🌸🍃 🍃 #امیرالمؤمنین علیه السلام: 🌸 بدترین دوست کسی است که آدمی به خاطر او به سختی افتد... 📚 نهج البلاغه #حکمت_479 🔶 @Nahj_Et

💠 شرح نهج البلاغه 🔸 #حکمت_479 🎙 استاد #محمدی_شاهرودی 🔶 @Nahj_Et

💠🔹پذیرائی از مهمان و دوست یک وظیفه انسانی و اخلاقی است اما موقعی که دعوت کرده باشد و آنگاه که بدون دعوت کسی پیش کسی رفت نباید توقع تشریفات داشته باشد که به فرمایش امام (علیه السلام) بدترین دوست خواهد بود. زیرا اطراف خانه ها دیوار است و انسان از درون آنها خبر ندارد. یکی فقیر و آبرودار است، دیگری کمککار ندارد، سومی پول و کارگر دارد وسیله پذیرائی نیست امام موقعی که دعوت کرده است قبلا همه کارها را تهیه دیده است. پذیرائی از مهمان یک سنت ریشه دار است که در میان ملتها و تاریخ نمونه های فراوان دارد. داستان مهمان نوازی حضرت لوط پیامبر (صلی الله علیه و آله) تا آنجا که برای حفظ و احترام آنان حاضر شد دختران خود را به دشمنان مهمانان بدهد و داستان مهمان نوازی ابراهیم که گوشت بریان آورد و مهمانها نخوردند از این نمونه هاست. 💠شرح #حکمت_479 📙حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص483 🔶 @Nahj_Et

🌟وَ قَالَ علیه السلام شَرّ الإِخوَانِ مَن تُکُلّفَ لَهُ 🌟بدترین دوستان کسی است که به خاطر او انسان به زحمت افتد. یعنی کسی که نیاز باشد برای او زحمتی تحمل شود. توضیح آن که دوستی صمیمانه مستلزم خوشی و شادمانی میان دوستان و باعث ترک زحمت از یکدیگر است. بنابراین نبودن این جهت و وجود زحمت، مستلزم عدم ملزوم یعنی صمیمیت در دوستی خواهد بود، و کسی که دوست صمیمی نباشد پس بدترین دوستان است. این جمله به منزله مقدمه ی صغرایی است که بدان وسیله امام (علیه السلام) بر اجتناب از چنین برادری توجه داده است، و تقدیر جمله چنین است: هر کس که باعث نیاز به رنج و زحمت زیاد باشد او بدترین دوستان است و کبرای مقدر نیز چنین است: و هر کس بدترین دوست باشد، اجتناب از او لازم است. 📙شرح#حکمت_479 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص483 شرح ابن میثم 🔶 @Nahj_Et

#نهج_البلاغه ▫️شَرُّ الْإِخْوَانِ، مَنْ تُكُلِّفَ لَهُ. 🟠بدترين دوست آن كه براى او به رنج و زحمت افتى. ✍اگر دوستانى پيدا شوند كه توقع زيادى در پذيرايى يا كمك رسانى دارند و انسان مجبور شود به خاطر آن ها خود را به زحمت بيفكند، دوستان بدى هستند. دوست باصفا كسى است كه پذيرايى ساده را به جان و دل مى پذيرد و سعى مى كند دوست خود را در آرامش و آسايش قرار دهد اما اگر توقعات زيادى داشت كه به سبب آن، دوستش مجبور بود براى كمك به او يا پذيرايى از او خود را به زحمت بيفكند و گاه حتى وسايل منزل خود را براى اين كار بفروشد چنين دوست خودخواهى لايق دوستى نيست. اولياء الله و پيروان آن ها هميشه اين دستور را در نظر داشتند و دربرابر دوستان خود بى تكلف بودند، به سادگى از آن ها پذيرايى مى كردند و با آن ها انس مى گرفتند.در مجموع، تكلف در پذيرايى از دوستان، عيوب زيادى دارد كه به چهار عيب آن به خصوص مى توان اشاره كرد: نخست اين كه سبب مى شود دوستان، كمتر يكديگر را ملاقات كنند زيرا تشريفات پردردسر به آسانى قابل تكرار نيست. دوم اين كه طرف مقابل ممكن است توانايى پذيرايى به آن شكل را نداشته باشد و سبب شرمندگى او در آينده شود. سوم اين كه از ساده زيستى كه مورد تأكيد اسلام است دور مى شوند. چهارم اين كه اينگونه پذيرايى ها غالباً توأم با خودنمايى و رياكارى است كه با روح تعليمات اسلامى سازگار نيست. 📘#حکمت_479 🔶 @Nahj_Et