#ویژه #لطفا_با_دقت_بخوانید حال این روزهایمان چقدر بد است؟ نویسنده : مریم زارعیان این روزها، حالمان خوب نیست. در یکسال گذشته از زمین و زمان برایمان بارید. با سیل شروع شد و با کرونا به پایان رسید. حوادث طبیعی، نگرانی از شروع جنگ، تورم، رکود و... امنیتِ روانی جامعه را مختل کرده است. به لحاظ روانشناسی اجتماعی، چنین اوضاعی باعث می‌شود دچار افسرگی اجتماعی شویم و چشم هایمان برای دیدن نیمه پر لیوان نابینا شوند. نوعی خستگی که انگار با غُر زدن، قدری از تن به در می‌شود، هرچقدر هم افراد حرفه‌ای تر و روشنفکرانه تر غُر بزنند، گویی حرفهایشان خریدار بیشتری دارد. در هر گروه و کانال تلگرامی و واتساپی که وارد می شویم مسابقه ای در سیاه نمایی هر چه بیشتر اوضاع در جریان است. اصلِ مورد اجماع شرکت کنندگان در این مسابقه نیز اعتقاد قلبی به تئوری توطئه است. قبول! وضع ایران خوب نیست، اما سوال اینست که اوضاع، چقدر بد و ناگوار است؟ آیا همانقدر که لحظه به لحظه فضای مجازی به ما یادآور می‌شوند، وضعیت خراب است؟ وقتی کمی با خود خلوت می کنیم، چه می بینیم؟ آیا همه چیز، سیاهِ سیاه است و روبروی جاده ما، دره است؟ واقعیت اینست که وضع کشور نه به آن خوبیست که صدا و سیما سعی بر القای ناشیانه اش دارد، و نه آنقدر بد که ما سعی در باورش داریم. همین مسئله ای که یکی، دو ماه است همه جهان درگیر آن هستند: کرونا. هر که را می بینی از اینکه چرا دولت این کار را کرد و آن کار را نکرد، می گوید. همه مردم ایران اپیدمولوژیست شده اند. آن هم از نوع ایده آل گرا نه واقع گرا! یکی، ایران را با ژاپن مقایسه می کند، دیگری با آلمان، آن دیگری با کره جنوبی و... اما اگر انصاف را چاشنی تحلیل نماییم در همین مقوله کرونا، با همه نقدهایی که به دولت وارد است، خواهیم دید کیفیت حکمرانی، فاصله معناداری با بسیاری از کشورهای توسعه یافته نداشته است، ضمن اینکه خوشبختانه چیزی به نام آمار وجود دارد و در آینده‌ای نه چندان دور، عملکرد کشورهای متمدن تر! را در خصوص کرونا خواهیم دید. آمارهای سازمان بهداشت جهانی در مورد وضعیت کرونا در کشورهای مختلف در این سایت قابل مشاهده است: https://www.worldometers.info/coronavirus/ دوستی که در نیویورک ساکن است، می گفت در بیمارستان شان، ماسک برای کادر درمانی سهمیه بندی شده است: روزی یک عدد! یا یکی از اقوام که ٤٠ سال است ساکن آمستردام است از کمبود بی سابقه در فروشگاه ها سخن می گفت. صحبت از افغانستان و پاکستان نیست، ثروتمندترین کشورهای دنیا در شرایط بحرانی، دچار چالش شده اند. خوب، ما که جای خود داریم. همه اینها در شرایطی است که درآمد سرانه ما با آنها در گذشته قابل مقایسه نبوده است، اکنون هم که به مدد تحریم ها اصلا قابل مقایسه نیست. یادمان نرود صادرات نفت کشور ما از ٢ میلیون بشکه به ۳۰۰ هزار بشکه رسیده است؛ یعنی تقریباً یک هفتم! البته مجدد تاکید می کنم که نمی‌خواهم بگویم وضعمان خوب است. حتی آنچه می خواهم بگویم به هیچ وجه دفاع از عملکرد دولت نیست. بلکه عمدتاً نقدی است که به خودمان وارد می دانم. ما به یُمن شبکه‌های مجازی دچار خوداندک پنداری مفرط شده‌ایم. سطح نازل سرمایه اجتماعی در کشورمان، اعتماد به نفس اجتماعی‌مان را سرکوب کرده است، در نتیجه فقط در جستجوی نقاط ضعف کشورِ خود هستیم و از نقاط قوت‌ این کشور چشم‌ می پوشیم. از آن طرف در خصوص کشورهای دیگر، نقاط ضعفشان را نمی بینیم و تنها نقاط قوت شان را می‌نگریم. مثلاً نمی گوییم در کشور پیشرفتهٔ سوئیس پنج هفته پس از شناسایی اولین فرد مبتلا به کرونا دولت هنوز برای تعطیلی مدارس و دانشگاه ها به نتیجه نرسیده بود! یا در خصوص کشور انگلستان حدود چهار هفته پس از شناسایی اولین فرد مبتلا به کرونا، لیگ فوتبال جزیره تداوم داشت! یا در کشور اسپانیا مردم به معنای واقعی کلمه با کمبود کالاهای اساسی [حتی کمبود نان!] مواجه شدند و بسیاری موارد دیگر... مخلص کلام اینکه وضعمان مساعد نیست، اما با توجه به محدودیت هایی که کشورمان با آن مواجه است آنقدرها هم که وانمود می‌ کنیم، بد نیست. نــــدای رود شهرسـتـان خـواف کانالی متفاوت برای همه 🆔@Nedayerood ارتباط با ادمین کانال @Nedayeroodkhaf https://t.me/Nedayerood 🇮🇷 Eitaa.ir/Nedayerood 🇮🇷 sapp.ir/Nedayeroodkhaf