#سرزمینم_ایران جالب است بدانید در زبان پارسی "جدایی جنسی" وجود ندارد...؛ مثلا ضمیر سوم شخص "او" شامل زن و مرد میشود. بر خلاف زبان‌های لاتین و عربی... در زبان پارسی، اگر جایی تاکید بر جنسیت باشد، اولویت با زنان است. بر خلاف زبانهای لاتین و اروپایی... ما میگوییم: زن و شوهر بجای: husband and wife ما میگوییم: خواهر و برادر بجای: brother and sister ما میگوییم: زن و مرد بجای: men an women حتی ما میگوییم: زن و شوهر، یعنی مرد در ارتباط با همسر هویت "شوهر" پیدا می‌کند. ولی هویت "زن" دست نمیخورد. بجای اینکه بگوییم: man and wife ما نمیگوئیم: mankind، می گوئیم: بشریت... ما هرگز در تاریخ و ادبیات مان به جنسیت اهمیت نداده‌ایم. اگر جایی لازم شده، زنان را در اولویت قرار داده‌ایم. حتی در زبان پارسی، "زن" یک واژه و مفهوم مستقل هست. نه مثل wo/man (زائده‌ای کنار مرد). و اگر بدون تعصب و غرور ملی نیک بنگریم، در اکثر اقوام ایرانی، زن و مرد دوشادوش هم کار میکنند و نسبت به دیگری برتری ندارند... در شاهنامه حکیم فردوسی نیز در بسیاری از ابیات استاد طوس، زنان را اکرام و تمجید کرده است و شاید به همین دلیل است که ما وطن را مادر (زن) و نام دخترانمان را (ایران) میگذاریم... آیا این افتخار ندارد؟ 🌴💎🇮🇷💎🌴