگرى مى بخشد آن هم از سوى خداست و با توفیق الهى بذل و بخشش مى شود 📘#حکمت_232 🔶 @Nahj_Et