تا تو باشی چای شعرم تازهدم با قند توست ،
بی تو اما طعم دنیا از دهان افتاده است .
به محض دیدنت از جای برخیزند بیماران ،
بنا شد با تماشای تو طب دیده درمانی .
من که جای خوردن افطار ، میبوسم تو را
ماندهام فطریهام گندم بوَد یا نیشکر ؟