#امام_ زمان_شناسی
🔆 *«وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَى وَ الْجَوَى»*
🔆 *«با ديدار او، اندوه و سوز دل را از بنده‌ات زایل كن.»*
🔷 *اگر می‌خواهیم خود را محک بزنیم و دریابیم که امام زمان را به‌عنوان سید و مولای خود قبول داریم یا نه، کافی است ببینیم در سینۀ ما چقدر غصه و سوز فراق وجود دارد.*
🔷 *ببینیم چقدر دلتنگ امام هستیم، چقدر تمنای دلمان این است که گاهی به نگاهی، ما را مورد تفقد قرار دهد و غم‌وغصه را از سینۀ ما بزداید.*
✨ *سینه خواهم شرحه شرحه از فراق
تا بگویم شرح درد اشتیاق*
◀️ *اگر این درد و سوز باشد، او را به‌عنوان «سید» انتخاب کرده‌ایم* و اگر غافلانه و بی‌توجه زندگی می‌کنیم و در هجران مولای خود، سوزی نداریم، هنوز آن بزرگوار را به‌عنوان آقا و سرور نپذیرفته‌ایم و در شمار رعیّت امام زمان محسوب نمی‌شویم.
⬅️ *تمام غصه‌های ما به‌دلیل دوری از امام است. کسی که به امامش نزدیک شود دیگر غمی ندارد.*
✨ *بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست*
✍🏼 در این عبارت، برای خود از ضمیر غایب استفاده می‌کنیم:«عنه»؛ یعنی خدایا، برای تحقق این درخواست، تو، خدایی خود را نشان بده، من هیچ قابلیتی ندارم.
✅ *برای رسیدن به وصال امام، امیدم به بارش لطف توست،*خودم هیچ شایستگی ندارم و تا زمانی که وصال آن حضرت برای ما محقق نشود، در زندگی ما آرامش باطنی وجود نخواهد داشت.
📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی»
#امام_ زمان _شناسی
🔅 *«خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلَاذاً»*
🔅 *«تو او را خلق کردی تا موجب پاک ماندن ما و پناهگاه ما باشد.»*
🔷 اگر در «لَنا»، لام را «لام منفعت» در نظر بگیریم؛ یعنی همۀ وجود او برای نفع‌رسانی به ماست.
🔷 اگر لام را «لام اختصاص» بگیریم؛ یعنی او را خلق کردی در حالی‌که وجودش را برای ولایت ما اختصاص دادی.
🔷 اگر لام را به‌معنای «إلی» بدانیم؛ یعنی او را خلق کردی در حالی‌که دائم رو به ما دارد و توجه‌اش معطوف به ماست.
🟧 عصمة، در چند معنا به کار رفته است:
🔸 *۱. به‌معنای محافظ، نگهدارنده؛*
بنابراین معنای این فراز چنین است: خدایا! تو او را خلق کردی تا ما را از اشتغال به دنیا دور نگه دارد، مانع سیئات ما شود و از آسیب‌رسانی شیطان حفظ‌مان کند.
🔸*۲. به‌معنای دست‌آویز.*
اگر امام، دست‌آویز است؛ پس در دسترس ماست، پس هرگاه بخواهیم دست‌مان را به او بگیریم، هيچ امتناعی ندارد.
🔸 *۳. به‌معنای چسبیدن.*
تو او را خلق کردی تا در جوار ما و نزدیک به ما باشد. قرار نیست بین ما و امام‌مان فاصله بیفتد.
فاصله از روی سیاه من است
پردۀ غیبت، ز گناه من است
🔸 *۴. به‌معنای گرفتن دامن.*
تو او را خلق کردی تا ما دامنش را بگیریم و نیازمان را به او عرضه کنیم. قرار بر این است که به امام خود عرض حاجت کنیم و با وساطت و شفاعت او، نیازهایمان برطرف شود.
🔸 *۵. به‌معنای گردنبند.*
با این معنا، دو گونه تعبیر می‌شود:
▫️ الف) گردنبند زینتی خاص است. خدای سبحان زینت ما را، وجود حضرت ولیّ‌عصر قرار داده است، گویا با آن بزرگوار، نشاندار می‌شویم.
▫️ ب)خدای سبحان، ولیّ‌عصر را به گونه‌ای قرار داده است که ریسمان محبتش به گردن ما باشد تا ما را به سوی خود و پسند خود بکشاند.
🔷 «ملاذ» يعنى پناهگاه. پناهگاهى كه وقتى به او پناه مى‌بريم، خودمان پنهان مى‌شويم، مانند كودكى كه به مادر پناه مى‌برد و زير چادر او مخفی مى‌شود.
🔷 *وقتى به خداى سبحان مى‌گوييم:«خَلَقْتَهُ لَنَا ... مَلَاذاً»؛يعنى خدایا، امام عصر عليه‌السلام را به گونه‌اى خلق كردى كه با پناه بردن به او ديگر ما به چشم نياييم و هر چه ديده مى‌شود، او باشد.*
📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی»