جهت هر كه را بخواهد با ياری خود عزت می‌دهد، و رحيم است، رحمت خود را به هر كس بخواهد اختصاص می‌دهد. ‏البته در معنا و تفسير آيه مورد بحث وجوه ديگری است ضعيف، كه ذيلا از نظر خواننده می‌گذرد. ‏اول اينكه: جمله" و يومئذ" عطف باشد بر جمله" من قبل"، و مراد از آن اين باشد كه سلطنت خدا مختص به قبل و بعد نيست، بلكه حال نيز در تحت سلطنت اوست، گويا فرموده: امر به دست خدا است، چه قبل از فلان، و چه بعد از آن، و چه در حال، آن گاه جمله‌" يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ" ابتدای كلام است، اشكال اين وجه اين است كه نظم آيه را به هم می‌زند، و اول آن از آخرش جدا می‌گردد. ‏دوم اينكه: كلمه‌" بِنَصْرِ اللَّـهِ" متعلق است به كلمه" مؤمنون" نه به كلمه" يفرح" آن گاه به ملازمه‌ای كه در مقام هست، فهميده می‌شود كه غلبه روم به نصرت خدا بوده. ‏اشكال اين وجه اين است كه: مستلزم آن می‌شود كه مؤمنين هم در روز غلبه فرس خوشحال شوند، و هم در روز غلبه روم، چون در غلبه نصرتی است برای طرف غالب، و نصرت هم هميشه از خدا است، هم چنان كه خودش فرموده:" وَ مَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّـهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ" [نصرت نمی‌رسد مگر از ناحيه خدای عزيز و حكيم. سوره آل عمران، آيه ۱۲۶.]۳ پس اگر در آيه، فرح مؤمنين را اختصاص داده به روز غلبه روم، ترجيح بدون مرجحی مرتكب‌ شده است،- دقت بفرماييد-. ‏سوم اينكه: مراد از" نصر اللَّه" ياری مؤمنين عليه مشركين در روز جنگ بدر است، نه ياری روم عليه فرس، هر چند كه هر دو ياری در يك زمان اتفاق افتاده باشد، پس گويا فرموده: روم به زودی و در چند سال بعد غلبه می‌كند، و در هنگام غلبه روم مؤمنين هم بر مشركين غلبه می‌كنند، و به نصرتی كه خدا به ايشان داده خوشحال می‌گردند. اشكال اين وجه اين است كه: با جمله:" خدا هر كه را بخواهد ياری می‌كند" سازگار نيست. ‏چهارم اينكه: مراد از" نصرت" نصرت مؤمنين است، اما نه در جنگ بدر، بلكه به همين كه روم طبق پيشگويی قرآن غلبه كرده، چون اين پيشامد مؤمنين را سرفراز می‌كند، و می‌توانند قرآن و دين خود را به رخ كفار بكشند. ‏بعضی‌ [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۱.]۴ ديگر گفته‌اند:" مراد از" نصرت"، استيلای بعضی از كفار بر بعضی ديگر، و تفرقه كلمه آنها و شكستن شوكت آنهاست". و اين وجوه و امثال اينها وجوه قابل اعتناء نيست. ‏[اشاره‌ای در مورد وجه اينكه خداوند خلف وعده نمی‌كند (لا يُخْلِفُ اللَّـهُ وَعْدَهُ)] ‏" وَعْدَ اللَّـهِ، لا يُخْلِفُ اللَّـهُ وَعْدَهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ" كلمه‌" وَعْدَ اللَّـهِ" مفعول مطلق فعل حذف شده است، و تقدير آن" وعد اللَّه وعدا" می‌باشد، يعنی خدا وعده داده وعده دادنی چنين و چنان. و جمله" لا يخلف" از اخلاف است، و اخلاف به وعده وفا نكردن است. و جمله‌" وَعْدَ اللَّـهِ" تاكيد و تثبيت وعده سابق است، كه می‌فرمود" سَيَغْلِبُونَ"، و" يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ"، هم چنان كه جمله‌" لا يُخْلِفُ اللَّـهُ وَعْدَهُ"، تاكيد و تثبيت جمله‌" وَعْدَ اللَّـهِ" است. ‏مساله خلف وعده نكردن خدا، در آيه مورد بحث و آيه‌" إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ" [به درستی كه خداوند از وعده خود تخلف نمی‌كند. سوره رعد، آيه ۳۱.]۵ آمده، كه به كلی خلف وعده را از خدا نفی می‌كند و خلف وعده هر چند در پاره‌ای اوقات از قبيل موارد اضطراری عملی پسنديده می‌شود، و به همين جهت می‌توان گفت قبح آن ذاتی نيست، و ليكن از آنجايی كه هيچ عاملی خدا را مضطر به خلف وعده نمی‌كند، پس خلف وعده در حق او هميشه زشت است. ‏علاوه بر اين خلف ملازم با كمبود داشتن است، و خدا كاملی است كه كمبود در باره او محال است. از اين هم كه بگذريم خودش در آيات مذكور از كلام مجيدش خبر داده كه خلف وعده نمی‌كند، و او راستگوترين راستگويان است، و همو است كه در كلام بی مانندش فرموده: ‏" وَ الْحَقَّ أَقُولُ" [من همواره حق می‌گويم. سوره ص، آيه ۸۴.]۶. ‏" وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ"- يعنی و ليكن بيشتر مردم به شؤون خدای تعالی جاهلند، و به وعده او اطمينان و وثوق ندارند، او را چون امثال خود می‌پندارند، كه هم راست می‌گويند، و هم دروغ، هم وعده می‌دهند، و هم خلف وعده می‌كنند. ‏[چند وجه در بيان مفاد آيه:" يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا ..."] ‏" يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ" جمله" يعلمون" به طوری كه در كشاف گفته- بدل است از جمله" لا يعلمون" و با در نظر گرفتن اينكه هر جا بدل در كلام آيد" مبدل منه" آن در حكم سقوط است، از اين به دست می‌آيد كه فرقی بين ندانستن يعنی جهل و بين دانستنی كه از امور مادی تجاوز نمی‌كند نيست، يعنی كسی كه عملش تنها در امور مادی است، در حقيقت با جاهل هيچ فرقی ندارد [تفسير كشاف، ج ۳، ص ۴۶۸.]۷. ‏بعضی‌ [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۲.]۸ ديگر گفته‌اند:" جمله مذكور استثنايی است، می‌خ

واهد علت جهلشان را بيان كند، جهلشان به حقانيت وعده خدا، و اينكه امر به دست اوست، چه قبل و چه بعد، و او مؤمنين را عليه كفار ياری خواهد كرد، و آن علت اين است كه: علم خود را به اموری مادی اختصاص داده‌اند، و معنای آن اين است كه: كفار حقايق مذكور را نمی‌دانند، و علمی ندارند، مگر به امور ظاهری دنيا" و اين ظاهرتر است. ‏و اگر كلمه" ظاهرا" را نكره آورد، و فرمود: ظاهری از حيات دنيا را می‌دانند، برای اين است كه آن را تحقير كند، و ظاهر حيات دنيا، در مقابل باطن آن، همان چيزهايی است كه با حواس ظاهريشان احساس می‌كنند، و اين احساس وادارشان می‌كند كه در پی تحصيل آن برآيند، و به آن دل‌بسته، غير آن را يعنی حيات آخرت، و معارف مربوط به آن را فراموش كنند، و از خيرات و منافعی كه در آن است، و منافع و خيرات واقعی و به حقيقت معنای كلمه است غفلت بورزند. ‏بعضی‌ [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۱.]۹ ديگر گفته‌اند:" كلمه" ظاهر" در آيه به معنای زايل است، و استشهاد كرده‌اند به شعر شاعر كه گفته: ‏و عيرها الواشون أنی أحبها ‏ ‏و تلك شكاة ظاهر عنك عارها ‏ ‏يعنی سخن‌چينان محبوبه مرا سرزنش كردند به اينكه من او را دوست می‌دارم و ننگ اين سرزنش از محبوبه من زايل شدنی است. ‏و معنای آيه اين است كه: كفار از دنيا چيزهايی را می‌دانند كه زايل و ناپايدار است". و ليكن اين معنا كه برای كلمه" ظاهر" كرده‌اند، معنای غير متداولی است. ‏[توضيح مراد از اينكه فرمود: خداوند جهان را جز به" حق" و" أَجَلٍ مُسَمًّی" نيافريد] ‏" أَ وَ لَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ ما خَلَقَ اللَّـهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّی ..." مراد از حق بودن خلقت آسمانها و زمين، و آنچه بين آن دو است،- و خلاصه حق بودن همه عوالم محسوس- اين است كه: خلقت آن عبث و بی نتيجه نبوده، كه موجود شود و بعد معدوم گردد، و دوباره موجود گشته و سپس معدوم شود، بدون اينكه غرضی و هدفی از آن منظور باشد، پس خدای تعالی اگر عالم را خلق كرده به خاطر غايت و نتيجه‌ای بوده كه بر خلقت آن مترتب می‌شده. ‏ممكن است گفته شود غايت و نتيجه خلقت هر جزء از عالم جزئی ديگر است، كه بعد از آن موجود می‌شود، مانند فرزند كه بعد از پدر به وجود می‌آيد، پس هر موجود آينده‌ای خلف و نتيجه موجود قبلی خويش است. ليكن اين حرف صحيح نيست، چون سراپای عالم با همه اجزايش دائم الوجود نيست بلكه همه آن فانی و هالك است، و قهرا بايد نتيجه و هدفی از خلقت آن در بين باشد، كه آن نتيجه بعد از فنای آن هويدا می‌شود، و به همين جهت می‌بينيم كه جمله:" خلق نكرد آسمانها و زمين و ما بين آن دو را مگر به حق" مقيد كرد به جمله:" و سرآمدی معين". ‏پس معلوم می‌شود هستی عالم تا مدتی معين است، و بنا بر اين استفهام در آيه، برای تعجب است، و تعبير به تفكر در نفوس، از باب به‌كار بردن كنايه است، و معنای آن اين است كه: آيا اين قدر فراغت خاطر ندارند كه در اين مساله بينديشند؟ و آن را در ذهن خود بياورند؟ ‏گويا كفار از بس سرگرم امور دنيا هستند، و برای آن تلاش نموده، و فكرشان پريشان است كه خود را هم فراموش كرده‌اند، و در صورتی كه خود را در ذهن خود حاضر سازند، در حقيقت در خويشتن خود قرار گرفته‌اند، آن وقت تفكرشان تفكری با تمركز خواهد بود، و فكرشان پراكنده و متفرق نخواهد بود، پس آن وقت فكر ايشان را به سوی حق هدايت و به واقع امر ارشاد می‌كند. بعضی‌ [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۳.]۱۰ گفته‌اند:" مراد از تفكرشان در انفسشان، اين است كه: در خلقت خود فكر كنند، كه يك يكشان حادثند، و حادث محتاج به پديد آورنده‌ای قديم، زنده، قادر، دانا و حكيم است، پس چنين پديد آورنده‌ای آنچه پديد می‌آورد عبث و بيهوده نمی‌باشد، بلكه به منظور هدفی پديد می‌آورد، كه مطلوب و پسنديده است، به طوری كه نمی‌توان از آن چشم پوشيد، و اين هدف چيزی نيست كه عايد خود او گردد، برای اينكه او غنی مطلق است، بلكه چيزی است كه باز عايد خلق می‌شود، و آن عبارت است از پاداش نيك، و اين پاداش نيك ممكن نيست داده شود مگر در برابر عمل صالح، پس بايد دينی و شريعتی باشد تا عمل نيك را از عمل زشت مشخص كند، و چون پای دين به ميان آيد، ناچار بايد كلاسی باشد كه افراد در آن كلاس امتحان خود را نسبت به آن دين بدهند، و نيز بايد عالم ديگری باشد كه آنان كه در آن كلاس مردود شده‌اند، كيفر، و آنان كه موفق شده‌اند پاداش داده شوند، آن كلاس همان دنيا، و آن عالم ديگر عالم آخرت است". ‏ولی اين تفسير صحيح نيست، برای اينكه هر چند جمله‌" أَ وَ لَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ" با آن سازگاری دارد، اما اتصال آن با جمله‌" ما خَلَقَ اللَّـهُ السَّماواتِ"، با آن نمی‌سازد، مگر اينكه از اتصال صدر و ذيل آيه صرف نظر شود، و آن هم صحيح نيست. ‏جمله‌" ما خَلَقَ اللَّـهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّی"،

همان واقعيت و فكر است كه بايد در آن امعان و دقت كنند، و بيانش بنا بر آنچه گذشت. اين است كه: خداوند، همه عالم و جزئی از آن را هم جز به حق نيافريده، حال چه اين خلق ملابس و متصف به حق باشد و يا مصاحب و همراه با آن، هر چه باشد، آن را به خاطر غرضی و غايتی حقيقی آفريده، نه اينكه غرضش سرگرمی و عبث بوده باشد، و نيز نيافريده مگر برای مدتی معين، پس هيچ يك از اجزای عالم تا بی نهايت باقی نمی‌ماند، بلكه روزی فانی می‌شود، و وقتی يك يك اجزای عالم، و نيز مجموع آن، مخلوقی دارای نتيجه و غايت باشد، و نيز وقتی هيچ يك از اجزای آن دائمی نباشد، معلوم می‌شود غايت و نتيجه آن بعد از فنای آن مترتب می‌شود، و اين همان آخرتی است كه بعد از گذشتن عمر دنيا و فنای آن ظاهر می‌شود. ‏جمله‌" وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ لَكافِرُونَ" با اينكه فعل تعجب در آن نيامده، مع ذلك افاده تعجب می‌كند، هم چنان كه آيه با استفهام تعجبی آغاز شد. و مراد از" لقاء اللَّه" همان بازگشت به سوی او در معاد است، و اگر آن را ديدار خوانده، برای اين است كه كفر آنان را شگفت‌آورتر سازد، و بفهماند كه چطور ممكن است از ناحيه خدا آغاز گردند، ولی سرانجامشان به سوی او نباشد، و به همين جهت مطلب را با كلمه" ان" تاكيد كرد تا اشاره كرده باشد به اينكه كفر به معاد فی نفسه چيزی است كه قابل قبول نيست. ‏" أَ وَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ..." بعد از آنكه فرمود: بسياری از مردم به معاد كافرند، و چون با كفر به معاد، دين حق لغو می‌شود، لذا دنباله آن سرگذشت امت‌های كافر گذشته را خاطرنشان ساخت، باشد كه از شنيدن آن عبرت گرفته و از كفر دست بردارند، و كلمه" اثاروا الأرض" به معنای زير و رو كردن زمين برای زراعت و تعمير و امثال آن است. ‏" وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ"- يعنی خدا به ايشان ستم نكرد، بلكه خودشان با كفر و معصيت به خود ستم كردند. ‏[دو وجه در معنای آيه:" ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذِينَ أَساؤُا السُّوای‌ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّـهِ ..."] ‏" ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذِينَ أَساؤُا السُّوای‌ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّـهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ" اين آيه سرانجام كار ستمگران مذكور را بيان می‌كند، و به همين جهت با كلمه" ثم- سپس" تعبير كرد، و كلمه" عاقبة" با (نصب) خوانده می‌شود، چون خبر" كان" و اسم" كان" كلمه" سوای" است، و با اينكه قاعدتا بايد اسم" كان" اول بيايد، و سپس خبر، اگر خبر را مقدم ذكر كرده، برای اين است كه حصر را افاده كند، و بفهماند كه سرانجامشان جز" سوای" چيزی نيست. ‏در كلمه" اساؤا" نفرموده در چه چيز بد كردند، و خلاصه متعلق آن را ذكر نكرده و معنايش" عملوا السوء- بد كردند"، است و كلمه" سوای" به معنای حالتی است كه صاحبش از آن در رنج باشد، و مقصود از آن در اين جا عذاب بد است و جمله‌" أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّـهِ" در تقدير" لتكذيبهم بآيات اللَّه" است، و لام تعليل از آن حذف شده. ‏و معنايش اين است كه: سپس سوء العذاب سرانجام كار كسانی شد كه عمل بد می‌كردند، و غير اين سرانجامی نداشتند، برای اينكه آيات خدا را تكذيب و استهزاء می‌كردند. ‏بعضی‌ [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۴.]۱۱ گفته‌اند:" كلمه" سوای" مفعول است برای كلمه" اساؤا" و خبر كان جمله‌" أَنْ كَذَّبُوا ..." است، و معنای آيه اين است كه:" گناهان سرانجام گنه‌كاران را به كفر و تكذيب آيات خدا و استهزای آن كشانيد". ‏ليكن هر چند اين معنا در جای خود صحيح است، و گناه چنين طبعی دارد، و ليكن‌ مناسب با مقام همان معنای اول است، چون مقام، مقام انذار و بصيرت و عبرت است، و مناسب با چنين مقامی اين است كه: سرانجام گنه‌كاران كه همان" سوء العذاب" است به رخ آنان كشيده شود، نه اينكه بگوييم:" زنهار گناه مكنيد كه سرانجام كسانی كه قبل از شما گناه كردند اين شد كه به بزرگترين گناهان يعنی تكذيب آيات خدا و استهزای آن دچار شدند". ‏" اللَّـهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ" بعد از آنكه حجت بر معاد را ذكر كرد و تكذيب بسياری از مردم را خاطرنشان ساخت، نتيجه را به طور خلاصه بيان فرمود، و آن اين است كه: آغاز و انجام به دست خدای سبحان است، و همه به سوی او بازمی‌گردند، و مراد از خلق، مخلوقات است، و به همين جهت ضمير جمع را به آنان برگردانيد، و فرمود" ترجعون- برمی‌گردانده می‌شويد". ‏" وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ" اين آيه حال مجرمين را بيان می‌كند، كه بعد از قيام ساعت يعنی برگشتن به سوی خدا برای حساب و جزاء، چه حالی دارند. و كلمه" يبلس" از مصدر" ابلاس" است، كه: به معنای نوميدی از رحمت خداست، كه منشا همه شقاوتها و بدبختی‌ها است. ‏" وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكائِهِمْ شُفَعاءُ وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرِينَ" اين جمله می

‌خواهد بفرمايد: اين گروه با ياسی كه از ناحيه اعمال خودشان دارند، از شفاعت خدايانی هم كه در دنيا شريك خدا گرفته بودند، و به آن اميد، آنها را می‌پرستيدند، و می‌گفتند:" هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّـهِ‌- اينها شفيعان ما، نزد خدايند"، مايوس خواهند شد، و عبادت بت‌ها را پنهان خواهند كرد" وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرِينَ‌- پرستشی را كه نسبت به شركاء داشتند پنهان می‌كنند"، چون كلمه" كافرين" به معنای" ساترين" است. ‏" وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ‌ ... مُحْضَرُونَ" در مجمع البيان گفته: كلمه" روضة" به معنای بستانی است كه حسن منظر و خوشبويی او به نهايت رسيده باشد [مجمع البيان، ج ۸، ص ۲۹۸.]۱۲، و در مفردات گفته:" كلمه" حبر" به معنای اثر نيكی است كه همه آن را مستحسن بدارند،- تا آنجا كه گفته:- معنای‌" فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ" اين است كه: در باغی فرح می‌كنند، بقدری كه اثر و نشانه تنعم در سيمايشان ظاهر شود" [مفردات راغب، ماده" حبر".]۱۳. و مراد از تفرق خلق در روز قيامت اين است كه: صالحان از مجرمان جدا می‌گردند، يكی به آتش، و ديگری به بهشت وارد می‌شود، همان طور كه دو آيه بعد آن را شرح می‌دهد. ‏و لزوم اين تمايز در وجود، همان حقيقتی است كه خدای تعالی آن را برهان بر ثبوت معاد گرفت، آنجا كه فرمود" أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَواءً مَحْياهُمْ وَ مَماتُهُمْ ساءَ ما يَحْكُمُونَ" [يعنی آيا كسانی كه مرتكب گناهان می‌شوند، گمان كرده‌اند كه ما ايشان را برابر با كسانی می‌دانيم كه ايمان آورده و اعمال نيك كرده‌اند؟ و زندگی و مرگشان يكسان است؟ چه بد داوری است كه كرده‌اند. سوره جاثيه، آيه ۲۱.]۱۴. ‏[نكاتی كه از آيه:" فَسُبْحانَ اللَّـهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ ..." استفاده می‌شود] ‏" فَسُبْحانَ اللَّـهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ" بعد از آنكه بيان داشت كه خدا خلقت را آغاز كرده، و سپس ايشان را برای لقای خود مبعوث می‌كند، و سپس به دو طايفه بهشتی و دوزخی، متنعم و معذب متفرق می‌كند، مؤمنين را كه اعمال صالح می‌كنند به سوی بهشت، و كفار را كه آيات خدا را تكذيب می‌كنند به دوزخ می‌برد، و نيز بعد از آنكه خاطرنشان ساخت كه تكذيب‌كنندگان آيات خدا در دنيا نيرومند و مرفه و توانگر هستند، و ليكن آخرت را فراموش كرده و در نتيجه آيات خدای را تكذيب نموده، و بدان استهزاء كردند، و سرانجام كارشان منتهی به عذاب استيصال شد، و اين عذاب كيفر ظلمی بود كه خودشان به خود كردند، و خدا به آنان ظلم نكرد. ‏و چون از بيان مزبور، اين معنا به دست آمد كه در دار خلقت تدبيری الهی و متقن در كار هست، تدبيری كه بهتر از آن و زيباتر از آن تصور ندارد، و نيز به دست آمد كه انسانها در سير تاريخی خود گناهان و خطاهايی در عقيده داشته، و در باره پروردگار خود مرتكب بديها، و اسائه ادبها شدند، شريك‌هايی برايش تراشيده، و ديدارش را منكر شدند، و گناهانی ديگر كردند. ‏لذا دنبالش خدای را در هر زمان متجدد تسبيح، و بر صنع و تدبيرش در آسمانها و زمين يعنی در سراسر عالم مشهود تحميد كرده، پس خدا از آن عقايد باطل و اعمال زشت منزه است، و در تمامی آنچه در آسمان و زمين آفريده محمود و ستايش شده است. ‏از اين حمد و تسبيح چند نكته به دست می‌آيد. اول اينكه: تسبيح و تحميد در آيه شريفه انشايی، و از ناحيه خود خدای تعالی است، نه اينكه برای ديگران انشاء كرده باشد، تا معنايش" قولوا سبحان اللَّه، و قولوا الحمد للَّه- خدا را تسبيح و تحميد كنيد" باشد. و اين اولين بار نيست كه خدا خود را تسبيح و تحميد گفته، بلكه در كلام مجيدش مكرر آمده، مانند آيه:" سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ" [منزه است خدای تو كه پروردگار عزت است. سوره صافات، آيه ۱۸۰.]۱۵، و آيه‌" تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلی‌ عَبْدِهِ" [حمد خدايی را كه فرقان را بر بنده‌اش نازل كرد. سوره فرقان، آيه ۱.]۱۶. ‏نكته دوم اينكه: مراد از تسبيح و تحميد معنای مطلق آن است، نه نمازهای واجب روزانه، كه بيشتر مفسرين‌ [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۷.]۱۷ كه كلمه" قول" را در تقدير گرفته‌اند و گفته‌اند: معنای آيه اين است كه: بگوييد" سبحان اللَّه و الحمد للَّه". ‏سوم اينكه: جمله‌" وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ" جمله‌ای است معترضه، كه بين معطوف و معطوف عليه واقع شده دو جمله‌" وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ" هر دو عطفند بر محل‌" حِينَ تُمْسُونَ"، نه بر جمله‌" فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ"، تا در نتيجه صبح و عصر مخصوص تسبيح و سماوات و ارض و ظهر و شب مخصوص حمد شود، بلكه همه اين اوقات مخصوص تسبيح، و همه مكانها مخصوص حمد است. ‏بنا بر اين سياق آيه اشاره

‌كنند، ابو بكر پاسخ آن جناب را به مردم رسانيد، مشركين گفتند مدتی برای اين پيشگويی مقرر كن، اگر در اين مدت فارسيان غلبه كردند، شما فلان مقدار ... به ما بدهيد، و اگر روميان غلبه كردند ما فلان مقدار ... می‌دهيم، ابو بكر مدت پنج سال معين كرد، و در اين مدت امپراطوری روم بر ديگری غلبه نكرد، ابو بكر جريان را به عرض رسول خدا (ص) رسانيد، حضرت فرمود: چرا- يادم می‌آيد فرمود- كمتر از ده سال معين نكردی، آن گاه چيزی نگذشت كه روم بر فارس غلبه كرد، و در اين باره آيه شريفه قرآن می‌فرمايد:" الم غُلِبَتِ الرُّومُ" پس روميان هم مغلوب شدند، و هم غلبه كردند. ‏خدای تعالی می‌فرمايد:" لِلَّـهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّـهِ" سفيان گفته: شنيده‌ام كه در روز جنگ بدر روميان غلبه كردند و مسلمين خوشحال شدند [الدر المنثور، ج ۵، ص ۱۵۰.]۲۲. البته در اين معنا روايات ديگری هست كه تا حدی با هم اختلاف دارند، مثلا در بعضی آمده كه اين شرطبندی و قمار بين ابی بكر و ابی بن خلف بوده، و در بعضی ديگر آمده كه در حقيقت بين همه مسلمين و همه مشركين بوده، چيزی كه هست ابو بكر از طرف مسلمانان، و ابی از طرف مشركين شرط بسته‌اند، و در بعضی ديگر آمده كه اصلا بين دو طرف بوده، نه شخص ابی بكر و ابی، و در بعضی ديگر مانند روايتی كه ما نقل كرديم آمده كه بين شخص ابی بكر و همه مشركين بوده. ‏و همچنين در باره مدت شرطبندی در بعضی سه سال، و در بعضی پنج سال، و در بعضی شش سال، و در بعضی هفت سال آمده. ‏و نيز در بعضی از آنها آمده كه مدت مقرر هفت سال بود، و در مكه به سرآمد، و ابو بكر به دستور رسول خدا (ص) دو سال آن را تمديد كرد، تا آنكه روميان غلبه كردند، و در بعضی ديگر مخالف اين آمده. ‏و نيز در بعضی آمده كه مدت دوم نيز در مكه منقضی شد، و در بعضی ديگر آمده كه بعد از هجرت به سرآمد، و غلبه روم در روز جنگ بدر اتفاق افتاد، و در بعضی ديگر آمده كه در روز حديبيه واقع شد. ‏باز در بعضی از آن روايات آمده كه ابو بكر وقتی بر سر غلبه روم با مشركين قمار زد، شرطی از ايشان گرفت، و آن عبارت بود از صد شتر چاق و فربه، و آن را نزد رسول خدا (ص) آورد، حضرت فرمود اين حلال نيست، صدقه‌اش بده. ‏آنچه همه روايات در آن اتفاق دارند اين است كه: ابو بكر با مشركين شرط بسته، و شرط را برد، و اين شرطبندی و قمار به اشاره رسول خدا (ص) بوده، بعد توجيه كرده‌اند به اينكه اين جريان قبل از نزول حرمت قمار بوده، چون قمار با شراب در يك آيه تحريم شد، و آن اواخر عمر رسول خدا (ص) بود. ‏و ليكن ما در تفسير آيه تحريم شراب و قمار گفتيم كه شراب از همان اول بعثت حرام بوده، و حرمت آن و زنا در دين جديد معروف بوده. ‏علاوه بر اين خمر و ميسر- كه همان شراب و قمار باشد- به نص آيه بقره كه می‌فرمايد:" يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ" [سؤال می‌كنند از تو راجع به شراب و قمار بگو در آنها گناهان بزرگی است. سوره بقره، آيه ۲۱۹.]۲۳ اثم هستند، و" اثم" به نص آيه‌ اعراف كه فرموده:" قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْيَ" [بگو جز اين نيست كه پروردگارم همه فاحشه‌ها را چه ظاهری باشد و چه پنهانی، و نيز اثم و ستم را حرام كرده است. سوره اعراف، آيه ۳۳.]۲۴ حرام است و با در نظر داشتن اين كه سوره اعراف از سوره‌های قديمی قرآن است كه در مكه نازل شده محال است كه رسول خدا (ص) به ابی بكر اشاره كرده باشد كه با مشركين قمار و شرطبندی كند. ‏و به فرض هم كه حرمت قمار در اواخر عمر رسول خدا (ص) نازل شده باشد، اشكال ديگری كه بر اين روايات وارد است، اين كلام رسول خدا (ص) است كه به ابی بكر فرموده باشد: اين حرام است، ببر و صدقه بده، چون اين حرف را با هيچ يك از موازين فقهی نمی‌شود تصحيح كرد، مگر چيزی كه مال مردم و حرام است می‌شود صدقه داد؟ آن گاه برای رفع اين اشكال دست و پای زيادی زده‌اند، ولی هر چه بيشتر دست و پا كرده‌اند اشكال بزرگتر شده است، اشكال ديگری كه به روايت وارد است اين است كه: فارسيان را بت‌پرست دانست در حالی كه فارسيان هر چند مشرك بودند اما بت برای خود درست نكرده بودند. ‏و در تفسير قمی در ذيل آيه‌" يَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُونَ" گفته: يعنی دنيای حاضر را می‌بينند، و در باره آخرت، خود را به غفلت می‌زنند [تفسير قمی، ج ۲، ص ۱۵۳.]۲۵. ‏و در خصال آمده كه از امام صادق از معنای آيه‌" أَ وَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ" پرسيدند، فرمود: يعنی آيا در قرآن نظر نمی‌كنند [خصال، ج ۲، ص ۴۵۵، حديث ۱۰۲( ط علميه اسلاميه).]۲۶. ‏و در تفسير قمی در ذيل جمله:" وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ" گفته: يعنی به سوی جهنم و بهشت‌ [تفسير قمی، ج ۲، ص ۱۵۳.]۲۷. ‏۱ روح الم

عانی، ج ۲۱، ص ۱۷. ‏۲ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۰. ‏۳ نصرت نمی‌رسد مگر از ناحيه خدای عزيز و حكيم. سوره آل عمران، آيه ۱۲۶. ‏۴ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۱. ‏۵ به درستی كه خداوند از وعده خود تخلف نمی‌كند. سوره رعد، آيه ۳۱. ‏۶ من همواره حق می‌گويم. سوره ص، آيه ۸۴. ‏۷ تفسير كشاف، ج ۳، ص ۴۶۸. ‏۸ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۲. ‏۹ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۱. ‏۱۰ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۳. ‏۱۱ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۴. ‏۱۲ مجمع البيان، ج ۸، ص ۲۹۸. ‏۱۳ مفردات راغب، ماده" حبر". ‏۱۴ يعنی آيا كسانی كه مرتكب گناهان می‌شوند، گمان كرده‌اند كه ما ايشان را برابر با كسانی می‌دانيم كه ايمان آورده و اعمال نيك كرده‌اند؟ و زندگی و مرگشان يكسان است؟ چه بد داوری است كه كرده‌اند. سوره جاثيه، آيه ۲۱. ‏۱۵ منزه است خدای تو كه پروردگار عزت است. سوره صافات، آيه ۱۸۰. ‏۱۶ حمد خدايی را كه فرقان را بر بنده‌اش نازل كرد. سوره فرقان، آيه ۱. ‏۱۷ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۷. ‏۱۸ موجودی نيست مگر اينكه تسبيح حمد او را می‌گويد. سوره اسراء، آيه ۴۴. ‏۱۹ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۹. ‏۲۰ روح المعانی، ج ۲۱، ص ۳۰. ‏۲۱ آيا كسی كه مرده بود پس او را زنده كرديم و برايش نوری قرار داديم. سوره انعام، آيه ۱۲۲. ‏۲۲ الدر المنثور، ج ۵، ص ۱۵۰. ‏۲۳ سؤال می‌كنند از تو راجع به شراب و قمار بگو در آنها گناهان بزرگی است. سوره بقره، آيه ۲۱۹. ‏۲۴ بگو جز اين نيست كه پروردگارم همه فاحشه‌ها را چه ظاهری باشد و چه پنهانی، و نيز اثم و ستم را حرام كرده است. سوره اعراف، آيه ۳۳. ‏۲۵ تفسير قمی، ج ۲، ص ۱۵۳. ‏۲۶ خصال، ج ۲، ص ۴۵۵، حديث ۱۰۲( ط علميه اسلاميه). ‏۲۷ تفسير قمی، ج ۲، ص ۱۵۳.

می‌كند به اينكه خلقت و تدبيری كه در آسمانها و زمين هست مخصوص خدا است، كه با حسنش اقتضای حمد و ثنای خدای سبحان را دارد، و نيز می‌رساند كه انسان در سير تاريخ و در زمانهای مختلف، شرك و گناهانی مرتكب شده، كه ساحت مقدس خدای تعالی منزه از آن است. ‏البته می‌توان اعتبار ديگری را در نظر گرفت كه با آن اعتبار تحميد و تسبيح مربوط به يك چيز می‌شود، و آن اين است كه: زمانها با همه دگرگونيها و گذشتن‌هايش، خود يكی از موجودات آسمانها و زمين است، و با وجود خود، خدای را ثنا می‌گويد، آن گاه آنچه در آسمانها و زمين است، با فقر و حاجتی كه به خدای تعالی دارد، و ذلتی كه در پيشگاه او دارد و نقصی كه نسبت به كمال او دارد، او را تسبيح گفته و از نقص و حاجت و ذلتی كه در خويش سراغ دارد منزه می‌دارد، هم چنان كه خدا می‌گويد" وَ إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ" [موجودی نيست مگر اينكه تسبيح حمد او را می‌گويد. سوره اسراء، آيه ۴۴.]۱۸، و اين اعتبار هر چند كه در جای خود صحيح است ليكن منظور نظر دو آيه مورد بحث نيست. ‏مفسرين در معنای دو آيه اقوال مختلف ديگری دارند، كه مهم‌ترين آنها را در آنجا كه‌ وجوه را ذكر می‌كرديم، نقل نموديم. ‏و اگر در آيه شريفه در باره صبح و عصر و ظهر، كلمه" حين" را آورد، ولی در خصوص" عشاء- سر شب" اين كلمه را نياورد، بلكه فرمود" عشيا"، از اين جهت است كه كلمه مذكور فعلی از باب افعال از آن مشتق نشده، به خلاف" مساء و صباح و ظهيره" كه" امساء و اصباح و اظهار" از آنها مشتق شده است، و داخل شدن در" مساء و صباح و ظهيره" را می‌رساند.- اينطور [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۲۹.]۱۹ گفته‌اند-. ‏باقی می‌ماند خطاب در" حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ‌ و تظهرون- عصر می‌كنيد و صبح و ظهر می‌كنيد" كه آيا اين خطاب از باب التفات است، و يا نكته‌ای ديگر دارد؟ در جواب می‌گوييم: نه، از باب التفات نيست، بلكه از باب تعميم خطابی است كه در آغاز سوره متوجه رسول خدا (ص) كرد كه بعد از بيان حقايق، هنگام نتيجه گرفتن رو به همه بشر نموده، و فرموده است حال كه مطلب از اين قرار است، پس برای شما ای گروه بشر ثابت شد كه خدا هنگامی كه شما آدميان داخل عصر و صبح و شب و ظهر می‌شويد، منزه است، و در همه آسمانها و زمين ثنايی جميل دارد. ‏نظير اين تعميم در خطاب، در آيه قبلی بود كه می‌فرمود:" و اليه ترجعون- خدا خلقت را آغاز كرده، و آن را اعاده می‌دهد، و به سويش بازمی‌گرديد" و نيز در آيه بعد كه می‌فرمايد:" يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ‌- زنده را از مرده، و مرده را از زنده بيرون می‌آورد، و زمين را بعد از مردنش زنده می‌كند، و شما نيز اين طور بيرون می‌شويد". ‏" يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ" ظاهر بيرون آوردن زنده از مرده و به عكس، خلقت موجودات زنده از زمين مرده، و دوباره خاك كردن آنهاست، ولی بعضی‌ [روح المعانی، ج ۲۱، ص ۳۰.]۲۰ آن را تفسير كرده‌اند به اينكه مؤمن از كافر و كافر از مؤمن خلق می‌كند، چون خود خدای تعالی كافر را مرده، و مؤمن را زنده ناميده، و فرموده: ‏" أَ وَ مَنْ كانَ مَيْتاً فَأَحْيَيْناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً" [آيا كسی كه مرده بود پس او را زنده كرديم و برايش نوری قرار داديم. سوره انعام، آيه ۱۲۲.]۲۱. ‏و اما اينكه در آخر فرموده: و زمين را بعد از مردنش زنده می‌كند، منظور آن حالتی است‌ كه زمين در فصل بهار به خود می‌گيرد، و گياهان از آن بيرون آمده و سبز و خرم می‌شود، و منظور از مردن زمين، خمودی آن در فصل پاييز و زمستان است، و اينكه فرمود:" وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ" معنايش اين است كه: شما هم اين چنين از قبرهايتان بيرون می‌شويد، خداوند به احيای جديدی زنده‌تان می‌كند، هم چنان كه همه‌ساله زمين را به احيای جديدی، بعد از مردنش زنده می‌كند و تفسير صدر و ذيل اين آيه در آيات نظير آن گذشت. ‏بحث روايتی [ (نقد رواياتی كه در ذيل آيه:" غُلِبَتِ الرُّومُ ..." و شرط بندی با مشركين بر سر غلبه روم نقل شده)] ‏در الدر المنثور است كه: احمد، ترمذی- وی حديث را حسن دانسته- نسايی، ابن منذر، ابن ابی حاتم، طبرانی- در كتاب تفسير كبير-، حاكم- وی حديث را صحيح شمرده- ابن مردويه، بيهقی، (در كتاب دلائل)، ضياء از ابن عباس روايت كرده‌اند كه در باره‌" الم غُلِبَتِ الرُّومُ" گفت: هم" غلبت" و هم" غلبت". ‏بعد در توضيحش گفته كه مشركين ميل داشتند فارس به روم غلبه كند، چون فارسيان نيز مانند ايشان مشرك بودند، ولی مسلمانان دلشان می‌خواست كه روم بر فارس غلبه كند، برای اينكه روميان اهل كتاب بودند، جريان به گوش ابی بكر رسيد، و او خدمت رسول خدا (ص) معروض داشت، رسول خدا (ص) به وی فرمود: آگاه باشيد كه ايشان به زودی غلبه می

♨️سرانجام مطلوب همه بندگان صالح 🤲اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج 🤲اللهم‌احفظ‌قائدناالخامنه‌ای 🖋 #محمد_جوانی 🔴 @CWarfare

♨️روی دف نوشته: دهه فاطمیه است من نمی‌توانم دف بزنم تقاضای کمک و یاری دارم... 🖋 #محمد_جوانی 🔴 @CWarfare

♨️دلم کسی را می‌خواهد تا بگوید: 📌کمتر از ۳ماه دیگر، پایان اسرائیل! 🤲صلوات بر روح بلند شهید سلیمانی 🖋 #محمد_جوانی 🔴 @CWarfare

♨️ بیت شعر عجیبی که شهید رئیسی برای اردوغان خواند! 📌خوش باش که ظالم، نبرد راه به منزل! آقای اردوغان! 🖋 #محمد_جوانی 🔴 @CWarfare

#نَحنُ_مُنتَقِمُون 🥀مرزها سهم زمینند و تو اهل آسمان آسمان شام با ایران چه فرقی می‌کند؟ 🥀قفل‌باید‌بشکندبایدقفس‌را‌بشکنیم حصر«الزهرا»و«آبادان»چه فرقی‌می‌کند؟ 🥀مرزِماعشق‌ست‌هرجااوست‌آنجاخاک‌ِ ماست... سامرا، غزه،حلب،تهران چه‌فرقی‌می‌کند؟ 🥀هرکه‌راصبحِ‌شهادت‌نیست‌،شام‌ِمرگ‌ هست... بی‌شهادت،مرگ‌باخُسران‌چه‌فرقی‌می‌کند؟

💠شهیدِ مداح، پشت بیسیم چه خواند که حاج #حسین_خرازی از هوش رفت⁉️ 🔰شهید به #حضرت_زهرا_سلام_الله علیه علاقه‌ی وافری داشتند و در غالب مداحی‌هایشان از مصائب ایشان می‌خواندند. همچنین وصیت نمود که بروی سنگ قبرش بنویسند: یا_زهرا ...  🔰 او به نماز اول وقت اهمیت فراوانی می‌داد و قران کریم را بسیار تلاوت می‌نمودند. همیشه دو ساعت قبل از نماز صبح به راز و نیاز می پرداختند. 🌷خط مقدم کارها گره خورده بود خیلی از بچه ها پرپر شده بودند، خیلی مجروح شده بودند. حاجی بی قرار بود، اما به رو نمی آورد! خیلی ها داشتند باور می کردند اینجا آخرشه! یه وضعی شده بود عجیب! تو این گیر و دار حاجی اومد بیسیم چی را صدا زد، حاجی گفت: هرجور شده با بیسیم ، تورجی زاده را پیدا کن! 🌷( شهید تورجی زاده فرمانده گردان یازهرا) مداح بااخلاص و از بچه های لشکر بود. خلاصه محمدرضا رو پیدا کردند، حاجی بیسیم را گرفت با حالت بغض و گریه😢 از پشت بیسیم گفت: محمدرضا چند خط روضه_حضرت_زهرا برام بخون. 🌷محمدرضا فقط یک_بیت زمزمه کرد که دیدم حاجی از هوش رفت! خدا میدونه نفهمیدیم چی شد وقتی به خودمون اومدیم دیدیم بچه ها دارند تکبیر میگند خط را گرفته_بودند و عراقی‌ها را تارومار کردند... محمدرضاتورجی زاده اینجور خوانده بود: 🔸در بین آن دیوار و در 🔸زهرا صدا می زد پدر 🔹دنبال حیدر می دوید 🔹از پهلویش خون می چکید 🔰جراحتی که موجب شهادت ایشان شد همچون حضرت_زهرا بود: جراحاتی بر پهلو و بازو و ترکش هایی مانند تازیانه بر کمر ایشان اصابت کرد .

🔴صدای چند تن از شهدای خان طومان در زمان قدیم حمله گروه تروریستی داعش، دقایقی قبل از شهادت 🎙صدا ها مربوط به شهدای والامقام، حسین مشتاقی از نیرو های ویژه تیپ صابرین سپاه، و شهید سید رضا طاهر که یک خشاب کامل گلوله بر سینه وی خالی شد و در نهایت به شهادت رسید. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج ✅️

معراج الشهدای سیدالشهداء مقاومت شهید سید حسن نصرالله

برای امام زمانم چه کنم؟ سخنان قابل تامل آیت الله حسن‌زاده آملی درباره رهبر انقلاب #اللهم_احفظ_قائدناالخامنه_ای #اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج #امام_زمان عج

🔻به این تاریخ ها توجه کنید: ۱. ارتش سوریه در سال 1976 برای حفاظت از مقاومت فلسطین در جریان جنگ داخلی لبنان وارد لبنان شد. ۲. در ژوئیه 1981، اسرائیل به مدت دو هفته لبنان را بمباران کرد تا مقاومت فلسطین به نمایندگی از جنبش فتح و ساف را از بین ببرد. ۳. در اوایل سال 1982، اخوان المسلمین علیه رژیم اسد شورش نظامی کرد که به کشتارهای حماه منجر شد. ۴. در ژوئن 1982 ارتش اسرائیل به لبنان حمله کرد. ۵. در سال 2006 مقاومت لبنان بر اسرائیل پیروز شد. ۶. در سال 2011 اخوان و گروه ها به طور نظامی علیه رژیم اسد شورش کردند. ۷. اسرائیل در 26 نوامبر 2024 نتوانست مقاومت لبنان را از بین ببرد و آتش بس امضا شد. ۸. در 27 نوامبر 2024 (سه روز قبل) اخوان و القاعده علیه اسد شورش کردند. تاریخها به صراحت میگویند که گروه‌های تکفیری و اخوانی زمانی به ارتش سوریه حمله می‌کنند که اسرائیل نتواند مقاومت فلسطینی و لبنانی مورد حمایت سوریه را از بین ببرد و هدف از این حمله مشخص است و آن قطع حمایتهای سیاسی و نظامی مقاومت در برابر اسرائیل به هر شکلی است. ✍️ سامح عسکر(فعال صلح عرب) ➕️ @yaminpour

این جوان افغانستانی با غیرت خطاب به رهبر انقلاب گفته: تا وقتی رئيس‌جمهور اسرائیل رو به پات نندازیم، پشت سرت هستیم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🆔 @aamerin_ir

🔴جبهه مقاومت را اینگونه یاری کنیم. ▪️آیت الله بهاءالدینی(ره): ‏ما تجربه زیادی به دست آورده‌ایم که برای رهایی از مشکلات راه‌هایی است که بهترین آنها که خود ما حس کرده‌ایم و به کمک آنها به حاجت هایمان رسیده‌ایم، چهار چیز است ۱_‏نذر گوسفند برای فقرا ۲_‏خواندن حدیث کساء به طور پی در پی ۳_‏پرداختن صدقه ۴_‏ختم صلوات ‏ آیت بصیرت، ص۶۸

🚨🎥 اعتراف ناخواسته مدیر رادیو اسرائیل به مدیریت گرو‌ه‌های تروریستی در سوریه توسط رژیم صهیونیستی! منشه امیر: 🔺این همان نظم جدید خاورمیانه است که نتانیاهو صحبتش را کرده بود؛ حزب‌الله باید نابود شود، به همین دلیل به بشار اسد هشدار دادند؛ داعش و دیگر گروه‌های [تروریستی] مثل آن ثابت کردند که هیچ خطری برای اسرائیل ندارند؛ باید به هر شیوه‌ای متوسل شد تا از رسیدن تسلیحات به حزب‌الله جلوگیری شود.

. 🏠🚩 خانه‌های مقاومت پویش برگزاری روضه‌های خانگی با رنگ مقاومت در ایام فاطمیه در ایام شهادت بانویی که یک تنه ستون دفاع از حق بود؛ الگوی هرچه ایستادگی… با تمام وجود… این روزها میشود هم مراسم عزای حضرت مادر را برپا کرد، هم یاریگر مقاومت بود. هنوز اطراف ما افرادی هستند که در چرایی و چیستی این جبهه مقاومت سؤال دارند، همراه و همدل نیستند،و در عین حال عاشق اهل بیت علیهم السلام هستند و شرکت کنندگان در مراسم روضه. میشود با شرکت در پویش «خانه‌های مقاومت» در جهاد تبیین و تقویت امت واحده اسلامی مشارکت کرد. 🔸برای درخواست سخنران و مداح روضه‌های خانگی‌، با موضوع زن و مقاومت، به شناسه @sh_o_k_r_i پیام دهید. (در پیام رسان بله) #خانه‌های_مقاومت @hejrat_kon از شما دعوت میکنم در این ایام، فیض خودتون رو کامل کنید، هم مراسم عزا هم جهاد تبیین

▪️دعای ۱۴ #صحیفه_سجادیه ▫️(برای ستم و ستمدیده و مظلوم) 🔺 قرائت سریع و بدون روضه ⏰ (مدت : ۷ دقیقه) 🎙 بانوای: حاج میثم مطیعی 👈 مشاهده متن: https://erfan.ir/farsi/sahifeh14 ☑️ @MeysamMotiee

ارتش سوریه با یک ضد حمله میدان ها و چهارراه های ورودی در غرب حلب به ویژه میدان سعدالله الجابری را پس گرفت. @CITYOFSUN

📹 اقامه نماز بر پیکر مطهر شهیدالقدس سردار پورهاشمی

حدیث کساء امروز از طرف سردار #شهید_کیومرث_پورهاشمی هدیه می شود به صدیقه طاهره سلام الله علیها ❤️

معراج الشهدای سیدالشهداء مقاومت شهید سید حسن نصرالله

برای امام زمانم چه کنم؟ سخنان قابل تامل آیت الله حسن‌زاده آملی درباره رهبر انقلاب #اللهم_احفظ_قائدناالخامنه_ای #اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج #امام_زمان عج