💠 #حکمت_260 نهج البلاغه 💠 💎 امام علی علیه السلام فرمودند : بسا کسی که با احسانی(که خدا به او کرده است) فریب خورد و بسا كسى كه بخاطر خطاپوشى خداوند مغرور مي‌شود و بسا كسی كه خداوند نام نيكش را بر زبان‌ها اندازد و فريفته می‌شود خداوند هيچكس را به آزمايشى همچون مهلت‌دادن نیازموده است. سید رضی می گوید : این سخن امام درکلمات گذشته آمده بود و در اينجا با اضافاتی نيكو و سودمند تکرار شد. 🔶 @Nahj_Et

امام علی(ع) : چه بسيارند گنهكارانى كه خدا به آنها احسان ميكند، احسانى كه مقدمۀ هلاكت و شدت عذاب آنها است. و چه بسيارند كسانى كه بخاطر خطاپوشى مغرور ميشوند و بر اثر ذكر خير مردم مفتون مى‌گردند. در حالى كه خداوند هيچكس را به آزمايشى همچون مهلت دادن آزمون نكرده است* #حکمت_260 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

💠🔹به هر حال امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه و بسيار پرمعنا به چهار نكته اشاره كرده، مى‌فرمايد: «چه بسيارند كسانى كه به‌وسيلۀ نعمت به آن‌ها غافلگير مى‌شوند و به سبب پرده‌پوشى خدا بر آن‌ها مغرور مى‌گردند و براثر تعريف و تمجيد از آنان فريب مى‌خورند و خداوند هيچ‌كس را به چيزى مانند مهلت دادن (و ادامۀ نعمت‌ها و ترك عقوبت) آزمايش نكرده است»؛ (كَمْ‌ مِنْ‌ مُسْتَدْرَجٍ‌ بِالْإِحْسَانِ‌ إِلَيْهِ‌، وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ‌، وَ مَفْتُونٍ‌ بِحُسْنِ‌ الْقَوْلِ‌ فِيهِ‌. وَ مَا ابْتَلَى اللّٰهُ‌ سُبْحَانَهُ‌ أَحَداً بِمِثْلِ‌ الْإِمْلَاءِ‌ لَهُ‌) . ما هر يك از اين چهار جمله را در ذيل حكمت 116 مشروحاً بيان كرديم #حکمت_260 🔶 @Nahj_Et

💠🔹آنچه لازم است در اين‌جا اضافه شود اين است كه اين چهار نعمتى كه امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به آن اشاره كرده (احسان پروردگار، پوشاندن خطاها، ذكر خير بر زبان انسان‌ها و مهلت دادن) قدر مشتركى دارد و آن اين است كه همۀ اين‌ها در لباس نعمت است؛ اما در بسيارى از افراد سبب غفلت مى‌شود. جملۀ اوّل اشاره به افراد طغيانگر و فاسد و مفسدى است كه خداوند به آن‌ها نيكى فراوان مى‌كند و ناگهان همه را از آن‌ها مى‌گيرد تا مجازاتشان دردناك‌تر باشد #حکمت_260 🔶 @Nahj_Et

💠🔹. جملۀ دوم اشاره به كسانى است كه خدا بر اعمال زشت آن‌ها پرده مى‌افكند اما آن‌ها به جاى استفاده از اين ستر الهى، مغرور مى‌شوند و به كارهاى خلاف خود همچنان ادامه مى‌دهند و ناگهان خداوند پرده را بر مى‌افكند و آن‌ها را رسوا مى‌سازد. جملۀ سوم اشاره به كسانى است كه ذكر خير آن‌ها بر زبان همۀ مردم جارى مى‌شود و اين‌ها براثر آن غافل مى‌گردند و اين غفلت سبب انحراف آنان مى‌شود، ناگهان خداوند وضع آن‌ها را آشكار مى‌سازد و ذكر خير تبديل به ذكر شر مى‌شود. جملۀ چهارم اشاره به كسانى است كه كارهاى خلاف انجام مى‌دهند؛ ولى خداوند همچنان به آن‌ها مهلت مى‌دهد؛ اما اين مهلت الهى نه‌تنها سبب بيدارى‌شان نمى‌گردد بلكه بر غفلت آن‌ها مى‌افزايد و ناگهان خداوند مهلت را از آنان مى‌گيرد و چنان مبتلايشان مى‌سازد كه رسواى خاص و عام شوند #حکمت_260 🔶 @Nahj_Et

🌟وَ قَالَ علیه السلام کَم مِن مُستَدرَجٍ بِالإِحسَانِ إِلَیهِ وَ مَغرُورٍ بِالسّترِ عَلَیهِ وَ مَفتُونٍ بِحُسنِ القَولِ فِیهِ وَ مَا ابتَلَی اللّهُ سُبحَانَهُ أَحَداً بِمِثلِ الإِملَاءِ لَهُ 🌟بسا کس که با نیکویی بدو گرفتار گردیده است و بسا مغرور بدانکه گناهش پوشیده است، و بسا کس که فریب خورد به سخن نیکویی که در باره او بر زبانها رود، و خدا هیچ کس را نیازمود چون کسی که او را در زندگی مهلتی بود. [و این گفتار پیش از این گذشت، لیکن اینجا در آن زیادتی است سودمند. 📙شرح#حکمت_260 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص264 🔶 @Nahj_Et

❇️یَعسُوبُ الدّین 🔻 قالَ أمِیرُ‌المُؤمِنِینَ عَلَیهِ‌السَّلَامُ: «فَإِذَا كَانَ ذَلِکَ ضَرَبَ يَعْسُوبُ الدِّينِ بِذَنَبِهِ، فَيَجْتَمِعُونَ إِلَيْهِ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ.» ✍️ امیر‌المؤمنین علیه‌السّلام فرمود: چون زمانش فرا رسد، پيشواى دين با پيروان خود به راه افتد؛ پس همچنان كه ابر پاييزى به هم بپيوندند، اهل ايمان گِرد او اجتماع كنند. ✔️ هرگاه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کند، مردم مانند زنبوران عسل که بعد از پرواز، اطراف پادشاه زنبورهاى عسل بر زمين می‌نشينند، گِرد ایشان جمع می‌شوند و همچون ابرهاى رقيق و پراکنده پاييزى که به يکديگر مى پيوندند، نزد ایشان اجتماع می‌کنند. ‼️ «یعسوب» در لغت به معنای امیر و ملکه زنبوران عسل است و از آنجا که امام علی علیه‌السّلام امیرِ مؤمنین و جلودار دین بودند، به ایشان «یعسوب الدین» می‌گفتند. 📚 نهج البلاغه، #حکمت_260 🔶 @Nahj_Et