🏷 سختیِ دوست داشتنی! 🔅 #امام_علی_علیه_السلام : 🔸«برترينِ مردمان نزد خداوند، كسى است كه رفتار بر پايه حق ـ گرچه او را به سختى اندازد ـ ، برايش دوست داشتنى تر از باطل است؛ گرچه برايش سودآور شود» . 🔹«إنَّ أفضَلَ النّاسِ عِندَ اللّهِ مَن كانَ العَمَلُ بِالحَقِّ أحَبَّ إلَيهِ ـ وإن نَقَصَهُ وكَرَثَهُ ـ مِنَ الباطِلِ وإن جَرَّ إلَيهِ فائِدَةً وزادَهُ». ▫️ Imam Ali (AS) said, 'The best of people in the sight of Allah is he who likes to act according to what is right - even if it brings him loss and misery - more than what is wrong, even if it brings him profit and increase of wealth.' 📚 نهج البلاغه : خطبه ١٢٥ 🔶 @Nahj_Et

🏵 #امیرالمؤمنین علی علیه السلام : 🌼 وَ قَالَ (عليه السلام): شَتَّانَ مَا بَيْنَ عَمَلَيْنِ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَي تَبِعَتُهُ وَ عَمَلٍ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ يَبْقَي أَجْرُهُ. 🌷 ترغیب به بندگی : و درود خدا بر او فرمود: چقدر بین دو عمل فاصله دور است؟ عملی كه لذتش می رود و كیفر آن می ماند، و عملی كه رنج آن می گذرد و پاداش آن ماندگار است. حکمت121 🔶 @Nahj_Et

⭕️پيام فرشته الهى #نهج_البلاغه 🌎«خداوند فرشته اى دارد که همه روز بانگ مى زند بزایید براى مردن و گردآورید براى فنا و بنا کنید براى ویران شدن». 🖊در حقیقت امام روى سه چیز از مهم ترین مواهب زندگى دنیا انگشت گذارده و سرانجام همه آنها را روشن ساخت: فرزندان که عزیزترین سرمایه انسان اند و اموال که براى آن زحمت فراوان مى کشد و بناهاى مجلل که گاه قسمت عمده عمر خود را صرف آن مى کند. امام مى فرماید: هیچ یک از اینها بقا و دوامى ندارد و سرانجام گرد و غبار فنا بر روى همه آنها مى نشیند تنها چیزى که براى انسان باقى مى ماند اعمال خیر و نیکى هاست که نزد خدا ذخیره مى شود حکمت 132 🔶 @Nahj_Et

💢 بی‌اعتنایی امیرالمؤمنین به دنیا 💠 امام علی علیه السلام فرمودند: 🍃 اى دنيا، اى دنيا، از من دورى گزين... غير مرا فريب ده، كه مرا به تو نيازى نيست 🔹 يا دُنْيَا يَا دُنْيَا، إِلَيْكِ عَنِّي... غُرِّي غَيْرِي؛ لَا حَاجَةَ لِي فِيكِ؛ 📚 نهج البلاغه حکمت 77 🔶 @Nahj_Et

نهج البلاغه خطبه 185 - نشانه هاى خداوند در آفرینش حیوانات و کائنات أَ لاَ يَنْظُرُونَ إِلَى صَغِيرِ مَا خَلَقَ كَيْفَ أَحْكَمَ خَلْقَهُ وَ أَتْقَنَ تَرْكِيبَهُ وَ فَلَقَ لَهُ اَلسَّمْعَ وَ اَلْبَصَرَ وَ سَوَّى لَهُ اَلْعَظْمَ وَ اَلْبَشَرَ آيا به مخلوقات كوچك خدا نمى‌نگرند؟ كه چگونه آفرينش آن را استحكام بخشيد؟ و تركيب اندام آن را برقرار، و گوش و چشم براى آن پديد آورد، و استخوان و پوست متناسب خلق كرد اُنْظُرُوا إِلَى اَلنَّمْلَةِ فِي صِغَرِ جُثَّتِهَا وَ لَطَافَةِ هَيْئَتِهَا لاَ تَكَادُ تُنَالُ بِلَحْظِ اَلْبَصَرِ وَ لاَ بِمُسْتَدْرَكِ اَلْفِكَرِ كَيْفَ دَبَّتْ عَلَى أَرْضِهَا وَ صُبَّتْ عَلَى رِزْقِهَا تَنْقُلُ اَلْحَبَّةَ إِلَى جُحْرِهَا وَ تُعِدُّهَا فِي مُسْتَقَرِّهَا به مورچه و كوچكى جثّۀ آن بنگريد، كه چگونه لطافت خلقت او با چشم و انديشه انسان درك نمى‌شود، نگاه كنيد چگونه روى زمين راه مى‌رود، و براى به دست آوردن روزى خود تلاش مى‌كند؟ دانه‌ها را به لانه خود منتقل مى‌سازد، و در جايگاه مخصوص نگه مى‌دارد 🔶 @Nahj_Et

💢 ضرورت تغییر بدعتها 💠 امام علی علیه السلام فرمودند: 🍃 لوْ قَدِ اسْتَوَتْ قَدَمَايَ مِنْ هَذِهِ الْمَدَاحِضِ، لَغَيَّرْتُ أَشْيَاءَ. 🔹 اگر قدمهايم در اين لغزشگاهها استوار بماند، چيزهايى را تغيير خواهم داد. ✍️ امام علی علیه السلام در اين گفتار پرمعناى خود به انحرافات و بدعتهايى كه بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله پيدا شده بود اشاره فرمودند. ◀️ شاهد اين سخن ما خطبه اى است كه امام علی علیه السلام ضمن آن مى فرمايد: زمامداران پيش از من كارهايى انجام دادند كه برخلاف سنت رسول خدا صلی الله علیه و آله بود. عامدانه راه خلاف رفتند و نقض عهد آن حضرت كردند و سنتش را تغيير دادند و اگر من مردم را وادار به ترك آنها كنم و آنها را به حال اول و به همان چيزى كه در عهد رسول خدا صلی الله علیه و آله بود بازگردانم، لشكرم از اطراف من پراكنده مى شود تا آنجا كه تنهاى تنها مى مانم و يا كمى از شيعيان من با من مى مانند. 📚 حکمت 272 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

🔉 #صوت 🌐 #خطبه۱۹۷ 🔶 @Nahj_Et

🎦 همانگونه که قرآن آیاتی دارد که سجده‌ی واجب دارد نهج البلاغه هم خطبه‌هایی دارد که سجده‌ی واجب دارد و این مبالغه نیست! #آیت_الله_جوادی_آملی 🔶 @Nahj_Et

💠داستانی از نهج البلاغه👇 🔹مساوات در تقسیم بیت المال 💠🔹عبدالله بن زمعه بن اسود، از شیعیان و یاران حضرت علی (علیه السلام) بود، گرچه پدر و عمویش در جنگ بدر جزء سپاه شرک بودند و کشته شدند و جدش «اسود» از کسانی بود که پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم)را استهزاء می کرد، ولی خودش در خط علی (علیه السلام) حرکت می کرد، و از پیروان آن حضرت بود.[1] او، در موردی بیشتر از حق خود از بیت المال درخواست کرده و خیال می کرد به خاطر نزدیک بودنش به علی (علیه السلام) آن حضرت او را بر دیگران مقدم می دارد، ولی امام در پاسخ درخواست او فرمود: «انّ هذا المال لیس لی ولا لک، و انّما هی فیئّ للمسلمین، و جلب اسیافهم فان شرکتهم فی حربهم، کان لک مثل حظّهم و الاّ فجناه ایدیهم لا تکون لغیر افواههم؛ این ثروت، نه از آن من است و نه از آن تو، بلکه از غنائم جنگی است که مسلمانان با شمشیرهایشان آن را به دست آورده اند. اگر تو همراه آنها بوده ای، همانند آنها سهم داری، و گرنه دستچین آنها برای غیر دهان آنها نخواهد بود».[2] در اینجا به تناسب موضوع فوق به داستان ذیل توجه کنید: عاصم بن کلیب از پدرش نقل می کند که گفت: در محضر علی (علیه السلام) بودم که مقداری پول و چیزهای دیگر به عنوان بیت المال از ناحیه ای در ایران آورده بودند، حضرت برخاست و تصمیم تقسیم آن را گرفت، مردم برای دریافت سهمیه خود هجوم می آوردند حضرت برای حفظ انضباط، دستور فرمود: طنابی به عنوان حائل، اطراف اموال کشیدند و جمعیت در آن طرف طناب قرار گرفتند و خود علی (علیه السلام) داخل طناب شد و دستور فرمود: رؤسای هفت قبیله (که در آن روز در کوفه سکونت داشتند) حاضر شدند. حضرت سهمیه هر یک از قبائل را به نماینده آنها داد، تا نمایندگان آن اموال را به طور مساوی بین اعضاء قبیله خود تقسیم نمایند در آخر کار، یک قرص نان از داخل ظرف های خالی شده به دست آمد، علی (علیه السلام) فرمود: «همان نان را هفت قسمت کنید و برای هر قبیله ای از قبائل هفتگانه، یک قسمت آن را بگذارید» سپس فرمود: هذا جنای و خیاره فیه اذ کل جان یده الی فیه یعنی: «این دستچین من است و بهترینش در میانش می باشد، زیرا هر چیننده، دستش به دهان خودش باز می گردد».[3] و طبق روایت دیگر، امام علی (علیه السلام) اموال مسلمین را پس از آن که تقسیم می کرد، محل آن را جارو کرده و آب پاشی می نمود سپس خطاب به پول های زرد و سفید می فرمود: «یا صفراء غرّی غیری، یا بیضاء غرّی غیری؛ ای دینارهای زرد و درهم های سفید، غیر مرا فریب بدهید» سپس شعر فوق را می خواند و منظورش این بود که: هر کو عمل نکرد و عنایت امید داشت/دانه نَکِشت ابله و دخل انتظار کرد نابرده رنج، گنج میسر نمی شود/ مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد پی نوشت: [1]. مصادر نهج البلاغه، ج3، ص177. [2]. نگاه کنید به خطبه 232 نهج البلاغه از ابو اسحاق همدانی نقل شده: روزی دو زن نزد علی (علیه السلام) آمدند یکی از آنان عرب بود و دیگری کنیز آزاد شده. امام چند درهم و مقداری غذا به طور مساوی به هر کدام داد، زن عرب اعتراض کرد و گفت: من عرب هستم و این زن عجم است چرا به من بیشتر ندادی؟ امام (علیه السلام) فرمود: «سوگند به خدا من در تقسیم بیت المال فرزندان اسماعیل را بر فرزندان اسحاق، نیز برتر نمی بینم». (بحار، ج41، ص137). [3]. بحارالانوار، ج41، ص136 ـ شعر فوق از «عَمرو» خواهرزاده «جذیمه ابرش» است، که وی با دوستانش گیاهی از زمین می چیدند، دوستانش سبزی های بهتر را می خوردند، ولی «عمرو» سبزی های خوب را در میان آستینش می گذاشت و در آخر کار، آن چه را در آستینش قرار داده بود برای دایی خود آورد و گفت: «هذا جنای وخیاره فیه اذ کل جان یده الی فیه» یعنی: این دستچین من است که سبزی های نیکش نیز همراهش می باشد، ولی دوستان من، سبزی های خود را به دهانشان گذاردند و خوردند». امام علی (علیه السلام) به این شعر، متمثل شد و آن را کنایه از این مطلب گرفت که دست رنج هر کس مال خودش است و به همان اندازه که حق دارد به او می رسد (سفینه البحار، ج1، ص191). علامه مجلسی می گوید: «امام علی (علیه السلام) دنیای (مادی) را طلاق داده بود، وقتی از همه بلاد اسلامی ـ جز شام ـ اموال (بیت المال) فراوان و بسیار می آمد، آنها را بین افراد خود تقسیم می کرد و سپس این شعر را می خواند: هذا جنای و خیاره فیه... (بحار، ج41، ص148). 🔶 @Nahj_Et

🔻گفتگو صمیمی و متفاوت با نجم الدین شریعتی فقط به عشق علی نهج البلاغه بخوانید مخصوصا نامه حضرت به امام حسن علیه السلام 🔶 @Nahj_Et