✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷آیه ۶۹ ✨شأن نزول: بعضى از مفسران نقل کرده اند: جمعى از یهود کوشش داشتند افراد سرشناس و مبارزى از مسلمانان پاکدل چون معاذ و عمار و بعضى دیگر را به سوى آئین خود دعوت کنند و با وسوسه هاى شیطانى از اسلام بازگردانند، آیه فوق نازل شد و به همه مسلمانان در این زمینه اخطار کرد!(۱) 🌿تفسیر: 🔴وسوسه هاى یهود همان گونه که در شأن نزول گفته شد، دشمنان اسلام مخصوصاً یهود براى دور ساختن تازه مسلمانان از اسلام، از هیچگونه کوشش فروگذار نبودند، و حتى در یاران مخصوص پیامبر(صلى الله علیه وآله) چنین طمعى داشتند که: بتوانند آنها را از اسلام بازگردانند، و بى شک اگر مى توانستند در یک یا چند نفر از یاران نزدیک آن حضرت نفوذ کنند، ضربه بزرگى بر اسلام وارد مى شد، و زمینه براى تزلزل دیگران نیز فراهم مى گشت. آیه فوق ضمن افشاى این نقشه دشمنان، به آنها یادآور مى شود: دست از کوشش بیهوده خود بر دارند، مى فرماید: جمعى از اهل کتاب دوست داشتند شما را گمراه کنند (وَدَّتْ طائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ لَوْ یُضِلُّونَکُمْ).(۲)-(۳) غافل از این که تربیت مسلمانان در مکتب پیامبر(صلى الله علیه وآله) به اندازه اى حساب شده و آگاهانه بود که احتمال بازگشت وجود نداشت. آنها اسلام را با تمام هستى خود دریافته بودند و به آن عشق مىورزیدند، بنابراین، دشمنان نمى توانستند آنها را گمراه سازند. بلکه به گفته قرآن در ادامه این آیه، آنها تنها خودشان را گمراه مى کنند و نمى فهمند (وَ ما یُضِلُّونَ إِلاّ أَنْفُسَهُمْ وَ ما یَشْعُرُونَ). زیرا آنها با القاء شبهات و نسبت دادن خلاف ها به اسلام و پیامبر(صلى الله علیه وآله) روح بدبینى را در روح خود پرورش مى دادند; زیرا کسى که در صدد عیب جویى و خرده گیرى است، نقطه هاى قوت را نمى بیند و گاه بر اثر تعصب و لجاجت، نقاط نورانى و قوت در نظرش تاریک و منفى جلوه مى کند، و به همین دلیل، روز به روز بیشتر از حق فاصله مى گیرد. جمله وَ ما یَشْعُرُونَ: آنها متوجه نیستند و نمى فهمند گویا اشاره به همین نکته روانى است که انسان ناخودآگاه تحت تأثیر سخنان خویش است. و به هنگامى که سعى دارد دیگران را با سفسطه، دروغ و تهمت گمراه کند خودش از آثار آن بر کنار نخواهد بود و این خلاف گوئى ها کم کم در روح و جان او چنان اثر مى گذارد که به صورت یک عقیده راسخ در مى آید، و آنها را باور مى کند و براى همیشه گمراه مى شود. 📚۱ ـ این شأن نزول با اختلاف مختصرى در تفسیر ابوالفتوح ، روح المعانى ، تفسیر کبیر ، تفسیر قرطبى ، بحر المحیط ، تفسیر فخر رازى و غیر اینها (ذیل آیه مورد بحث) آمده است. ۲ ـ لَوْ در جمله لَوْ یُضِلُّونَکُمْ به معنى أَنْ مصدریه است، و از آنجا که لَوْ معنى تمنى را در این گونه موارد مى رساند، به جاى أَنْ نشسته تا رساتر باشد. ۳ ـ طائِفَةٌ از ماده طواف به معنى حرکت دور چیزى است، و از آنجا که در گذشته براى مسائل ایمنى و امنیتى، به صورت دسته جمعى، مسافرت مى کردند، واژه طائِفَة بر آنها اطلاق شد @Nahjolbalaghe2

✨✧﷽✧✨ 📖 ترتیل 🍃جزء۷ 🎤استاد پرهیزگار @Nahjolbalaghe2

✨ 🍃شرح حکمت ۵۶ (مکارم شیرازی) 💥دارایی و برازندگی، فقر و تنهایی 🍂🍃دامنه غنا و فقر امام در اين كلام پربارش اشاره به آثار غنا و فقر مى كند و مى فرمايد: «بى نيازى در غربت وطن است و نيازمندى در وطن غربت»; (الْغِنَى فِي الْغُرْبَةِ وَطَنٌ; وَالْفَقْرُ فِي الْوَطَنِ غُرْبَةٌ). وطن جايى است كه انسان در آنجا متولد شده و چشم به روى خويشاوندان و بستگان و نزديكان گشوده و مورد علاقه آنها قرار گرفته و در هر گوشه و كنار، آشنايى دارد و غربت جايى است كه انسان نه آشنايى دارد و نه دوست مهربانى و نه يار و مددكارى. امام مى فرمايد: شخص غنى هر جا برود به موجب غنايش پيوندهاى محبت را با اين و آن برقرار مى سازد و به سبب بذل و بخشش ياران و مددكارانى پيدا مى كند; ولى شخص فقير حتى در وطن خويش دوستان و بستگان را از دست مى دهد و گاه به صورت موجودى فراموش شده در مى آيد. پيام امام در اين سخن اين است كه مؤمنان بايد بكوشند و بى نياز شوند و به هنگام غنا و بى نيازى از مال و ثروت خويش براى جلب و جذب قلوب و كمك به نيازمندان استفاده كنند، از عواقب فقر بترسند، چرا كه فقر مايه ذلت و گاه مطابق بعضى از روايات سبب كفر مى شود. البته اين فقر با فقرى كه در روايات از آن تعريف شده تفاوت آشكارى دارد; فقر ممدوح به معناى «ساده زيستن» و يا «فقر الى الله» است. در اين باره در ذيل حكمت سوم شرح بيشترى داشتيم.(1) 📚پی نوشت: (1). سند گفتار حکیمانه: این کلام نورانى در غررالحکم با تفاوت و اضافاتى نقل شده که نشان مى دهد از منبع دیگرى گرفته شده است. (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 50). این سخن، در کتاب تمام نهج البلاغه در لابه لاى خطبه «وسیله» آمده است (تمام نهج البلاغه، ص 154). @Nahjolbalaghe2

✅شرح‌حکمت ۵۶ 👤استاد نظافت @Nahjolbalaghe2

📹 زیارت با رضایت 🔻کی گفته امام رضا(ع) دلشکسته‌ها رو بیشتر تحویل می‌گیره؟!

✨ 🍃ادامه تفسیر سوره آل عمران 🌷آیه ۷۰ 🔻چرا کتمان حق مى کنید؟ در ادامه گفتگو درباره فعالیت هاى تخریبى اهل کتاب، که در آیه سابق به آن اشاره شد، در این دو آیه روى سخن را به آنان کرده، و به خاطر کتمان حق و عدم تسلیم در برابر آن، آنها را شدیداً مورد سرزنش قرار مى دهد: نخست مى فرماید: اى اهل کتاب! چرا به آیات خدا کافر مى شوید در حالى که (به صحت و صدق آن) گواهى مى دهید (یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیاتِ اللّهِ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ).(۱) شما نشانه هاى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) را در تورات و انجیل خوانده اید و نسبت به آن آگاهى دارید، چرا راه انکار را در پیش مى گیرید؟ در آیه دوم بار دیگر آنها را مخاطب ساخته، مى گوید: اى اهل کتاب! چرا حق را با باطل مى آمیزید و مشتبه مى کنید؟ (تا مردم را به گمراهى بکشانید و خودتان نیز گمراه شوید) و چرا حق را پنهان مى دارید در حالى که مى دانید ؟ (یا أَهْلَ الْکِتابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ). در حقیقت در آیه قبل، خود آنها را به انحراف از راه حق که با علم و آگاهى صورت مى گرفته مؤاخذه مى کند، و در آیه دوم به منحرف ساختن دیگران. در ذیل آیه ۴۲ سوره بقره که همین مضمون را در بر داشت، بحث هاى دیگرى در این زمینه گذشت. 📚۱ ـ جمله تَشْهَدُونَ طبق تفسیرى که در بالا ذکر شد، به معنى علم و آگاهى است ـ همان گونه که در مجمع البیان و غیر آن آمده است ـ این علم و آگاهى از ذکر اوصاف پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در تورات و انجیل سرچشمه مى گرفت. ولى بعضى گفته اند: منظور از آن، علم و آگاهى به کفایت معجزات براى اثبات نبوت پیامبر اسلام است.و بعضى گفته اند: منظور این است که شما در ظاهر انکار مى کنید، ولى در جلسات خصوصى شهادت به صدق دعوت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و حقانیت او مى دهید. @Nahjolbalaghe2

✨✧﷽✧✨ 📖 ترتیل 🍃جزء۸ 🎤استاد پرهیزگار @Nahjolbalaghe2

🌷شرح نامه های نهج‌البلاغه ⬇️

✨ 🔹ادامه شرح نامه ۲۷ بخش ۴ ... بسيارى از شارحان نهج البلاغه گفته اند امام(عليه السلام) در نخستين سفارش در مورد نماز به اين نظر دارد که نماز را پيش از وقت (مثلا نماز ظهر را پيش از ظهر و نماز صبح را قبل از طلوع فجر) به جهت فراغت و بيکارى به جاى نياور; ولى با توجّه به اينکه کمتر کسى ديده ايم و شنيده ايم که نماز خود را قبل از ظهر يا قبل از غروب و طلوع فجر به جا آورد، زيرا اين مطلب بر همه حتى براى افراد کاهل نماز هم مسلم است که نماز قبل از وقت محتوايى ندارد، با توجّه به اين نکته، احتمال ديگرى در تفسير اين جمله هست که فرمايش امام(عليه السلام) ناظر به نماز اوّل وقت و آخر وقت است; مى فرمايد: چنان نباش که اگر بيکار باشى نماز را اوّل وقت بخوانى و اگر مشغول به کار باشى نماز را موکول به آخر وقت کنى، بلکه هميشه و در هر حال کار خود را تعطيل کن و نماز را در اوّل وقتش به جاى آور. در واقع اشاره به همان جمله معروف است که انسان به نمازش نگويد کار دارم بلکه به کارش بگويد نماز دارد. به يقين تقيد به نماز در اوّل وقت روح و جان و زندگى انسان را نورانى مى کند و کارهاى ديگر او از برکت نماز سامان مى يابد. در حديثى از امام باقر(عليه السلام) نقل شده است: «إِنَّ الصَّلاَةَ إِذَا ارْتَفَعَتْ فِي أَوَّلِ وَقْتِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَهِيَ بَيْضَاءُ مُشْرِقَةٌ تَقُولُ حَفِظْتَنِي حَفِظَکَ اللهُ وَإِذَا ارْتَفَعَتْ فِي غَيْرِ وَقْتِهَا بِغَيْرِ حُدُودِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَهِيَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَکَ اللهُ; هنگامى که نماز در اوّل وقت خوانده شود به سوى صاحبش باز مى گردد در حالى که سفيد و نورانى است و به او مى گويد: مرا محفوظ داشتى خداوند تو را حفظ کند و هنگامى که در غير وقت و بدون رعايت حدود انجام شود به صاحبش باز مى گردد در حالى که سياه و تاريک است و به او مى گويد مرا ضايع کردى خدا تو را ضايع کند».(5) جمله «وَاعْلَمْ...» همان گونه که در بالا اشاره شد دو معنا دارد يکى اينکه در دنيا ساير اعمال انسان تابع نماز اوست اگر نماز را به درستى انجام دهد از برکت نماز ساير اعمال او نيز به درستى انجام خواهد گرفت و ديگر اينکه در آخرت همان گونه که در روايات آمده نخستين چيزى که مورد حساب قرار مى گيرد، نماز است و سپس ساير اعمال: «إِنَّ أَوَّلَ مَا يُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الصَّلاَةُ فَإِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ مَا سِوَاهَا; نخستين چيزى که بندگان با آن حساب مى شوند نماز است اگر نماز مقبول شد بقيّه اعمال نيز قبول مى شود».(6) 📚پی نوشت: 1 . «محقوق» از ريشه «حق» گرفته شده و در اينجا به معناى شايسته و سزاوار است. 2 . «تنافح» از ريشه «منافحه» به معناى دفاع از چيزى گرفته شده و ريشه آن «نفح» بر وزن «فتح» است که غالباً به معناى نسيم ملايم و بوى خوش مى آيد و گاه به معناى دفع کردن چيزى است و «منافحه» از همين معنا گرفته شده است. 3 . کافى، ج 2، ص 57، ح 2. 4 . بحارالانوار، ج 74، ص 156، ح 132. 5 . کافى، ج 3، ص 268، باب من حافظ على صلاته، ح 4. 6 . همان مدرک.   @Nahjolbalaghe2

🍃 اسباب ‌قرب ‌به‌ خدا 🎤 حجت‌الاسلام ‌مومنی

#روزدست_دادن ✍️ امام رضا علیه السلام می‌فرماید: ✅ بخدا سوگند اگر مردم به درستى از فضیلت این روز آگاهى داشتند، هر آینه فرشتگان روزانه ده بار با آنان مصافحه مى‌كردند». 🤝 مصافحه 🤝 یا دست دادن از آداب اسلامی است و در روز عید غدیر به آن تاکید بیشتری شده است. امام علی علیه السلام می فرمایند: «روز عید غدیر هنگامی که یکدیگر را ملاقات می کنید با هم مصافحه کنید.»

🌷 #سردار_دلها #پنج‌شنبه‌های‌شهدایی🕊 #الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍوَعَجِّلْ‌فَرَجَهُمْ