بسم الله الرحمن الرحیم تحابوا بروح الله در یکی از روزها عمر و ابابکر و زبیر ابن عوام و عبدالرحمن بن عوف در منزل رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم جمع شدند، رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در جمع آنان نشست در حالیکه نعلین حضرت پاره شده بود به علی علیه‌الصلاةوالسلام داد تا اصلاحش نماید، در این حالت فرمود: گروهی از ما در طرف راست عرش خدا بر منبرهایی از نور قرار دارند که صورت‌هایشان نورانی و لباس‌هایشان نیز نورانی است و نور چهره‌شان چشم بینندگان را خیره می‌کند ابابکر و زبیر و عبدالرحمن سؤال کردند اینها چه کسانی هستند؟ رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم سکوت کرد سپس علی علیه‌السلام فرمود: یا رسول الله اینها چه کسانی هستند؟ فَقال: هُمْ قَوُمٌ تَحابُّوا بِرُوحِ اللهِ عَلَی غَیْرِ اَنسابٍ وَلااَمْوال، اُولئِکَ شِیَعتُکَ وَ اَنْتَ إِمَامُهُمْ یَا عَلِیُّ. فرمود آن‌ها قومی هستند که به وسیله «روح الله» بین آن‌ها پیوند محبت برقرار می‌شود و متحد می‌شوند بدون آن که نسبت‌های خانوادگی و منافع مادی و امور دنیوی در این محبت و پیوند نقشی داشته باشد. اینان شیعیان تو هستند و تو امام آن‌ها هستی یا علی سلام‌الله‌علیه. 📗 منبع : علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، سال ۱۴۰۴ق، جلد ۶۵، صفحه ۱۳۹. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، شهید محراب آیت الله صدوقی رحمةالله‌علیه در ملاقاتی خدمت امام رضوان‌الله‌تعالی‌علیه عرض کرده بودند: آقا این روح الله که در حدیث «تحابوا بروح الله» شما هستید؟ زیرا امروز تمام اقشار مردم به واسطه رهبری دوستی شما متحد شدند،‌ امام با لبخندی گذشت. 📗 منبع : محمّد دشتی (۱۳۸۳)، کتاب آینده و آینده سازان (ارزیابی تحولات آینده جهان و نقش ایرانیان در ظهور حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، قم، مؤسّسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمؤمنین علیه‌السّلام، صفحه ۷۰. عالم بزرگ مرحوم آیت الله شیخ عباسعلی ادیب اصفهانی رحمةالله‌علیه در توضیح این حدیث شریف می‌گوید: کلمه «روح الله» اینجا ـ در این روایت شریف ـ اسم است. روح الله نامی که مردم مطیع او هستند و بدون هیچ گونه چشم داشتی او را یاری می‌کنند. از ابتدا تا حالا ما میان علماء روح الله نداشتیم و اگر هم داشتیم با این خصوصیات نبوده است. مسلما مراد حضرت امام است. این روایت شان مردم ما را مشخص می‌کند. شان شهداء و میدان‌دارها کسانی که واقعا در این زمان جهت یاری دین خدا زحمت می‌کشند و خدمت می‌کنند، قرینه‌ای دیگر هست که می‌رساند مراد از «روح الله» در این روایت اسم شخص است. 📗 منبع : مجله حوزه، مصاحبه با استاد آیت الله ادیب، مقاله ۲، دوره ۵، شماره ۲۶، خرداد ۱۳۶۷. امیرمومنان علیه‌الصلاةوالسلام در خطبه معروف متقین درباره یکی از ویژگی‌های متقین می‌فرماید: «إِذَا زُکِّیَ أَحَدٌ مِنْهُمْ خَافَ مِمَّا یُقَالُ لَهُ فَیَقُولُ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْ غَیْرِی وَرَبِّی أَعْلَمُ بِی مِنِّی بِنَفْسِی اللَّهُمَّ لاَتُؤَاخِذْنِی بِما یَقُولُونَ، وَاجْعَلْنِی أَفْضَلَ مِمَّا یَظُنُّونَ، وَاغْفِرْ لی مَا لاَیَعْلَمُونَ | هرگاه یکی از آنها را مدح و ستایش کنند از آنچه درباره او گفته شده به هراس می‌افتد و می‌گوید: من از دیگران به خود آگاه‌ترم و پروردگارم به اعمال من از من آگاه‌تر است. بارالها! مرا به سبب نیکی‌هایی که به من نسبت می‌دهند مؤاخذه مفرما! و مرا برتر از آنچه آنها گمان می‌کنند قرار ده و گناهانی را که من دارم و نمی‌دانند ببخش.» حضرت امام رحمةالله‌علیه به پیروی از مولای متقیان علیه‌الصلاةوالسلام و سلام‌الله‌علیهم، اهل پنهان داشتن زهد و کتمان سرّ بودند و مدح و ستایش خودشان را نمی‌پذیرفتند؛ پاسخ ایشان به بیانات مرحوم آیت‌الله مشکینی رحمةالله‌علیه معلم بزرگ اخلاق و رئیس وقت مجلس خبرگان در دیدار ائمه‌ی جمعه‌ی کشور در ۷ مهرماه سال ۱۳۶۶ و همینطور اظهار گله از سخن مرحوم آقای فخرالدین حجازی در مراسم دیدار نمایندگان اولین دوره مجلس شورای اسلامی در ۴ خرداد ۱۳۵۹ و هزاران مورد دیگر در خاطرات خادمان و محافظان و مسئولان و خانواده شهدا و مردم عادی گواهی بر این مدعاست؛ منتها حضرت امام رضوان‌الله‌تعالی‌علیه از افشای سرّ برای خاطر اسلام و برای اهلش ابایی نداشتند زیرا اهل سرّ اهل تکلیف هستند، همچنان‌که روز ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ سرّ اعلامیه «هیچ کس حق ماندن در خانه را ندارد، همه باید در خیابان باشند.» برای اسلام و برای اهلش از زبان حضرت امام رضوان‌الله‌تعالی‌علیه افشا شد. #روح_الل‍ه‌_ال‍م‍وس‍وی‌_ال‍خ‍م‍ی‍ن‍ی https://eitaa.com/joinchat/2061434900Cc21bea41cb