💠امام( علی عليه السلام) به شخصى كه در حضورش سخنى بالاتر از شأن خود گفت، فرمود: پيش از پردرآوردن پرواز كردى و هنوز بالغ نشده بانگ برآوردى.
💢مرحوم سيد رضى مى گويد: «منظور از «شكير» در اين جا نخستين پرهايى است كه بر بال پرنده مى رويد پيش از آن كه قوى و محكم شود و «سقب» به شتر نابالغ گفته مى شود و شتر معمولاً پيش از رسيدن به بلوغ، فرياد مخصوص را سر نمى دهد».
📚نهج البلاغه، #حکمت_402
🔶 @Nahj_Et
💠وَ قَالَ علیه السلام لِبَعضِ مُخَاطِبِیهِ وَ قَد تَکَلّمَ بِکَلِمَةٍ یُستَصغَرُ مِثلُهُ عَن قَولِ مِثلِهَا لَقَد طِرتَ شَکِیراً وَ هَدَرتَ سَقباً
💠امام (علیه السلام) به یکی از مخاطبانش- که سخنی فراتر از حد خود گفته بود- فرمود: شکیر: جوجه پیش از پر درآوردن، (پیش از پر درآوردن پرواز کردی و در خردی بانگ برآوردی). کلمه شکیر و کلمه سقب را به جهت کم ارزشی او به خاطر سخنی که در محضر امام گفته بود، و صفت پرواز کردن و بانگ برآوردن را به خاطر گفتن چنین سخنی که بیجا بوده و او شایستگی گفتنش را نداشته است- برای آن شخص استعاره آورده است- همانطوری که پرواز در شان جوجه پر درنیاورده، و بانگ برآوردن درخور کودک نمی باشد.
📙شرح#حکمت_402
حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص406 شرح ابن میثم
🔶 @Nahj_Et