إنّ جناحي صغيرٌ على الريح… بال‌هایم برای پرواز در باد خیلی کوچک‌اند... #محمود_درویش | #یک_فنجان_شعر🤍

نعاني من مرض عُضال إسمُه الأمَل از بیماری سختی رنج می‌بریم... نامش؟! امید! هزار دفعه مرا کشت و زنده کرد، آری! "امید" گاه همین قدر مایه‌ٔ رنج است... #محمود_درویش | #یک_فنجان_شعر🤍

في كل مرة أنظر إليك جمل مألوفة تتبادر إلى الذهن: في هذه الأرض هناك شيء يستحق العيش هربار که نِگاهت می‌کنم، جمله‌ای آشنا، به ذهنم خطور می‌کند: در اين سرزمين، چيزی هست كه ارزش زندگی كردن دارد . #محمود_درویش | #یک_فنجان_شعر🤍

كأنَّ حياتنا حِصَصٌ من الصحراء مُخْتَلفٌ عليها بين آلهة العِقار و نحن جيرانُ الغبار الغابرونَ . گویی زندگی ما تکه بیابان‌هایی است که صاحبان زمین بر سر آن جدال می‌کنند در حالی که ما، همسایه غبارِ گذشتگانِ خود هستیم. #محمود_درویش | #یک_فنجان_شعر🤍

‏قالت لى: حدثنى عن الحنين فقلت: الحنين هو أن تسمع صوت من تحب و تلتفت و لا ترو أحداً... به من گفت‌: از دل‌تَنگی بگو گفتم: دل‌تنگی يَعنی صدایِ محبوب‌ات را بشنوی، روی برگردانی و كسی‌ آن‌جا نباشد.. #محمود_درویش | #یک_فنجان_شعر🤍