#امام_زمان_شناسی
🔆 *«إِلَيْكَ أَسْتَعْدِي فَعِنْدَكَ الْعَدْوَى»*
🔆 *« من از تو داد دل می‌خواهم كه تویی دادخواه.»*
✍🏼 «إلیکَ» و «عِندَک» هر دو مقدم شده‌اند و افادۀ حصر می‌کنند؛ یعنی: خدایا، بعد از این که امامم را شناختم، فقط از تو دادخواهی دارم و تنها برای تو درددل می‌کنم؛ زیرا می‌دانم تو داد مرا می‌گیری و می‌دانم تو، به همۀ نیازهایم پاسخ می‌دهی.
✅ *وقتی امام‌شناس شویم، موحّدتر از قبل زندگی می‌کنیم.* دیگر سفرۀ دل را برای هرکسی باز نمی‌کنیم. برای هر طلب و درخواستی، امام را واسطه قرار می‌دهیم تا پیام‌مان را به حضرت حق برساند و برای اجابت دعایمان، شفاعت کند.
⁉️ آیا شده است در اوج اضطرار به حضرت ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه متوسل شده باشیم و دست رد به سینه مان زده باشد؟
🔷 البته در برخی اوقات درخواست‌مان اجابت نشده است و آن زمان‌هایی است که راه اشتباه را در پیش گرفته‌ایم، به همه‌جا و همه‌کس سر زده‌ایم و امام را در سطح افراد دیگر قرار داده‌ایم!
✅ *راه ثمربخش این است* که در گرفتاری‌ها، چشم امیدمان فقط به خداوند باشد، امام را واسطۀ قضای حوائج خود قرار دهیم و از او بخواهیم هر سببی را که صلاح می‌داند به ما معرفی کند.
⏮️ *نکته مهم* این است که انسان پس از شناخت، یقین می‌کند که در زندگی بن‌بست وجود ندارد. این حقیقت را می‌یابد که گشایش همۀ مشکلات به دست خدای سبحان است و با وساطت امام، همۀ امور میسّر می‌شود.
✴️ *یکی از عناوین ولیّ عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه «نَضْرَةِ الْأَيَّام» است، یعنی شادمانی و شادابی روزگار.*
✅ *شادابی این گونه حاصل می‌شود که* متوجه شویم وقتی امام در زندگی ما حضور داشته باشد، همۀ امور میسّر و همۀ امکانات فراهم خواهد بود. با عنایت و حمایت امام، هیچ دردی، بی‌درمان و هیچ مشکلی، بی چاره باقی نمی‌ماند.
🌐 موسسه علمیه السلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام
#امام_زمان_شناسی
🔅 *«بِنَفسی أنت مِن مُغَیَّبٍ لَم یَخلُ مِنّا»*
🔅 *«جانم فدای تو، غایبی هستی که خالی از ما نیستی.»*
❇️ تو دائم، حاضری؛ اما ما گرفتار غفلت‌ایم و به حضور تو توجه نداریم.
◀️ به‌میزانی که معرفت‌مان بیشتر شود، باورمان تقویت می‌شود و حضور امام را در زندگی بیشتر ادراک می‌کنیم، البته ادراک به‌معنای مشاهده نیست، صحبت از دیدن نیست، صحبت از باور وجود امام در گوشه‌گوشۀ زندگی است.
✅ جالب اینجاست که این معرفت، در روایات ما، به‌عنوان شکر وجود امام محسوب می‌شود. شکر نعمت وجود امام این است که او را ببینیم؛ یعنی نقش‌آفرینی او را باور کنیم و از شعاع وجودی‌اش بهره بگیریم.
💢 اگر ظاهراً امام را باور داریم؛ اما از داشتنِ او لذت نمی‌بریم، ذکر او را بر زبان نمی‌آوریم، از او تبعیت نمی‌کنیم، ایفای نقش جدّی او را در گوشه‌گوشۀ زندگی احساس نمی‌کنیم؛ گویا امام را ندیده‌ایم، گویا، العیاذبالله، امامی نداریم!
💢 تا زمانی که همۀ توفیقات، انجام طاعات و ترک محرمات را نتیجۀ تلاش‌ها و مجاهدت‌های خود بدانیم، امام را نشناخته‌ایم و نقش او را نادیده گرفته‌ایم؛ یعنی نمی‌دانیم که:
✨ *این همه آوازه‌ها از شه بوَد
گرچه از حلقوم عبدالله بوَد*
✅ همۀ خیرات و برکات، ابتدا بر امام فرود می‌آید و از قلّۀ وجود او بر دامنۀ وجودی ما جریان پیدا می‌کند؛ بنابراین، برای همۀ کامروایی‌ها و همۀ خیرات و برکات زندگی خود، مدیون امام هستیم؛ چه در امور جزئی و چه در امور کلی.
📚 «از بیانات استاد زهره بروجردی»