💠🔹امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه هشدارى به بزرگسالان مى‌دهد و مى‌فرمايد: مراقب خود باشند «هنگامى كه عمر به شصت سال رسيد ديگر عذرى (در انجام گناه و ترك واجبات) از آن‌ها پذيرفته نيست»؛ (الْعُمْرُ الَّذِي أَعْذَرَ اللّٰهُ فِيهِ إِلَى ابْنِ آدَمَ سِتُّونَ سَنَةً) . شك نيست كه انسان در دوران‌هاى مختلف عمر تحت تأثير انگيزه‌هاى گوناگونى است؛ در كودكى به بازى‌ها سرگرم مى‌شود و در جوانى به شهوات. هنگامى كه دوران جوانى مى‌گذرد و بخشى از شهوات رو به افول مى‌گذارد، شهوت مال و مقام و مانند آن در انسان زنده مى‌شود و به آن مى‌پردازد؛ اما هنگامى كه به دوران پيرى مى‌رسد كه لااقل از شصت سالگى شروع مى‌شود آن انگيزه‌ها نيز در بسيارى از افراد ضعيف مى‌گردد مخصوصاً اگر به وضع جسمانى خود توجه كنند كه قواى آن به سرعت رو به كاهش مى‌رود، موهاى سر و صورت سفيد مى‌شوند، استخوان‌ها ضعيف مى‌گردند، به‌تدريج قامت خميده مى‌شود و نشانه‌هاى ارتحال از دنيا يكى پس از ديگرى آشكار مى‌گردند.
#حکمت_326
🔶 @Nahj_Et
🍃قَالَ علیه السلام العُمُرُ ألّذِی أَعذَرَ اللّهُ فِیهِ إِلَی ابنِ آدَمَ سِتّونَ سَنَةً
🍃(عمری که خداوند بهانه ی فرزند آدم را در آن می پذیرد، همان شصت سال است.) اعذر الیه: بهانه ی او را پذیرفت، اعذار الله الیه یعنی: او را تا مدت معین که امکان کسب توشه را برای روز قیامت است، مهلت داده است، زیرا پس از شصت سال، قوای نفسانی و جسمانی کاسته می شود، و ناتوان از عمل می شود. پس هر کس به آن حد از عمر برسد و کوتاهی کند جای سرزنش دارد و بهانه ای در پیشگاه خداوند ندارد.
📙شرح#حکمت_326
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص330 شرح ابن میثم
🔶 @Nahj_Et