شرحی بر نامه ششم نهج‌البلاغه امام علیه السلام طىّ این نامه در واقع در چند چیز با معاویه اتمام حجت مى کند: نخست اینکه مسأله بیعت او همانند بیعت مردم با خلفاى پیشین بود (بلکه از جهاتى برتر) بنابراین هیچ کس نمى تواند به مخالفت با آن برخیزد و باید همه با آن هماهنگ باشند. دیگر اینکه کسانى که از حوزه بیعت دور بوده اند چون به آنها خبر مى رسد که مهاجرین و انصار با کسى بیعت کرده اند، در نتیجه آنها نیز باید بپذیرند، همان گونه که سابقا هم چنین بوده است. دیگر اینکه اگر کسى بخواهد از این بیعت خارج شود باید او را باز گردانند و اگر سرکشى و مقاومت کند مسلمانان مى توانند با او به جنگ برخیزند. دیگر اینکه قتل عثمان را بهانه اى براى سرپیچى از بیعت قرار دادن بسیار نادرست و بى معناست، زیرا امام(علیه السلام) کمترین دخالت در قتل عثمان نداشته است. در پایان ـ مطابق آنچه در کتاب تمام نهج البلاغه است ـ از معاویه دعوت مى کند که با جریر بن عبدالله که نماینده آن حضرت بود بیعت کند و آتش ها را خاموش سازد. #نامه_6 🔶 @Nahj_Et

شرح نامه ۶ پاسخ کتبی حضرت علیه السلام به نامه معاویه دلیل شما بر لزوم اطاعت ابو بکر و عمر و عثمان بیعت مردم است، همان مردم با من هم بیعت کرده اند. إِنَّهُ بَايَعَنِي الْقَوْمُ الَّذِينَ بَايَعُوا أَبَا بَكْرٍ وَ عُمَرَ وَ عُثْمَانَ عَلَى مَا بَايَعُوهُمْ عَلَيْهِ و ........ 📙سایت بنیاد مجازی نهج البلاغه در فضای مجازی و تالیفات استاد #میرزامهدی_صادقی #نامه_6 #شرح_صوتی 🔶 @Nahj_Et