«بلند شو علمدار علم رو بلند کن..»

امشبی را شهِ دین درحرمش مهمان است؛ عصرِ فردا بدنش زیرِ سمِ اسبان است «مکن ای صبح طلوع . .🖤»

«امشب حرم آلِ علی یار ندارد...» امان از دل زینب 🖤.. ‌

🕯. .

«خداحافظ‌ ای برادر زینب..»

تا تو بودی، نفسِ آینه دلگیر نبود در دلم هیچ، به جز نقش تو تصویر نبود بی‌تو اما، نتوان گفت که بر من چه گذشت از دلم پرس که این‌گونه زمین‌گیر نبود آه از درد اسیری که به همراهی اشک جز صدای جرس و نالۀ زنجیر نبود با تو می‌خواستم از کرببلا برگردم با تو بودن، چه کنم، آه، که تقدیر نبود گرچه با اشک مرا از تو جدا می‌کردند رفتنم را تو ببخشای، که تقصیر نبود خواستم جای گلو، بر بدنت بوسه زنم به تنت جز اثر بوسۀ شمشیر نبود... مردمی عهد شکستند که گوش دلشان آن‌قَدَر سنگ، که امید به تأثیر نبود لحظه‌ای کاش! پس از داغ مرا می‌دیدی تا ببینی که چنین، خواهر تو پیر نبود - حسین دارند

«در سینه‌ام غمی‌ست، که هر شب هزار بار قدرِ دو قرن بغض گلو، آه می‌کشد..» ‌

شبيه شهر پس از جنگ، غرقِ اندوهم نشسته زخم تو در تكّه تكّه‌ی روحم - سید مهدی موسوی

آن‌قَدَر ریخته در سینه غمت بَر سَرِ هم که به تشویش،در او نیم‌نفس می‌گنجد - شفایی‌ اصفهانی

نه ذوقِ بودن و نه رویِ باز گردیدن چو خنده بر لب ماتم رسیده حیرانم - صائب تبریزی

عمری از گُم شدنم رفت و نمی‌آیم باز؛ چون چنین است، شما نیز مَجویید مرا. - امیرخسرو دهلوی

کجاست گوشۀ آسوده‌ای که چون نَعلین خیال پوچ دو عالم برونِ در مانَد؟ - صائب تبریزی